به بهانه پايان كار قدوس در برنتفورد
ايراني‌ها در جزيره دوام نمي‌آورند!
به گزارش «اعتماد»، سامان قدوس، هافبك تيم ملي فوتبال كشورمان از باشگاه برنتفورد جدا شد. سامان در چهار فصل حضور در اين باشگاه انگليسي 107 بار پيراهن زنبورها را بر تن كرد. او آخرين بازي‌اش را برابر نيوكاسل انجام مي‌دهد و بايد صبر كرد و ديد در آينده سر از كدام تيم در مي‌آورد. آيا باز هم در ليگ انگليس بازي مي‌كند يا در كشور ديگري پا به توپ خواهد شد. سامان در مدت زمان حضورش در اين تيم انگليسي عملكرد بدي نداشت و يكي از اركان صعود برنتفوردي‌ها به ليگ برتر بود كه يك‌بار هم موفق شد جايزه گل ماه فوتبال جزيره را هم ازآن‌خودش كند. اما تجربه نشان داده فوتباليست‌هاي ايراني كه سابقه بازي در ليگ جزيره را داشته‌اند معمولا نتوانستند عملكرد قابل قبولي از خودشان ارايه دهند.
تاكنون ۱۲ بازيكن ايراني سابقه پوشيدن پيراهن باشگاه‌هاي مختلف انگليسي را داشتند كه بعضي از اين بازيكنان هيچ وقت در ليگ داخلي ما بازي نكردند.
1.اميد نمازي در ردينگ/ 1992، 2.كريم باقري در چارلتون/ 2000، 3.آندرانيك تيموريان در بولتون، فولام و بارنزلي/ 2006، 4.حسين كعبي در لسترسيتي/ 2007، 5.اشكان دژآگه در فولام و ناتينگام فارست/ 2012، 6.رضا قوچان‌نژاد در چارلتون/ 2014، 7.نويد ناصري در مكلسفيلد و گيلينگام/ 2016، 8.عليرضا جهانبخش در برايتون/ 2018، 9.سعيد عزت‌اللهي در ردينگ/ 2018، 10.كريم انصاري‌فرد در ناتينگام فارست/ 2018، 11.سامان قدوس در برنتفورد/ 2020، 12.اللهيار صيادمنش در هال سيتي/ 2021
با نگاهي به اين فهرست آنچه به چشم مي‌آيد ناكامي ايراني‌ها در بهترين ليگ باشگاهي دنياي توپ گرد است. جز آندو و همين قدوس كه توانستند هرازگاهي در تيم‌هاي‌شان بدرخشند بقيه بازيكنان فقط يك اسمي بودند تا در ليست باشگاهي‌خودشان قرار گرفته باشند. البته در اين بين ناكامي كريم باقري را بايد به حساب بدشانسي او گذاشت كه در بدو ورود به كشور انگلستان مصدوم شد و بعد از مدتي كوتاه به قطر رفت. انصافا در بين بقيه بازيكنان اين فهرست كدام يك توانستند عملكردي حداقل با ثبات در تيم‌هاي‌شان داشته باشند؟ ماجرا وقتي غم‌انگيزتر مي‌شود كه عملكرد متوسط قدوس و تيموريان هم بيشتر در يك سطح پايين‌تر از ليگ برتر بوده است!
وقتي عملكرد بازيكنان‌مان را با بازيكنان كره‌اي و ژاپني و حتي چيني شاغل در ليگ برتر مقايسه مي‌كنيم درمي‌يابيم شايد به لحاظ انجام فوتبال سرعتي نسبت به كشورهاي عربي جلوتر باشيم، اما هنوز فوتبال ما خيلي كار دارد تا بتواند به كشورهاي درجه يك اروپايي حتي نزديك شود. ما همچنان دلخوش به استعدادهاي ذاتي در كشورمان هستيم. استعدادهايي كه در مقابل بازيكنان حرفه‌اي ناتوان مي‌شوند، چون به درستي پرورش نديدند. نكته بعدي به ضعف قواي جسماني بازيكنان و همين‌طور فوتبال هميشه رو به جلوي انگليسي‌ها برمي‌گردد كه به نوعي با فوتبال ما در تضاد است و به نظر مي‌رسد همين مسائل از دلايل مهم ناكامي بازيكنان ايراني در فوتبال انگليس باشد. براي رسيدن به استانداردهاي روز دنيا لازم است بازنگري اساسي در تمام سطوح فوتبالي‌مان داشته باشيم.