كانته؛ پادشاه ميانه ميدان

هميشه از هافبك دفاعي‌ها به عنوان كارگران سازنده قصرهاي رويايي تيم ياد مي‌شود؛ در نگاه اول شايد اين جمله چندان قابل هضم نباشد. با وجود دروازه‌باناني كه با دستان خود جادو مي‌كنند و مهاجماني كه نتايج بازي‌ها را رقم مي‌زنند، كمتر كسي به هافبك‌هاي دفاعي توجه مي‌كند.
اما اگر اين جمله را باور نداريد كافي است به لسترسيتي با كانته و بدون كانته توجه كنيد. هافبك سيه‌چرده آبي‌پوشان، فصل گذشته كاملا زير سايه درخشش واردي و محرز بود و آن‌طور كه بايد، تاثيرش به چشم نيامد. اكثر كارشناسان متفق‌القول دو مهاجم اصلي اين تيم را عامل موفقيت اين تيم مي‌دانستند ولي اين اِنگولو كانته بود كه با رفتنش به چلسي، روباه‌ها را به اغما برد؛ در واقع فصل قبل چلسي بدون كانته در پايين جدول دست و پا مي‌زد و لستر با كانته بر ليگ جزيره آقايي مي‌كرد و اين فصل لستر بدون كانته تا مرز سقوط پيش رفت و چلسي با او قهرمان ليگ برتر شد.
بزرگ‌مرد كوچك
مرد محبوب كانته، اين فصل نمايشي فراتر از انتظار داشت. ثبت ركورد 2122 پاس در طول فصل براي يك هافبك دفاعي كه بيشتر وظيفه تخريبي دارد؛ يعني چيزي بيشتر از توني كروس نابغه، لوكا مودريچِ تكنيكي و اينيستاي كهنه‌كار و حتي پوگباي گران قيمت. اين در حالي است كه انگولو بيشتر وظيفه تخريبي دارد و بازي‌سازي بر عهده او نيست. جادوي ساق‌هاي هافبك فرانسوي وقتي مشخص مي‌شود كه بدانيم او در كارهاي تهاجمي هم يك بازيكن كاربلد محسوب مي‌شود. مثلا در بازي نيم‌فصل اول مقابل يونايتد، با دريبل‌كردن سه- چهار بازيكن، يك گل تماشايي ‌زد. از ديد منطقي، يك بازيكن نمي‌تواند با آن همه توانايي تدافعي، در توانايي‌هاي تهاجمي هم آدم موفقي باشد، اما كانته هست. توانايي‌هاي خارق‌العاده كانته در دفاع، قطع توپ، اتتقال توپ از دفاع به حمله با چاشني ظرافت و حركات تكنيكي در مواقع لازم، ويژگي‌هايي است كه او را از بقيه هم‌پستي‌هايش مانند بوسكتس و كاسميرو متمايز مي‌كند. ثبت آمار 88 درصد پاس صحيح و52 درصد پيروزي در نبردها به خوبي اين سخنان را تاييد مي‌كند.
اين ويژگي‌ها باعث شده تا خيلي از نشريات به پسر كوتاه‌قامت فرانسوي لقب «بزرگمرد كوچك» را بدهند؛ مردي كه همه برد‌ها و باخت‌هاي تيم حول‌محور او مي‌چرخد و حالا اين بزرگمرد كوچك، جهان فوتبال را اميدوار به ظهور «ماكه له‌له» ‌اي ديگر از فرانسه كرده؛ پسري كه با ساق‌هايش جادو مي‌كند، به اندازه دو نفر در زمين مي‌دود و اوست كه بايد پاي حكم قهرماني تيم‌ها امضا بيندازد. به دور از گزافه‌گويي، بايد ان گولو كانته را مصداق جمله اينگريد برگمن، بازيگر شهير سوئدي در مورد ارنست همينگوي، نويسنده امريكايي دانست كه مي‌گفت: «بعيد است او يك نفر باشد»! مي‌گفت؛ آدمي با اين درجه از توانمندي و انرژي براي كار، بايد چند نفر باشد.