عطاي اين زندگي كويري را به لقايش ببخشيد

در زندگي «هنر»، ديرگاهي است كه بي‌حرمتي رخنه كرده و در اثر طردشدگي مداوم، بي‌هويتي پيش آمده و طرد شدن طولاني، آن را نحيف و بيمار كرده و چند صباحي است كه صورت خودش را با سيلي سرخ نگه مي‌دارد. خصوصا تئاتر، كه از همه آن فجايع مصون نمانده و در برهوت طردشدگي، نفس‌هاي آخر را مي‌كشد و عنقريب است كه از پا بيفتد و عطاي اين زندگي كويري را به لقايش ببخشيد. طردشدگي و بي‌هويتي «تئاتر»، هنرمندان و دست‌اندركاران اين هنر را هم بيمار كرده؛ آن قدر كه پيش از پژمردن كامل آن، آنها پيشمرگ مي‌شوند در چنين بزنگاه‌هايي، از خودگذشتگان راستين لازم است كه خالصانه با جانفشاني‌هاي خود، مانع از مرگ اين عزيزان شوند. يكي از فرزندان خالص اين «هنر»، آقاي روح‌الله جعفري است كه گفت: «ما بايد خودمان به داد خودمان برسيم.» الحق كه اين نوع نگاه، پرستيدني است: «حمايت از هنرمندان بيمار تئاتر». با محوريت چنين ديد و نگاهي است كه نور اميد در دل مي‌دمد. گروه تئاتر گيتي به كارگرداني روح‌الله جعفري كه تا به حال با اجراي نمايشنامه‌هاي ماندني، خود را ثابت كرده، اكنون هفت نمايشنامه در رپرتوار نمايشنامه‌خواني خود دارد كه با بازيگران بنام خود، در اجراي نمايشنامه‌خواني با محوريت «حمايت از هنرمندان بيمار تئاتر» تلاش مي‌كنند. در راستاي اين نگاه و ديد، من از صميم دل به اين جوانان سرشار از شرف، درود مي‌فرستم. باشد كه در اين همكاري خالصانه، هم «تئاتر» و هم «هنرمندان بيمار تئاتر» با سعه صدر، جان تازه‌اي بگيرند. هفت نمايشنامه عبارتند از: «آنتيگونه»، «مكبث»، «باغ آلبالو»، «عروسي خون»، «شازده كوچولو»، «عنكبوتي در زخم» و «آخرين گودو». اميدوارم شاد و كامياب باشيد.