مسوولان در تعامل‌شان با يكديگر متانت داشته باشند
سعيد معيدفر
مدتي است كه شاهد ادبيات توهين‌آميزي بين مسوولان و مقامات و همچنين در رسانه‌ها و در تريبون‌هاي رسمي هستيم. متاسفانه كساني از اين ادبيات استفاده مي‌كنند كه جزو اقشار تحصيلكرده و فرهيخته جامعه و داراي موقعيت‌هاي اقتصادي و اجتماعي مهمي هستند، از آنها انتظار مي‌رود چند گام از مردم جلوتر باشند و به قوانين و مقررات احترام بگذارند و در تعاملات‌شان با يكديگر متانت داشته باشند و ادب را رعايت كنند و در عين حال به دليل آنكه جامعه به آنها به عنوان الگو نگاه مي‌كند، بايد افرادي شايسته و بي‌نقص باشند. شايد بايد در عوض اينكه بگوييم چه شرايط اجتماعي موجب اين مي‌شود كه خشونت كلامي به وجود بيايد، بايد بگوييم چرا در جامعه خشونت وجود دارد؟ يكي از عوامل اين پديده اين است كه متوليان امور و نخبگان خود بخشي از اين خشونت را اجرايي مي‌كنند، و تبعا وقتي در اين سطح خشونت جريان پيدا بكند، از بقيه انتظار نمي‌رود كه متانت داشته باشند و بايد از مردم خشونتي بيشتر را انتظار داشت. ما مثلي داريم كه مي‌گويد: «حرمت مسجد را متولي آن نگه مي‌دارد» اين مساله به خودي خود مي‌تواند باعث گسترش و تعميق خشونت كلامي در اشكال ديگر باشد. اينكه چرا مسوولان ما چنين رفتاري دارند و حرمت يكديگر را حفظ نمي‌كنند، يك سنتي است كه اگرچه شايد سال‌هاست وجود دارد اما از دوره دولت‌هاي نهم و دهم بيشتر شد. آنجايي كه رييس دولت از كلمات سخيف استفاده كرد و اعضاي هيات دولت و ديگر مسوولان از واژگان كوچه‌بازاري و سخيف در تعامل با يكديگر استفاده كردند. گاهي اوقات در برخي صنوفي كه از آنها انتظار نمي‌رود همچنين برخورد و ادبياتي مشاهده مي‌شود، اما از دولتمردان به هيچ‌وجه چنين انتظاري نمي‌رود. ديده‌ايم كه بارها و بارها اين جمله مطرح شد كه: «ادب مرد به ز دولت اوست» اين زماني مطرح شد كه ما ديديم دولتمردان چگونه و با چه ادبيات سطحي و توهين‌آميزي سخن مي‌گويند و با الفاظ زشت يكديگر را خطاب قرار مي‌دهند و مجموعه اين كارها ميراث بدي شد كه گويا همچنان دامنگير دولتمردان ما است. شايد روزي نسلي از فرهيختگان و افراد آموزش ديده بخواهند فضاي مسوولان و تعاملات آنها را تغيير دهند و به همان ميزان مي‌شود توقع داشت كه در سطح مردم هم خشونت‌هاي كلامي تعديل شود.