تابش: به دنبال انشعاب از «فراكسيون رهروان» نيستيم
اصلاحطلبان، مخالف فروپاشي اصولگرايان
گروه سياسي|آتش جدايي اصولگرايان با آب سرد اصلاحطلبان خاموش ميشود. محمدرضا تابش ديروز تاكيد كرد كه اصلاحطلبان موافق انشعاب هواداران دولت از فراكسيون رهروان نيستند. انشعابي كه بعد از تشكيل دولت يازدهم تا حالا چندين بار مطرح شده و هر بار هم بيآنكه راهي به جايي ببرد، مسكوت مانده است. بيشتر مواقع نمايندگاني چون ابراهيم نكو و عابد فتاحي از طيفهاي نزديك به اصلاحطلبان و دولتيها پرچم جدايي از فراكسون اكثريت را بر دوش ميگرفتند. آخرين بار اما اين پرچم را كسي بالا برد كه نميشود خيلي راحت از كنار حرفش گذشت؛ علي مطهري. او بعد از راي منفي مجلس به
دانش آشتياني، وزير پيشنهادي دولت براي وزارت علوم طاقتش تمام شد و گفت با اين وضعيت فراكسيوني همسو با دولت تشكيل خواهد داد. پيش از آن در ارديبهشتماه بود كه مطهري خبر داد اساسنامه فراكسيون صداي ملت تدوين شده است. بحثي كه آخرين روزهاي آبان ماه دوباره مطرح شد و مطهري با «نامتجانس» خواندن فراكسيون رهروان گفت كه اين موضوع «احتمال تشكيل فراكسيون صداي ملت را افزايش داده و مارا ترغيب به اين مساله ميكند. » انتقاد مطهري از تشكيلات اكثريت مجلس اين بود كه «فراكسيون رهروان منفعل و كم تاثير ظاهر شده كه اين يك نقص است.» حالا اما يكي از نمايندگان اصلاحطلب هوادار دولت كه در مجموعه فراكسيون رهروان هم عضويت ندارد تاكيد كرده موافق انشعاب در فراكسيون رهروان نيست. محمدرضا تابش در گفتوگو با خبرگزاري فارس و در پاسخ به اين سوال كه آيا تشكيل فراكسيون جديد از سوي نمايندگان اصلاحطلب دنبال ميشود، خاطرنشان كرده: «برخي مسائل باعث نشده نظر ما نسبت به اينكه در فراكسيون آقاي لاريجاني انشعابي ايجاد نشود، تغييري كند.» تابش اضافه كرده: «ما معتقد بوديم به لحاظ معرفتي عده زيادي از دوستان ما در فراكسيون رهروان تحت حمايت آقاي لاريجاني هستند، به همين دليل از لحاظ معرفتي و اخلاقي منشعب كردن (فراكسيون) بعد از تشكيل دولت جديد ايراد و اشكال دارد، به لحاظ سياسي نيز فراكسيون اصلي مجلس را از وزنش مياندازد.» وي با تاكيد بر اينكه ما همچنان پيرامون فراكسيونها بر سر اعتقاد خود هستيم، خاطرنشان كرده: «ما انتظار داشتيم و داريم كه رياست محترم مجلس نقش حمايتي خود را نسبت به دولت بيشتر و بارزتر ايفا كند تا كدورتها كمتر و تعاملات بيشتر شوند.» پيش از محمدرضا تابش هم عليرضا نوري قزلجه، از نمايندگان نزديك به جريان اصلاحطلب گفته بود: «فراكسيون رقيب فراكسيون رهروان به دنبال ايجاد اختلاف و انشعاب در فراكسيون اكثريت مجلس است. » البته تشكيل فراكسيوني همسو با دولت هم چندان به مذاق خود دولتيها خوش نيامد. آنها نه هيچ گاه در مقام سخن از چنين ايدهيي استقبال كردند و نه در عمل نشانهيي بروز دادند كه نشان از رضايت آنها براي تشكيل فراكسيوني همسو با دولت باشد. به هر حال آنها هم ارزيابيها و ديدگاههاي خاصي در اين زمينه داشتند. از جمله اينكه آنها نميخواهند با تشكيل فراكسيون جديد، تصور اختلاف بين دولت و مجلس برجسته شود. موقعيت كشور و جايگاه دولت و مجلس اقتضا نميكند كه دو قوه در تقابل با هم قرار بگيرند. همچنين آنها نميخواهند فراكسيون رهروان ولايت را در برابر فراكسيون اصولگرايان كه اكثر مخالفان دولت در آن حضور دارند، تضعيف كنند. از سوي ديگر با تشكيل فراكسيون جديد و در قالب طرفداري از دولت، چه بسا مخالفان و منتقدان دولت تحريك شده و با كنار گذاشتن اختلافات در برابر دولت به همگرايي برسند. هر چند اين اظهارنظرها و موقعيت كلي مجلس، احتمال فروپاشي فراكسيون رهروان را كاهش ميدهد اما به نظر نميرسد بتواند چيزي از به هم ريختگي دروني تشكل اكثريت مجلس كم كند. مجموعهيي كه بعد از جريان استيضاح فرجيدانا عملا نتوانسته در مقابل تحولات اساسي و تصميمگيريهاي مهم به موضعي واحد برسد. تنها موضعگيري واحد اين فراكسيون در 4 ماه گذشته، اعلام حمايت آنها از معرفي محمد فرهادي براي تصدي وزارت علوم بود. موضعي كه با وجود حمايت يكدست نزديكان جبهه پايداري از فرهادي، نميتوان آن را چندان مهم و تاثيرگذار ارزيابي كرد. درست در همين شرايط زمزمههاي تشكيل حزب توسط علي لاريجاني و نزديك شدن چهرههاي متنفذي چون باهنر به جبهه پايداري نشان ميدهد اگر هم فروپاشي در انتظار فراكسيون رهروان نباشد، اما ميتوان انتظار داشت كه احتمالا يك سال ديگر حداقل دو ليست انتخاباتي براي رقابت با هم از دل اين مجموعه واحد بيرون بيايد. با اين تفاسير ميتوان گفت كه سخنان ديروز تابش بيشتر تلاشي بوده تا پاي اصلاحطلبان و اعتداليون به ميدان رقابت و اختلافات داخلي اصولگرايان باز نشود.