سيستم توازن قواي اروپا و پايان آن

در نتيجه سيستم ائتلاف كنگره وين بر لبه سقوط بود. جنگ به اين خاطر نام «كريمه» را بر خود گرفت كه نيروي فرانسه – بريتانيا براي گرفتن شهر «سواستوپول»، مقر ناوگان روسيه در درياي سياه، در كريمه پياده شدند؛ روسيه پيش از آنكه كشتي‌هايش غرق شوند در برابر محاصره 11 ماه مقاومت كرد. پروس بي‌طرف باقي ماند. اتريش احمقانه تصميم گرفت تا از ايزوله شدن روسيه بهره ببرد و موقعيتش را در بالكان بهبود بخشد، به همين خاطر ارتش خودش را در آنجا بسيج كرد. شاهزاده شوارتسنبرگ، رييس هيات وزيران اتريش و وزير امورخارجه آن كشور زماني كه با درخواست روسيه براي كمك مواجه شد، گفت، «ما دنيا را با عظمت نمك‌نشناسي‌مان مبهوت خواهيم كرد.» اتريش در عوض با اقدامي كه حاكي از يك اولتيماتوم بود به حمايت ديپلماتيك از تلاش جنگي بريتانيا و فرانسه پرداخت.  [ اما ] تلاشي كه براي ايزوله كردن روسيه صورت گرفت در ايزوله كردن اتريش جواب داد. در طول دو سال بعد، ناپلئون در حمايت از وحدت ايتاليايي‌ها به مناطق تحت پوشش اتريش در ايتاليا حمله كرد، اين در حالي بود كه روسيه خود را كنار كشيده بود. در درون آلمان، پروس حق آزادي مانور [نظامي] را به دست آورد. در يك دهه، اوتو فون بيسمارك، آلمان را با رضايت [ كامل] روسيه در مسير اتحاد قرار داد كه اين شامل اتريش آن هم به خاطر نقش تاريخي كه به عنوان معيار دولت آلماني قرار گرفته بود، نمي‌شد. اتريش خيلي دير ياد گرفت كه در امور بين‌المللي اشتهار به قابل اطمينان بودن گنجينه بسيار مهم‌تر از تاكتيك‌هاي هوشمندانه‌يي است كه نشان داده مي‌شود.