جشن ملي سواد آموزي

يكي از مهم‌ترين پارامترهاي توسعه‌يافتگي در هر جامعه‌اي، تعداد و نسبت بي‌سوادان آن كشور است. اين موضوع آنقدر مهم و تعداد بي‌سوادان در شاخص‌هاي توسعه‌يافتگي داراي ارزش است كه در سازمان ملل متحد سازماني براي بررسي و كمك به جامعه‌هاي عقب‌افتاده در امر بيسوادي براي محو اين نقيصه تاسيس شده است. در همين زمينه كشورهاي انقلابي و پيشرو به رفع بيسوادي و برانداختن آن در جامعه، افتخار كرده و آن را به عنوان يكي از بهترين دستاوردهاي خود قلمداد مي‌كنند. بر اساس آموزه‌هاي ديني، وجود حتي يك‌نفر بيسواد در نظام اسلامي زياد است، چگونه است كه طبق سرشماري سال ۱۳۹۰، از هر ۱۰۰ نفر جمعيت كشور، حداقل ۱۵ نفر بيسواد هستند؟!در همين سال، جمعيت بيسواد كشور، تعداد 350/ 501/ 11 نفر بوده است و نظام آموزشي ما نمي‌تواند و نبايد، در سال‌هاي پس از پيروزي انقلاب اسلامي به كارنامه خود افتخار كند... .
ديدن هر نوجوان دستفروش و كارگر در گوشه و كنار خيابان و كارگاه‌هاي توليدي و ساختماني كه به اصطلاح كودكان بازمانده از تحصيل به شمار مي‌آيند، زنگ خطري است براي مسوولان. متاسفانه نگاهي به آمارهاي بيسوادي و پراكندگي آن در استان‌هاي كشور، نشان‌دهنده رابطه مستقيم نسبت بيسوادي با فقر و بي‌عدالتي در جامعه است. براي مثال بر اساس آخرين سرشماري نفوس و مسكن، كمترين آمار بيسوادي مربوط به استان تهران با ۹/۵درصد و بيشترين آمار بيسوادي مربوط به استان سيستان و بلوچستان با ۲۸/۴درصد است. هر چند به دليل تراكم جمعيتي، بيشترين جمعيت بيسوادي كشور نيز در استان تهران وجود دارد و تعداد آنها بر اساس آمار همين سرشماري، تعداد 422/ 157/ 1 نفر بوده است. نگاهي به اين آمار و ارقام و مقايسه آن با سرشماري‌هاي پيش از آن، نشان‌دهنده رشد نسبت بيسوادي در كشور است كه به نوعي نشان مي‌دهد دولت در ارتباط با يكي از وظايف اصلي خود يعني گسترش عدالت از طريق بهره مند ساختن آحاد مردم از نعمت سواد، عقب‌نشيني آشكاري داشته است. در اين ميان متوليان نظام تعليم و تربيت كشور به ويژه نهضت سوادآموزي كه در اين سال‌ها، كمتر صدايي از آن عليه بيسوادي شنيده مي‌شود، بايد مورد پرسش قرار گيرد كه آيا علل اين عقب افتادگي را ريشه‌يابي كرده است و آيا مي‌تواند، برنامه‌هاي پيش‌رو و زمان سوادآموزي آخرين بيسواد را در كشور اعلام كند؟
مردم مي‌پرسند چه زماني مي‌توانند خودشان را براي برگزاري «جشن ملي سواد‌آموزي آخرين بيسواد» در كشور آماده كنند؟ آيا نسل امروز شاهد چنين جشن ملي و پرافتخاري خواهد بود؟