راه ما از پارلمان مي‌گذرد
مبين كرباسي/ تلاش براي به دست آوردن حقوق از دست رفته يا به دست آوردن منافع بيشتر نه تنها در ايران بلكه در جهان اول نيز وجود دارد. در منطقه خاورميانه، يك اراده عمومي و ملي به سبب تحمل سال‌ها رنج و ديكتاتوري، همزمان در چند كشور براي اصلاح و يا انقلاب ظهور كرد. آنچه در خاورميانه زبانه آتش را بالا كشيد، نبود پارلمان و مجلس منتخب مردمي بود تا در آنجا ادعاي حق كنند. اگر در اين كشورها مجلس مردمي، معتدل و دموكراتي در راس امور بود، خيابان‌ها جايي براي فرياد نمي‌شد.
سالروز شهادت آيت‌الله سيدحسن مدرس، روز مجلس نامگذاري شده است. وقتي در مورد زندگي شهيد مدرس مطالعه مي‌كنيم، حضور در مجامع مردمي را از ايشان زياد ميبينيم. ويژگي حضور مدرس در مجلس اين است كه وقتي در قالب نماينده مجلس فعاليت ميكند، از زبان مردم سخن مي‌گويد نه به عنوان يك مجتهد. نه اينكه نخواهد به شرع استناد كند بلكه جايگاه او بهعنوان نماينده مجلس اقتضا ميكند منافع مردم را دنبال كند. شهيد مدرس نمادي است از نماينده‌اي كه به «عدل» و «حق‌خواهي» معتقد است.
مبرهن است كه راه رسيدن به اهداف متعالي كشور كه همانا زندگي در امنيت و آسايش همراه با عزت است، با همراهي مجلس و دولت ميسر خواهد بود. گريز از افراط و افراطي‌گري و روي آوردن به عقلانيت و ميانه‌روي راهي عقلاني براي رسيدن به هدف است. راي جامعه ايراني به تغيير در خرداد 92 به يقين رايي شكننده نيست كه با بالا و پايين بودن چند راي يا برجسته ساختن چند مساله مثل كاهش بهاي نفت يا خدشه‌دار شدن روابط با يك كشور خارجي قابل نقض باشد. نگاه مردم در اوضاع و شرايط كنوني نسبت به مجلس انتقادي است. راه رسيدن به جايگاه بهتر براي مردم از پارلمان مي‌گذرد و ضروريت آن «انتخاب» معقول خواهد بود. قطعا جامعه متحول شده ايراني به اين باور رسيده است كه بر‌آورده شدن خواسته‌هايش از راه عقلاني ميسر خواهد بود.