ياد
زمان كوتاه و آرزوها بسيار
عبدالجبار كاكايي
زنده‌ياد مرتضي پاشايي جوان مستعدي بود كه در همان مسيري از موسيقي پاپ ايران گام برمي‌داشت كه پيش از آن شادمهر عقيلي و محسن يگانه آن را هموار كرده بودند. او با توجه به تسلط و مهارتي كه در آهنگسازي و تنظيم ملودي‌هاي پاپ داشت توانست ملودي‌هايي درخور توجه با تنظيم‌هاي قابل قبول را عرضه كند. او در سطحي از موسيقي پاپ فعاليت مي‌كرد كه عمده مخاطبانش را نوجوانان تشكيل مي‌دادند و از اين رو آهنگ‌هاي پاشايي با اقبال عمومي درخور توجه در ميان اين مخاطبان مواجه بود. افسوس كه زمان بيشتري در اختيار پاشايي نبود تا بتواند هم سطح آهنگ‌ها و تنظيم‌هاي شنيدني‌اش ترانه‌هايي پخته‌تر و به ياد ماندني‌تري را همراه كند. با اين حال نبايد از ياد ببريم كه او جواني بود كه در مدت حدود 6 سال توانست جاي خود را در ميان دوستداران موسيقي پاپ باز كند و اگر اين بيماري و ضايعه نبود بي‌شك يكي از آينده‌دار‌ترين خواننده‌هاي پاپ موسيقي ايران مي‌شد.
هنرمند در صحنه، جنگجو در زندگي
بابك رياحي‌پور
از خبر درگذشت مرتضي پاشايي عزيز اندوهگين شدم اما نكته‌يي كه در مورد او بسيار مورد اهميت بود روحيه جنگجويانه و دلير مردي مقابل بيماري‌اش بود. مرتضي پاشايي به هيچ‌وجه تسليم نشد و با اقتدار و انگيزه با بيماري‌اش مبارزه كرد. يادم هست در كنسرت مشتركي كه با بابك جهانبخش در دوبي داشتيم، او به‌شدت فرتوت و بيمار بود و به جرأت مي‌توانم بگويم كه نزديك 37 كيلو وزن داشت اما با همه بيماري‌اش روي سن آمد و تمام قطعات و رپرتوارش را روي صحنه اجرا كرد. جالب اينجاست كه در اين مدت هم بيشتر از ساير خواننده‌هاي پاپ اجرا داشت و اين براي من بسيار تحسين‌برانگيز بود. به هر حال واضح و مبرهن است هر كسي كه بيماري سختي مي‌گيرد خيلي زود افسرده مي‌شود و در خلوت زانوي غم بغل مي‌گيرد و از زندگي نااميد مي‌شود اما مرتضي پاشايي هرگز اين كار را نكرد و تا آخرين لحظه جنگيد. البته در اين ميان واقعيتي تلخ بيش از همه روحم را آزرده مي‌كند و آن هم روحيه مرگ‌پرستي و غم‌طلبي آزار‌دهنده ما ايراني‌هاست. مرتضي پاشايي از زماني معروف شد و مردم كار او را بيشتر جدي گرفتند كه فهميدند بيماري سرطان دارد. اين بسيار تاسف‌برانگيز است و دل آدمي را به درد مي‌آورد. انگار ما مردم ايران مدام مي‌خواهيم با اين حس مرده‌پرستي كلنجار رويم...
تنها صداست كه مي ماند
رضا يزداني
مرتضي پاشايي هنرمندي بود كه در زماني كوتاه توانست جايگاه ويژه و درخشاني را در ميان مردم هنردوست و اهل موسيقي ايران پيدا كند. پاشايي را مردم دوست داشتند و چه افتخاري بزرگ‌تر از اين براي يك هنرمند؟ چرا كه مهم ترين دستاورد يك هنرمند دوست داشته شدن از طرف مردم است. پاشايي هنرمندي از اين جنس بود و تنها صداست كه مي‌ماند.
صدايش مردم را به آسمان مي‌برد
اميد حجت
مرتضي پاشايي هنرمندي بود كه با وجود تمام بيماري و ناراحتي‌هايي كه در طول زندگي‌اش به سبب همين بيماري داشت، وقتي روي صحنه مي‌آمد با تمام وجود سعي مي‌كرد دل مردم را شاد كند و به آنها انرژي و روح زندگي دهد. او بايد با تن بيمارش مبارزه بزرگي مي‌كرد اما در عين حال هم روي صحنه مردم را با صدا و هنرش به آسمان‌ها مي‌برد. در نهايت هم روح آسماني مرتضي پاشايي نازنين به همان جايي رفت كه به آن تعلق داشت و همه ما را تنها گذاشت. بي‌شك ما نمي‌توانيم به اندازه او به اوج برسيم اما بايد سعي كنيم روح بزرگ مبارزه و عشق به زندگي را از او بياموزيم و ياد بگيريم كه در سختي‌ها هرگز شانه خالي نكنيم. اميدوارم كه روحش شاد باشد و براي همه بازماندگان به خصوص گروه موسيقي‌اش كه در همه اجراهاي مرتضي او را همراهي كردند و با هم، دل مردم را شاد مي‌كردند و به آنها شور و شعف مي‌دادند، از خداوند طلب صبر و آرامش دارم.