چشم‌پوشي از طرح آشوراده تنها راه نجات
اسماعيل كهرام
ميانكاله يكي از پناهگاه‌هاي حيات وحش است كه 68 هزار كيلومتر وسعت دارد. اين پناهگاه يك ذخيره‌گاه زيستكره است ثبت جهاني شده است. اين منطقه به خاطر موقعيت استثنايي كه در جنوب شرقي درياي مازندران واقع شده هرساله ميزبان هزاران پرنده مهاجر است كه در آنجا زمستان‌گردي مي‌كنند. سال‌هاست كه مساله تبديل شدن اين جزيره به عنوان منطقه ويژه گردشگري مطرح شده است و دليل طرح چنين پيشنهادي زيبايي‌هاي ميانكاله و اين منطقه است، در واقع چهره طبيعي اين منطقه باعث جذابيتش است. آشوراده دروازه ميانكاله محسوب مي‌شود كه پناهگاه حيات وحش است و از نظر درجه حفاظتي بعد از پارك ملي در درجه دو قرار دارد به همين دليل در آشوراده زمين‌هاي كشاورزي و زمين‌هايي متعلق به برخي سازمان‌ها، ماهيگيري و شنا در آب‌هايش وجود دارد. من توريست‌هاي زيادي اعم از خارجي و داخلي به ديدن اين منطقه بردم و بي‌اغراق مي‌گويم همه اين افراد از ديدن زيبايي‌هاي طبيعي اين منطقه شگفت زده شدند. بايد بگويم اين منطقه در طول تاريخ همواره مورد توجه بسياري بوده است، در تاريخ آمده است كه شاه عباس صفوي براي شكار گوره خر به اين منطقه مي‌آمده يا مسعود ميرزا ظل السلطان در يك روز 9 قلاده ببر در اين منطقه شكار كرده بود. امروز هم اين منطقه بسيار مورد توجه است، هم مورد توجه طبيعت دوستان به دليل جاذبه‌هاي طبيعي كه در آن وجود دارد و هم مورد توجه كساني كه گهگاه به قصد شكار به اين منطقه مي‌آيند چرا كه شكارهايي همچون گوزن و به خصوص گراز در اين منطقه وجود دارد. تنوع زيستي پرندگاني كه در اين منطقه وجود دارد نيز قابل توجه است. در اين منطقه از گونه‌هايي كه متعلق به ريگزارهاي خوزستان است تا گونه‌هايي متعلق به جنگل‌هاي گيلان يافت مي‌شود كه نشان از تنوع زيستي اين منطقه دارد. طرح گردشگري آشوراده از سال 84 و در زمان رياست‌جمهوري احمدي‌نژاد مطرح و دنبال شد كه با مخالفت شديد دوستداران طبيعت روبه رو بود، بعد از روي كار آمدن دولت روحاني هم شاهد بوديم كه خانم ابتكار شديدا با اين طرح مخالف بودند تا جايي كه سازمان حفاظت از محيط زيست يكي از دستاوردهاي بزرگ خود در اين سال‌ها را نجات آشوراده مي‌دانست. حال دليل مخالفت دوستداران طبيعت با اين طرح چيست؟ واقعيت اين است كه در شمال ايران 900 كيلومتر ساحل وجود دارد كه در اختيار گردشگران است، حال چه لزومي دارد كه يك تكه‌يي به نام ميانكاله هم تبديل به قطب گردشگري شود، منطقه‌يي كه پناهگاهي براي گونه‌هاي مختلفي از پرندگان است. بايد قبول كرد با اجرايي شدن اين طرح اين منطقه با انبوهي از تغييرات مواجه خواهد بود؛ اعم از ساخت هتل‌ها، پاركينگ‌ها، ورود اتومبيل‌ها، توليد زباله و پساب و هجوم گردشگراني كه براي ديدن طبيعت بكر و گونه‌هاي نادر پرندگان به اين منطقه مي‌آيند و همه اين تغييرات منطقه را براي گونه‌هاي جانوري نا‌امن خواهد كرد و زيستگاه آنها را دستخوش تغيير مي‌كند، ضمن اينكه با اجرا شدن اين طرح جمعيت اين منطقه ظرف پنج سال آينده به يك و نيم ميليون نفر خواهد رسيد كه مشكلات و دردسرهاي خاص خودش را به همراه خواهد داشت و با اين اوصاف هيچ راهكاري براي نجات طبيعت منطقه وجود ندارد جز اينكه از طرح گردشگري آشوراده چشم پوشي كرد چرا كه اين طرح باعث نابودي محيط زيست ايران است و بايد به حال اين منطقه گريه كرد.