هر هفته به اندازه سرنشینان دو هواپيما بر اثر سوانح جان خود را از دست می‌دهند
وزير بهداشت، روز گذشته بعد از حضور در مراسم روز جهاني ايدز به دومين كنگره تروما رفت. بخشي از گفته‌هاي وزير را مي‌خوانيد:
در سال حدود 18 هزار نفر بر اثر حوادث ترومايي مي‌ميرند و 200 هزار معلول با گرفتاري روحي شديد تا آخر عمر خود با معلوليت سر مي‌كنند.
فروكش كردن نگاه امنيتي بعد از مراسم اربعين، سبب بروز حمله تروريستي در آن سوي مرزها شد و متاسفانه مردم ما زود به برخي از مسائل عادت مي‌كنند. لذا در اين ميان نبايد بگوييم كار قضا و قدر بوده و صرفا صلوات بفرستيم.
سال‌ها اتومبيل مي‌سازيم در حالي كه مي‌توانيم تحقيق كنيم كدام اتومبيل‌ها بيشترين بار حوادث را به وجود آورده البته اگر حرفي در اين زمينه گفته شود، مي‌گويند اشتغال را از بين مي‌بريد. كوتاهي‌ها در اين زمينه بار مالي بر دوش سلامت گذاشته كه اين مسائل قابل كنترل است. البته به شرطي كه رانت يا خط ويژه‌اي در اين زمينه وجود نداشته باشد.
سوال من به عنوان وزير بهداشت اين است كه ما در كجاي اين نظام تصميم‌گيري قرار داريم؟ هيچ جا؛ بايد آنقدر بايستيم كه اتومبيلي تصادف كند يا حادثه ترافيكي روي دهد و برويم درمان كنيم.
در حادثه تصادف دو قطار در سمنان، همه قصورات تنها در يك بي‌مسووليتي فرد خلاصه شد و صحبت‌هاي ديگري مطرح نشده است. ان‌شاءالله ساير ارگان‌ها در اين زمينه درست عمل كرده باشند.
همكاري قوه مقننه، مجريه و قضاييه متاسفانه تاسف‌آور است البته اگر بگويم، برايم حاشيه‌ساز مي‌شود و اگر نگويم هم نمي‌شود.
هر هفته در کشور بر اثر حوادث و سوانح، به اندازه سرنشینان دو هواپیما یعنی ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر جان خود را از دست می دهند.