معاون هنري وزير ارشاد:
به نقدهاي مشفقانه پاسخ مي‌دهم
براي كساني كه با كل موسيقي مخالف هستند، كاري نمي‌توانم بكنم
اعتماد| «بنده هيچ برنامه‌اي در رابطه با استعفا يا كناره‌گيري ندارم و فقط از صبح تا شب در معاونت به كارهايي فكر مي‌كنم كه بايد پيگيري شود، چون مديريت در كار هنري‌كردن سخت است و برنامه‌ريزي در اين بخش كار طاقت‌فرسايي است. بنابراين فكر مي‌كنم گمانه‌زني‌هايي كه انجام مي‌شود مربوط به خود رسانه‌هاست و ما در اين مدت سعي كرده‌ايم همه كارهايي كه انجام مي‌دهيم با هماهنگي مبادي ذي‌ربط باشد. البته با وجود هماهنگي‌ها گاهي فشارهايي وارد مي‌شود و آن هم بيشتر براي اين است كه برخي فعاليت‌ها و نگرش‌ها با نگاه برخي افراد يا گروه‌ها انطباق نداشته و در نتيجه حوزه هنر بيشتر مورد هجمه قرار مي‌گيرد.» اينها را «علي مرادخاني» معاون هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به «ايسنا» گفته است. مديري كه ماه‌هاست تحت شديدترين هجمه‌ها از طرف برخي رسانه‌هاي تندروست؛ هر بار هم دليلي براي اين ماجرا وجود دارد؛ يك‌بار به خاطر اجراي اپراي عاشورا؛ يك بار به خاطر تئاتر شهر و هر بار به بهانه‌اي. او اما مي‌گويد «علي جنتي» در جريان تمامي اين مسائل قرار دارد و مي‌گويد: «معمولا در جلساتي كه داريم درباره همه اين مباحث صحبت مي‌شود و هر كدام از معاونان مسائل اينچنيني دارند، اما آنقدر مهم نيست كه بخواهيم تمركز را روي آن بگذاريم. با اين حال ايشان هم تاكيد داشتند كه كارتان را بكنيد، البته با دقت و حساسيت‌هاي لازم و ما همه مساعي خودمان را به كار مي‌گيريم تا واقعا كمترين مشكل هم به وجود نيايد. درباره آنچه منتشر شده اين را هم بايد بگويم كه اگر نقدي مطرح يا تذكري داده مي‌شود حتما به آن توجه مي‌كنم. حتي گاهي در برخي مطالبي كه منتشر شده اشكالاتي ذكر شده كه دستور پيگيري داده‌ام، چون من تصورم بر اين است كه بعضي‌ها با وجود همه فشارهايي كه ممكن است وارد كنند مشفقانه نقد مي‌كنند و كلا به آن معنا كسي را دشمن فرض نمي‌كنم، اما در مورد اخيري كه براي «اپراي عاشورا» پيش آوردند بيشتر به نظر مي‌رسد عده‌اي خواستند حركتي انجام داده باشند تا بگويند در محرم امسال بيكار نبوده‌اند، چون اين اپرا مربوط به امسال نبوده و آقاي غريب‌پور آن را طي سال‌هاي گذشته در ايران و چند كشور ديگر هم اجرا كرده است. حتي از آقاي جنتي و چند نماينده هم خواستم بيايند و كار را ببينند تا اگر مطلبي هست بگويند اما ايرادي وارد نشد.»
او به شكل تلويحي اشاره‌اي نيز به انتخاب مديراني چون «پيروز ارجمند» كه يكي از كساني است كه در اين مدت فشارهاي بسياري را به معاونت هنري وارد كرده، مي‌كند: «ما از روز اولي كه آمديم صف‌بندي ايجاد نكرديم، چون اگر بخواهيم اين كار را بكنيم بايد بر فرضيه‌اي كار را پيش ببريم و آن وقت بايد كل مديران سيستم را تغيير دهيم، شرايط را كامل عوض كنيم و همه مخاطبان را هم گزينش كنيم. در حالي كه از ابتدا گفتيم دولت بايد نيرو را در درون خودش تربيت كند. البته روزهاي اول كه شناختي از درون مجموعه نداشتيم كساني را انتخاب كرديم كه از نظر ما حوزه را مي‌شناختند، هر چند در مواردي آن‌طور كه مي‌خواستيم نشد. اما به‌طور كلي در سيستم ما مديراني از دوره‌هاي گذشته هستند كه كار مي‌كنند بدون اينكه مشكلي با هم داشته باشيم و شرايط طوري طراحي شده كه آنها بدون دغدغه كار كنند، چون قدرت به‌كارگيري افراد مهم است و اينكه از پتانسيل آنها استفاده شود. صف‌بندي نكردن ما حتي در كارهايي كه اجرا مي‌شوند نيز مشخص است به‌طوري كه مثلا در تالار وحدت هم «غبار» را روي صحنه مي‌بريم و هم «سقراط» نعيمي را چون معتقدم همه بايد كار خود را دنبال كنند و من نبايد از يك زاويه مشخص افراد را ببينم. حق هر شهروندي است كه از امكانات يك مجموعه استفاده كند، بنابراين فكر نمي‌كنم اين فرضيه خيلي درست باشد كه چون عده‌اي فرصتي را از دست داده‌اند، اين طور رفتار و حاشيه‌سازي مي‌كنند.»
او همچنين به اين مساله اشاره دارد كه «در اين بين ممكن است افرادي از اساس با موسيقي مخالف باشد يا بگويند زن بايد از موسيقي حذف شود كه من اين را ديگر نمي‌توانم كاري كنم، چون اصلا چنين چيزي در سياست‌هاي دولت نيست. هرچند محدوده‌هايي براي هركاري تعيين شده است كه مثلا تك‌خواني زن در كار نبايد باشد. برخي افراد نيز نظراتي دارند كه به فراخور سياست‌هاي موجود اجرايي دولت در تامين نسبي آن كوشش مي‌كنيم. براي ما اين مهم است كه موزه هنرهاي معاصر در يك روز كاري خود وقتي دانشگاه‌ها هم تعطيل هستند هزار نفر بازديدكننده دارد، كنسرت‌هاي موسيقي با استقبال روبه‌رو مي‌شوند و هر شب در تهران تعداد زيادي تئاتر اجرا مي‌شود كه لااقل پاسخي هستند به بخشي از خيل عظيم دست‌اندركاران تئاتر كه هنوز فضا براي كاركردن آنها كم است. تمام حرف من اين است كه اگر بحثي هم هست بايد براين مبنا باشد كه استانداردهاي لازم وجود داشته باشد، هرچند عده‌اي ممكن است معتقد باشند آنچه انجام مي‌شود ايده‌آل نيست، اما ايده‌آل به مرور به دست مي‌آيد و همين كه الان رونقي در فضاي تئاتر كشور يا حوزه‌هاي ديگر وجود دارد، نشان مي‌دهد كه به جمع‌بندي مناسبي از شرايط رسيده‌ايم و البته اين مي‌تواند تاييدي باشد بر اينكه دولت حوزه فرهنگ را واگذار نكرده بلكه تلاش مي‌كند آن را تا جايي كه امكانات و اختيارات اجازه مي‌دهد، بسامان كند.» او به كمبود بودجه نيز اشاره داشته و مي‌گويد: «ما در ماه هشتم سال هستيم و بايد از بودجه توانسته باشيم دو سوم آن را بگيريم، اما مساله اينجاست كه امكانات و منابع دولت هم محقق نشده است و اين شرايط ما را به سمت اين واقعيت سوق مي‌دهد كه اگر لازم باشد ناچار هستيم برخي فعاليت‌ها را محدودتر انجام دهيم يا مثلا برخي جشنواره‌ها را به بخش خصوصي واگذار كنيم، مثل جشنواره مد و لباس كه به اتاق اصناف واگذار و قرار شد بر آن نظارت كنيم. اميدوارم تجربه خوبي شود و بعد از آن مي‌شود درباره واگذاري اجراي جشنواره‌هاي موسيقي و تئاتر هم فكر كرد.»