ادامه از صفحه اول
بهار طبيعت، بهار سياست و بهار اخلاق
همه تاثيرگذاران جامعه آيا از خويش عبور مي‌كنند تا ايران و ايراني و انقلاب و انقلابيون و اسلام و اسلاميون بمانند و سرافراز شوند؟ آيا زماني تا به اين حد صلاح و فساد كشوري روشن بوده است؟ آيا ترديدي در شرايط خطير منطقه وجود دارد؟ آيا مي‌شود با تخريب يكديگر با تهمت و افترا و حب و بغض‌ها به مصاف جهاني پر از خطر و تهديد رفت؟ آيا آنها كه به حداكثر توان خود دولت را مي‌كوبند و خدماتش را ناديده مي‌گيرند و اگر بتوانند مانع تراشي مي‌كنند اگر خداي ناكرده خطري از راه برسد جوابي براي مردم خواهند داشت؟ ما در شرايط عادي كه در آن امكان رقابت‌هاي هزينه‌‌ساز وجود داشته باشد به سر نمي‌بريم، ما نيازمند سطحي بالاتر از اتحاد و همبستگي و انسجام داخلي هستيم. وقتي امكان گفت‌وگو باشد، وقتي تفاهم در دسترس باشد معنايش اين است كه جامعه ايراني به درجه بالاي درك و شعور و خودآگاهي رسيده است. ايران جايي نيست كه در آن هر كس براي اثبات خويش و براي منفعت كوتاه‌مدت خود به نفي قلدرمآبانه ديگران بپردازد و از درگيري و اصطكاك استقبال كند. ما مي‌توانيم براي غلبه بر دوگانگي‌ها و اختلاف‌هاي گذشته و حال خود به تدبير و مديريت بپردازيم واز گفت‌وگو نهراسيم. اين افراط‌گرايان و خشونت خواهان هستند كه از گفت‌وگو، از رفع سوءتفاهم‌ها، از گذشت و نگاه به آينده مي‌هراسند. در بهاري كه مي‌آيد مي‌شود برگ برنده رفع چالش‌هاي داخلي را رو كرد و به جهان پيام بلوغ و درك و فهم و اخلاق خويش را رساند. نبايد فقط هنگامي كه عرصه بر ما تنگ مي‌شود به ظرفيت‌هاي عظيم خود مراجعه كنيم. همين حالا و قبل از هر خطري نو شدن را در درك و تفاهم و زدودن زنگارهاي كينه و دشمني جست‌وجو كنيم. اين گفته كه از سوي سخنگوي شوراي نگهبان بيان شده است كه نظام از گفت‌وگوي ملي استقبال مي‌كند سخن درست و اصولي است كه قطعا از سوي همه دلسوزان كشور در هر جناح و گروهي مورد استقبال قرار مي‌گيرد و مي‌تواند مبنايي براي رفع يا كم كردن مشكلات و اختلافات از پيش مانده باشد. با بهار نوشونده مي‌توان خويشتن خويش را نو و صحنه سياست را هم تازه و پرطراوت كرد. آيا در آستانه بهار و در فضاي پرشور انتخاباتي صحنه سياسي كشور هم رنگي از طبيعت سبز و زدودن كژتابي‌ها و ناهنجاري‌ها به خود خواهد گرفت؟