درنگي بر بخش ادبيات نمايشي جشنواره ققنوس
عيار آينده درامنويسي جوان
همايون عليآبادي
آنچه در پي ميآيد نگرش و نگارشي است از چهل نمايشنامهاي كه به هيات داوران در متن جشنواره رسيده است. از اين تعداد نمايشنامه به واقع آينده درامنويسي جوان و معاصر ايراني رقم خورده كه جاي شگفتي دارد. نمايشنامههايي كه جاي جاي، محكم، منسجم و با ساختارهايي متفاوت و در عين حال داراي بن و بيخي استوار و قابل تقدير است. آينده درامنويسي ايران در بخش نمايشنامهنويسي جشنواره ققنوس بسيار مايه دلگرمي و شادماني است. متوني كه داراي قدرت بينش و دانشي قابل ذكر است و در كل به ما اميدواري بسياري به فرداي قلم تئاتري اين اقليم يعني نمايشنامهنويسي را ميدهد. از لابهلاي اين همه متن متفاوت، عنصر شناخت درام و ديالوگنويسي و شخصيتپردازي و فضاسازي براي من جاي خوشبختي داشت. پيشاپيش معلوم بود «درس معلم ار بود زمزمه محبتي / جمعه به مكتب آورد طفل گريزپاي را». همه از هم آموخته بودند و در مدارس و دانشكدههاي تئاتري قدر و قيمت استاد را دانسته بودند و در و گوهري كه براي درام ما مهم است، همين ميل و شوق به كشف و بازآموزي است. متون در كل جنگ تحميلي را كماكان دستمايه خود كرده بودند و با ابتكار، شوق بيحد و نوآوري توانسته بودند روايتهايي مدرن، امروزي و در عين حال وابسته به ده سالي كه درگير كژتابيهاي جنگ بوديم را نمايش بدهند. آنچه براي من مايه خوشبختي است، آن است كه متون از مايههاي بومي و اينجايي نشأت گرفته بودند. نه اكنون زده بودند و نه به واقعيت پشت كرده بودند، هر چه بود نشاندهنده صيت و سخن روشن، دقيق و موجز رويدادهاي معاصر اين سرزمين بود. از جنگ الي ماشاءالله. در هر حال جشنواره ققنوس توانست عيار و ضابطهاي دقيق از آينده درامنويسي جوان و نوپاي سرزمين ما را ترسيم كند و همين براي هيات داوران جاي خوشحالي داشت. من اميدوارم آينده و آتيه نمايشنامهنويسي كه در جاي خود بيگمان سختترين و پيچيدهترين نوع شيوههاي بياني هنري است و براي غوطه خوردن در آن بايد دانش و سواد و صواب كافي داشت، بتواند آثار ارزندهتري را براي ما به ارمغان بياورد. فعلا تا همينجا شادماني و تهنيت خود را اعلام ميكنم و اميدوارم در گامهاي بعدي و با حمايت و پشتيباني نهادها، گروهها و دولت، حيطه درامنويسي بيش از اينها جدي گرفته شود و بدانيم كه حال هيچ پخته درنيابد خام / پس سخن كوتاه بايد والسلام.