دريغا دوست عزيز و نازنين

متاسفم كه احمدرضاي عزيز را از دست داديم. خيلي وقت بود كه اطلاع داشتم احمدرضا مريض‌احوال است و بسيار ناراحت بودم از اينكه نمي‌توانستم به بيمارستان بروم و از نزديك ببينمش و جوياي احوالش شوم.  ما از زماني كه محصل بوديم و از همان موقع كه هم‌محل بوديم به هم نزديك بوديم و با هم رفاقت داشتيم. يادم مي‌آيد كه احمدرضا 17 يا 18 ساله بود كه اولين كتابش را نوشت و چاپ كرد و ما رفقا از خوشحالي زياد تلاش كرديم و دوره افتاديم تا كتابش را به فروش برسانيم.
خيلي ناراحت شدم كه احمدرضا را از دست داديم. آدم عجيب و در عين حال نازنيني بود. 
امكان نداشت كسي احمدرضا را ببينيد و عاشقش نشود.