وضعيت رقت بار دنيا

يعني 20 سال با سرنوشت يك ملت بازي كردند كه تهش بگويند سال‌هاي قبل يك بابايي روي لپ‌تاپش يك سري مطالعات علمي و مقدماتي بر سر توليد بمب اتم كرده؟ اين همه تحريم، اين همه قهر، اين همه قطعنامه، اين همه آزار و اذيت، اين همه اره بده، تيشه بگير، اين همه هزينه مادي و معنوي، آخرش هم فقط همين‌كه يك مطالعاتي قبلا صورت گرفته؟ اين را هم نمي‌گفتند كه آبروريزي مي‌شد. همين الانش هم كم آبروريزي نيست. سر سلاح كشتار جمعي موهوم عراق هم كم هزينه روي دست دنيا نگذاشتند. چقدر آدم بي‌گناه مردند. چقدر ملت بيچاره بي‌خانمان شدند. چقدر الكي الكي دنيا تيره و تار شد. جواب اينها را چه كسي مي‌دهد؟ سر همين تحريم كذايي چقدر مردم به زحمت افتادند. چقدر بيماران قرص و دوا بهشان نرسيد طفلي‌ها. چقدر خانواده‌ها از هم پاشيدند. چقدر مردم از همه جا بي‌خبر جلوي هم صف كشيدند و مقابل هم درآمدند... ما به يكي يك حرف درشت مي‌زنيم تا يك هفته عذاب وجدان مي‌گيريم و عين مرده عذاب‌كش شب‌ها خواب‌مان نمي‌رود آن وقت اينها اين همه اين خاورميانه بدبخت را به خاك و خون كشيده‌اند عين خيال‌شان هم نيست. اصلا شروع همه اين گرفتاري‌ها مال حمله نظامي امريكاست به عراق سر يك بهانه واهي. الان آن سلاح به قول استاد غرضي همه كس‌كش كجاست؟ بمب اتم ايران كجاست؟ چرا هيچ‌كس الان يقه نتانياهو را نمي‌گيرد كه آن نقاشي بچگانه را روي چه حسابي توي سازمان ملل روي دست گرفت؟ او كه مي‌گفت ايران كمي مانده به بمب تمام و كمال برسد. آن مردك شروري كه ايران را محور شرارت مي‌ناميد كجاست بيايد تا بداند حرف نسنجيده‌اش چه هزينه‌اي روي دست ملت بي‌گناه گذاشته؟ واقعا اينها با چه رويي سر بلند مي‌كنند و حرف سياسي مي‌زنند. با چه رويي سناتورهاي امريكايي با خبرنگاران مصاحبه مي‌كنند؟ هزينه‌هايي كه اين فلان فلان شده‌ها روي دست ما گذاشتند فقط تحريم و ركود اقتصادي نبود. گند بزرگ اينها به تعويق انداختن توسعه سياسي و اقتصادي ايران بود. همين‌ها بودند كه همواره «شرايط حساس كنوني» را بر كشور حاكم كردند. واقعا هم وقتي از يك طرف ايران را محور شرارت بنامند و از طرف ديگر گزينه نظامي روي ميز بگذارند همه‌جانبه ايران را تحريم كنند، شرايط حساس كنوني پيش مي‌آيد. تعبير امام اينجا هم مصداق دارد كه «هرچه فرياد داريد برسر امريكا بكشيد». من تقصير مديران خودمان را ناديده نمي‌گيرم. من روزنامه‌نگارم و به اقتضاي همين، كارم نقد است. كار اصلي‌ام همين است كه ضعف‌ها و كاستي‌ها را ببينم و اعلام عمومي كنم. اين كار را هم مي‌كنم. با كرگدن آشنا باشيد گواهي مي‌دهيد كه هيچ‌وقت در نقد مجامله نكرده‌ام و حرفم را نخورده‌ام. به قدر وسع گفتني‌ها را گفته‌ام. الان اين حرفم به معني تبرئه ندانم‌كاري بعضي مديران نيست. اما اينجا چون نيك بنگري همه تقصيرها به گردن نظام سلطه است. امريكاست كه اين مصيبت‌ها را به سرمان آورده. اينها هستند كه بي‌دليل شرايط حساس كنوني را به كشورمان تحميل كرده‌اند وگرنه ما هم مي‌توانستيم مثل همه كشورها زندگي‌مان را بكنيم و از اين شمشيرهاي بالاي سرمان در خوف نباشيم. واقعا هسته‌اي شدن چرا بايد اين همه پرهزينه مي‌شد؟ البته گناه شبكه‌هاي ماهواره‌اي هم هست. طي اين سيزده، چهارده سال اين شبكه‌ها و كارشناسان از اينجا رانده و از آنجا مانده بودند كه به تماشاگران‌شان القا كردند كه بمب اتم ايران جدي است و بايد از آن ترسيد. بعضي كارشناس‌ها طوري باد توي غبغب مي‌انداختند كه گويي به‌عينه بمب اتم ايران را ديده‌اند. حتي بعضي از ماها هم باور كرده بوديم شايد كاسه‌اي زير نيم‌كاسه باشد... حالا اما هيچ‌كس مسووليت خرابكاري‌اش را به عهده نمي‌گيرد و هيچ‌كس بابت دروغ و دغل‌هايش از ملت عذر نمي‌خواهد. تازه دارند تغيير استراتژي مي‌دهند كه همان خبر مطالعات علمي را توي بوق و كرنا كنند و بهانه جديد به دست بياورند...
باعث تاسف است وضعيت دنيا. همين يك پرونده هسته‌اي كافي است تا معلوم كند دنيا چه وضعيت رقت‌باري دارد. امريكا و نظام سلطه و بي‌در و پيكري مديريت جهان. خدا لعنت كند قوم ظالمين را. خدا لعنت كند نظام رسانه‌اي جنگ افروزي را كه آتش‌بيار معركه است. خدا لعنت كند همه آنها را كه آنچه برخود مي‌پسندند بر ديگران نمي‌پسندند و آنچه بر خود نمي‌پسندند بر ديگران مي‌پسندند. خودشان بمب اتم دارند. بدترين سابقه جنگ و خشونت دارند. به بدترين سلاح‌هاي جمعي مسلحند... خدا راشكر ايران سرافكنده نشد... ما تنها ملتي هستيم كه در داعش نيرو نداريم. ما تنها ملتي هستيم كه مردم‌مان عمليات انتحاري انجام نمي‌دهند. ما تنها ملتي هستيم كه به كشوري حمله نكرده‌ايم. ما بمب اتم نداريم، توليد و استفاده از بمب اتم را هم حرام مي‌دانيم، با اين‌همه بيشترين هزينه را براي اتمي شدن ما پرداخت كرده‌ايم و مي‌كنيم.