دنياي اين روزهاي كامبوزيا پرتوي
در انتظار اكران «محمد»
نازنين متين‌نيا/ چهارشنبه اين هفته فيلم «محمد» در سينماها اكران مي‌شود؛ فيلمي كه كامبوزيا پرتوي نويسنده فيلمنامه‌اش است و همين الان و يك هفته قبل از اكران، از انتظار دلشوره‌ها و دغدغه‌هايش مي‌گويد و اينكه نمي‌داند بازخورد مخاطب نسبت به اين فيلم چيست. پرتوي روايت مي‌كند: « كمي نگرانم و نمي‌دانم مخاطب قرار است چه واكنشي نسبت به داستان فيلم داشته باشد. چون فيلمنامه را با روايتي بسيار متفاوت از قصه‌ها و داستان‌هايي كه اين روزها در سينما مي‌بينيم نوشتم و برخلاف فيلم‌هاي مذهبي كه هميشه قصه را ساده و سرراست روايت مي‌كنند، اتفاق‌ها و داستان‌هاي اين فيلم پرشي است و سفرنامه‌اي و درباره سفري به مقاطع خاصي از زندگي يك كودك است تا فيلمنامه به هدفش برسد؛ مقاطعي كه نشانگر برگزيدگي آن حضرت از پيش از تولدشان بوده؛ مقاطعي كه از ميان بي‌شمار روايت و احاديث انتخاب شده‌اند در بيان خاص‌بودن ايشان از همان آغاز». پرتوي تعريف مي‌كند كه از همان روز اول نگارش فيلمنامه «محمد» مي‌دانسته كه مي‌خواهد چطور قصه اين پيامبر بزرگ را روايت كند و از همان ابتدا تكليف همه‌چيز مشخص بوده و اين استرس و انتظار براي اكران فيلمي كه خبرهايش هميشه داغ بوده و اكران گرمي را رقم مي‌زند، طبيعي و قابل پيش‌بيني است. فيلمنامه‌نويس در انتظار اكران است و واكنش مخاطب كه هميشه مهم‌ترين دغدغه اهالي سينماست. پرتوي مي‌گويد: « اصلا نمي‌توانم حدس بزنم كه چه اتفاقي مي‌افتد و مردم چه واكنش‌هايي خواهند داشت. خودم هم منتظرم كه نتيجه را ببينم». پرتوي معتقد است كه فيلم «محمد»، فيلمي است براي تمام مردم مسلمان: « ما درباره پيامبر بزرگ اسلام فيلم ساختيم، مردي كه همه دوستش داريم و دوست داريم كه تصويري از زندگي‌اش را ببينيم. تمام مسلمانان جهان مي‌توانند با اين فيلم ارتباط برقرار كنند و آن را دوست داشته باشند». فارغ از اكران فيلم «محمد» و انتظاري كه اين فيلمنامه‌نويس در زندگي اين‌روزهايش دارد، همه‌چيز به نظر آرام مي‌آيد. اگر از پرتوي درباره دغدغه‌هاي ديگرش بپرسيد، مي‌گويد: « دغدغه ديگري ندارم و اوضاع آرام است». اين اوضاع آرامي كه پرتوي از آن صحبت مي‌كند، از اتفاق‌هاي اميدوار سياسي مي‌آيد و توافق هسته‌اي. مي‌گويد اوضاع آرام است، چون جهان اطراف آرام شده؛ آرامشي كلي كه در زندگي پرتوي هم خود را نشان داده، اما به جز آن هنوز دغدغه‌هاي اصلي و قبلي وجود دارد: « من سال‌هاست كه نمي‌توانم فيلم بسازم و از اين اتفاق ناراضي و عصباني هستم. در چند سال گذشته، به جز اينكه دلم مي‌خواسته فيلم بسازم و نتوانستم دغدغه كلي ديگري نداشتم». با تمام اينها پرتوي همچنان اميدوار به گشايش است و لحظه‌هاي بهتري كه قرار است در همين نزديكي از راه برسند و تا پيش از آن به نخستين چهارشنبه شهريور فكر مي‌كند و فيلم بزرگي كه قرار است روي پرده بيايد.