رسانه يك موجود زنده است
جلال سميعي
مشاور رسانه و روابط عمومي
۱. وقتي رويدادها و حوادث، رسانه‌اي مي‌شوند، آن اتفاق وارد يك مرحله تازه مي‌شود؛ حقيقت شبه‌فلسفي اين است كه تا خبر يك رخداد به رسانه‌ها نرسد، گويي اساسا اتفاق نيفتاده.
۲. دامنه رسانه‌اي هر اتفاق، ديگر قابل پيش‌بيني نيست؛ هر ماجرايي مي‌تواند با ادعا يا افشاگري تازه، شكل جديدي هم پيدا كند؛ اگر سروصدا‌هاي اين روزها از مسائل اخلاقي هاليوود را خوانده باشيد، مي‌بينيد كه انگار حرف‌هاي هميشه ناگفته‌اي هستند كه فقط منتظر بهانه‌اي براي انتشارند؛ وقتي يك كارگردان مشهور، عليه ادعاهايي كه درباره مزاحمت‌هاي ديگر چهره‌ها شده است به تندي موضع مي‌گيرد، ادعاهاي تازه‌اي ضد خودش هم رسانه‌ها را فرا مي‌گيرد.
۳. رسانه‌ها مي‌توانند با جرقه‌هاي تازه‌اي همچون ادعاها، افشاگري‌ها، تكذيب‌ها و... در هر لحظه جهت جريان خبري درباره يك رويداد را در افكار عمومي تغيير دهند؛ جريان‌هاي كوچك خبري از يك كانال كم‌مخاطب، كافي است مورد توجه رسانه‌ها و افراد پرمخاطب قرار بگيرند و بازنشر شوند؛ يك عكس با شرح و استنباط اغراق‌شده در كانال‌هاي تلگرامي، دو سال پيش توانست فروش روزانه برند مشهور لبنيات را تا مدت‌ها تضعيف كند. درست است كه دادگاه‌ها و فرآيندهاي قانوني براي تعيين تكليف ادعاها وارد عمل مي‌شوند، اما گاهي مخاطبان ديگر مجال و اولويتي براي تصحيح و تكذيب‌هاي بعدي ندارند.
۴. شايد گزاره كليدي درباره فضاي رسانه‌اي امروز اين باشد كه «رسانه يك موجود زنده است»؛ موجودي كه رفتارهاي پيش‌بيني‌ناپذير دارد؛ موجودي كه حتي خورد و خوراك ثابتي ندارد و ممكن است هر آن تحت تاثير يا سلطه يك جريان قدرتمند و حتي ناشناخته قرار بگيرد. رسانه‌ها در دوران شهروندان روزنامه‌نگار و گوشي‌هاي دردسرساز، سربازان پيچيده‌اي هستند كه در هر ساعت ممكن است به نفع جبهه‌اي تازه بجنگند.