رقابت در سايه رفاقت
رسول منتجب نيا٭
با نيم نگاهي به گذشته مشاهده مي‌كنيم كه قدرت و مديريت كشور ميان اصلاح‌طلبان و اصولگرايان دست به دست شده است. گاهي اين جناح راست بوده كه مجلس و دولت رادر اختيار داشته و گاهي هم اصلاح‌طلبان. اما متاسفانه از سال 84 جناح مقابل تحت تاثير جرياني جديد دل به حذف هميشگي اصلاح‌طلبان بست كه اشتباه استراتژيك اين جريان بوده است چرا كه به واقع دو جريان سياسي دو بال قدرتمند نظام براي پيگيري مطالبات متنوع مردم هستند و از كار انداختن يك بال، بي‌ترديد پرواز نظام و رسيدن به چشم‌اندازها با مشكل مواجه خواهد شد. در حال حاضر دولت آقاي روحاني وارث مشكلات زيادي است كه از دولت سابق بجاي مانده است و حل و رفع اين مشكلات كه رابطه مستقيمي با كم و كيف زندگي مردم دارد نيازمند همكاري و همدلي همه عناصر سياسي و اجرايي كشور است. اما در اين ميان هستند افرادي كه بي‌توجه به اين موضوع تنها اهداف باندي خود را جست‌وجو مي‌كنند و همه هم و غم شان ايجاد اختلاف ميان اصلاح‌طلبان و اصولگرايان است. عناصر اين گروه مي‌دانند كه اگر اعتدال و ثبات به عرصه كشور بازگردد و دو جناح كشور در سايه قواعد بازي، رقابتي رفاقت‌گونه و اصولي را به هم داشته باشند جايي براي عرض اندام آنها ديگر نخواهد بود و اينچنين است كه مدام بر طبل اختلافات و عميق‌تر كردن شكاف‌ها مي‌كوبند. اينان معتقدند كه در سايه اختلافات مي‌توانند موجوديت داشته باشند و اگر وحدت ملي ايجاد شود در حقيقت هويت و شخصيت خود را از دست مي‌دهند بنابراين مي‌كوشند تا جامعه را در شرايط به سوي چند دستگي پيش ببرند. بايد تلاش كرد كه با وفاق و همكاري و از بين بردن سوءتفاهمات موجود ميان اصلاح‌طلبان و اصولگرايان شناسنامه‌دار، اين افراد تفرقه‌انگيز را حاشينه نشين و خانه‌نشين كرد تا منافع ملي بيش از پيش با بحران مواجه نشود.
٭ قائم مقام حزب اعتماد ملي