نشان افتخاري جشنواره «ونيز»
به امير نادري اهدا مي‌شود
بهار سرلك/ امير نادري براي اعطاي هنر اصيل و ممتازش در نوآوري سينماي معاصر نشان افتخاري ييگه- لوكولتر (Jaeger-LeCoultre) جشنواره بين‌المللي فيلم ونيز را دريافت مي‌كند. پيش از اكران جهاني تازه‌ترين اثر نادري، «كوهستان» در بخش غيررقابتي اين جشنواره و در مراسمي كه پنجم سپتامبر در سالن پالازو دل سينما برگزار مي‌شود اين نشان به فيلمساز ايراني اهدا مي‌شود. آلبرتو باربرا، مدير اين جشنواره در بيانيه‌‌اي درباره نادري و سينماي او نوشته است: «امير نادري طي دهه‌هاي 1970 و 80 با ساخت شاهكارهايي كه امضاي‌شان بر تاريخ سينما حك شدند، انگيزه‌اي بنيادي به آغاز سينماي نوي ايران داد. اما نادري پس از مهاجرتش به نيويورك در سال 1988، سرسختانه به خود و سينمايي كه به جست‌وجو و تجربه وفادار ماند؛ سينمايي كه از شانه خم كردن در مقابل گرايش‌ها و ميانبرها اجتناب مي‌كرد. » باربرا درباره فيلم «كوهستان» مي‌نويسد: «سي دقيقه پاياني «كوهستان» تلفيقي از كارنامه هنري اوست؛ تشبيهي حايز اهميت از تقلا براي بقايي كه تحت تسلط تقسيم‌بندي‌ها، ارعاب و توهين درآمده و گاه مي‌تواند هستي بشريت را به تيره‌بختي بكشاند. » او درباره اين نشان افتخاري مي‌گويد: «نشان ييگه- لوكولتر نشاني شايسته است و اداي احترامي به اصالت و عظمت فيلمسازي است كه خود را از جريان‌ها جدا مي‌كند، تقديري است از استعدادهاي كارگرداني پرشور و حرارت و سخاوت مردي كه محدوديت‌ها را در نظر نمي‌گيرد. » نشان افتخاري ييگه لوكولتر پيش از اين به فيلمسازان و بازيگراني از جمله تاكشي كيتانو، عباس كيارستمي، آل پاچينو و برايان دي پالما اهدا شده است. نادري فيلم «كوهستان» را در ايتاليا جلوي دوربين برده و داستان كه در 1350 ميلادي روي مي‌دهد درباره مردي است كه برخلاف وجود تاريكي مطلق، هر چه در توان دارد براي تابيدن خورشيد بر فراز آسمان دهكده‌اش انجام مي‌دهد. آندرا سارتورتي و كلوديا پوتنزا، بازيگران سينماي ايتاليا در اين فيلم ايفاي نقش مي‌كنند. خود او درباره آثارش مي‌گويد: «در نهايت شخصيت‌هاي داستان‌هاي من جان سالم به در مي‌برند چرا كه معتقدم انسان بايد ناممكن‌ها را ممكن كند. »امير نادري و عباس كيارستمي بااهميت‌ترين معماران سينماي نوي ايران دهه 1970به شمار مي‌روند. او با ساخت فيلم «تنگسير» (1974) توجه جهان را به سينماي خود معطوف كرد. نادري براي ساخت فيلم «انتظار» (1974) جايزه هيات داوران جشنواره فيلم كن را دريافت كرد. او نخستين فيلمساز ايراني برجسته‌اي است كه دهه 1980 ايران را ترك كرد. در امريكا فيلم «ديوار صوتي» را ساخت و جايزه منتقدان روبرتو روسليني جشنواره فيلم روم را در سال 2005 از آن خود كرد.
اين فيلمساز ايراني با جشنواره فيلم ونيز غريبه نيست؛ سال 2008 فيلم «وگاس: براساس يك داستان واقعي» در بخش رقابتي اين جشنواره روي پرده رفت. سال 2011 نيز فيلم «كات» كه نادري آن را در ژاپن جلوي دوربين برد، آغازگر بخش افق‌هاي اين جشنواره بود. نادري تنها فيلمسازي است كه در چهار كشور و به چهار زبان فيلم ساخته است.