ميثم سليماني/ هفته پيشرو، هفتهيي سرنوشتساز براي تيم مذاكرهكننده هستهيي كشورمان است، زماني كه آخرين دور از مذاكرات ايران با 1+5 بناست تا قبل از رسيدن به مهلت پاياني 24 نوامبر برگزار شود و در اين بين در روز 24 نوامبر يا به قولي سوم آذر ميتوان گفت همه جهان منتظر آن هستند كه چه نتيجهيي از اين مذاكرات حاصل ميشود و اين سوال وجود دارد كه آيا ايران با 1+5 ميتواند به يك توافق جامع دست يابد يا خير. برخي نيز بر اين باورند كه اگر طرفين نتوانند به توافقي جامع برسند در نهايت بر سر كليات مساله توافق كرده و بررسي جزييات را به آينده موكول ميكنند. اين گمانه زنيها همزمان با حضور آقاي دكتر سيروس ناصري، عضو سابق تيم مذاكرهكننده هستهيي ايران در زمان دولت آقاي خاتمي در غرفه «اعتماد» در نمايشگاه مطبوعات، فرصتي شد تا با ايشان در خصوص اين موضوع گفتوگويي كوتاه داشته باشيم و تحليل وي را در خصوص آينده مذاكرات جويا شويم.
آخرين دور از مذاكرات ايران و 1+5 در مسقط را چگونه ارزيابي ميكنيد؟
مسقط فرصتي بود براي طرفين يعني ايران و امريكا كه به دور از فضاي تبليغاتي وين و ژنو، يك بار ديگر بتوانند مواضعشان را مرور كنند و ببينند كه آيا احتمال نزديكتر شدن مواضع وجود دارد يا خير. از نظر محتوا نيز هنوز به نظر نميآيد كه امريكا قدم اصلي را برداشته باشد.
اختلافات را بيشتر روي چــه موضوعاتــي ميبينيد؟
اختلافات متعدد است و هيچ يك از مسائل به طور كامل حل نشده است. برخي مسائل آنگونه كه شواهد به نظر ميرسد به طور كامل و دقيق بحث شده ولي آنگونه كه به نظر ميرسد سر هيچ يك از مسائل به توافق كامل نرسيدهاند. يك مقداري هم اين موضوع به اين دليل است كه همه اين موارد به يكديگر پيوسته است و هيچ يك از طرفين نميآيند كه روي يك بخش جزيي از مسائل به توافق برسند بدون اينكه يك تصوير كلي مشخص شده باشد. اما دو موضوع اصلي وجود دارد يكي نحوه برطرف كردن تحريمهاست و در طرف مقابل ميزان غنيسازي در دوراني كه قبل از عادي شدن وضعيت برنامه هستهيي ما مطرح است. برداشت كلي اين است كه اگر اين دو مساله حل شوند ساير قطعات پازل نيز به جاي خود مينشيند.
آيا با توجه به شرايطي كه وجود دارد امكان اين هست كه ما در سوم آذر به توافق نهايي برسيم، صحبتي نيز آقاي عراقچي، عضو ارشد تيم مذاكرهكننده مطرح كردند مبني بر اينكه شايد ما بتوانيم در سوم آذر بر سر يك سري از كليات به توافق برسيم، اين به چه معني است؟
اولا به نظر من مهمترين و بزرگترين مساله اين است كه روشن شود امريكا با قطعنامههاي شوراي امنيــت سازمان ملل چه برخوردي خواهد كرد. چون در واقع تحريمهاي ثانويهيي كه امريكا و مجموع كشورهايي كه همراستاي امريكا از جمله اروپاييها عليه ايران وضع كردند به نوعي قابل حل است ولي قطعنامههاي شوراي امنيت ركن و شالوده تحريمهاي بعدي بوده و فكر ميكنم امريكاييها با علم به اين موضوع روي اين قضيه يك مقدار سماجت و سرسختي نشان ميدهند. و اگر ميخواهند راه را براي رسيدن به اين توافق باز كنند بايد از اين موضعشان كوتاه بيايند تا بتوانند به راهحلي جامع برسند.
تحريمهاي كنگره امريكا در اين بين چه خواهد شد، در حالتي كه از اول ژانويه جمهوريخواهان علاوه بر كنگره روي سنا نيز تسلط پيدا ميكنند، اين تحريمها چه حالتي پيدا ميكند و آيا اوباما توان اين را دارد كه بتواند اين تحريمها را نيز لغو كند؟
در هر صورت دولت ايران با دولت امريكا مذاكره ميكند و اگر دولت امريكا به تفاهم با دولت ايران برسند براي سنا و كنگره امريكا بسيار دشوار خواهد بود كه با آن مخالفت كنند زيرا اين هزينه سياسي بسيار سنگيني براي سنا و كنگره و همچنين براي جمهوريخواهان خواهد داشت و اين روشن است كه اگر ما بتوانيم با امريكاييها به توافق برسيم اين تفاهم به هر حال در مسير اجرا قرار خواهد گرفت.
هفته آينده آخرين دور از مذاكرات ايران با 1+5 در وين قبل از رسيدن به زمان نهايي 24 نوامبر برگزار ميشود، اين دور از مذاكرات را چگونه ارزيابي ميكنيد؟
من فكر ميكنم تا امروز امكان يك توافق محدود كه از طرف امريكاييها تحريمها به طور محدود برداشته شود و از طرف ايران نيز يك سلسله اقدامات محدود صورت بگيرد بيشتر از يك توافق جامع است، مگر اينكه امريكا آخرين لحظه و در دقيقه90 موضعش را تغيير دهد و يك حركت رو به جلوي اساسي داشته باشد.
آيا اين موضوع در تناقض با صحبتي نيست كه يا ما در تمامي موضوعات به توافق ميرسيم يا روي هيچ چيزي به توافق نخواهيم رسيد؟
نه اين مفهومش اين نيست كه نميشود توافقي محدودتر داشت، محدود تعريف خودش را دارد. در همان قالب هم يا روي همه مباحث توافق خواهيم داشت يا روي هيچ كدام از موارد و در همان قالب ميتوان به توافقي محدودتر رسيد. اما اين موضوع در زماني عملي و تثبيت ميشود كه ما به يك توافق جامع در تمامي موارد كه ميخواهيم برسيم و همه ابعاد اين توافق نيز روشن و عملي شده باشد.