گزارشي از گروه موسيقي نمايش موزيكال اوليورتوييست به‌رهبري برديا كيارس
تجربه‌اي سخت اما هيجان‌انگيز
سالن تمرين تالار وحدت به دو نيم شده است، نيمي از آن را گروه 50 نفره حركت و نيمي ديگر را اعضاي گروه موسيقي نمايش موزيكال اوليور توييست اشغال كرده‌اند و قرار است گروه حركت به سرپرستي علي براتي و اركستر سازهاي بادي به رهبري برديا كيارس نخستين جلسه تمرين مشترك‌شان را داشته باشند.
سازها كوك مي‌شوند، گروه نمايشي مهيا مي‌شود تا زيرنظر رهبر اركستر و گروه كارگرداني مهم‌ترين بخش‌هاي نمايش موزيكال «اوليورتوييست» را تمرين كنند تا بعد از روزها و ماه‌ها تمرين‌هاي جداگانه به هم پيوند بخورند و شمايي از آنچه را در چند هفته آينده بايد روي صحنه و به مدت دو ماه اجرا كنند، به نمايش گذارند. اعضاي جوان اركستر بادي «كارا» كه پيش از اين در اركستر ملي و سمفونيك تهران همكاري داشته‌اند با سازهاي بادي چوبي، برنجي، درامز، پيانو، گيتار بيس و پركاشن شروع به نواختن نت‌ها مي‌كنند، گروه كر به سرپرستي هادي قضات قطعات آوازي را مي‌خوانند كه محمدرضا كوهستاني (دراماتورژ) با همكاري كامران رسول‌زاده (هنرمند) از نسخه موزيكال «كارول ريد» به فارسي برگردانده‌اند، گروه بزرگ حركت به سرپرستي علي براتي در هماهنگي با موسيقي به صحنه‌هايي از اين رمان بزرگ در سالن تمرين تالار وحدت جان مي‌دهند. قرار است نمايش موزيكال «اوليور توييست» به كارگرداني حسين پارسايي از اول آذر در تالار وحدت روي صحنه برود. كيارس كه پيش از اين رهبري اركستر ملي ايران را در سال‌هاي 1391-1389 برعهده داشته و همچنين رهبر مهمان اركستر نمايش دولتي آذربايجان در سال 1395 بوده، نمايش موزيكال اوليور را جزو معدود پروژه‌هايي مي‌داند كه بعد از انقلاب و با اين ابعاد در ايران اجرا شده. او كه پيش از اين در كارنامه كاري خود تجربه دو نمايش موزيكال «جان اسكيكي‌ها» و «اشك‌ها و لبخندها» را با هادي قضات (سرپرست گروه آوازي اوليور توييست) داشته در خلال تمرين، توضيحاتي را درباره اين كار تازه و دورنمايي كه براي آن دارد، مي‌دهد: « به آينده اين تمرين‌ها خوشبينم چون افرادي در اين كار در كنارهم جمع شده‌اند كه هر كدام در رشته خود بسيار حرفه‌اي هستند و اين موضوع بخش بزرگي از نگراني‌ها را از بين مي‌برد.»
احمد سليماني، دستيار كارگردان بازيگرهاي كودك را كه بازي‌هاي‌شان در اين روزها كاملا متفاوت از روزهاي اول تمرين شده و در قالب نقش‌هاي خود فرو رفته‌اند براي هماهنگي با موسيقي راهنمايي مي‌كند. علي براتي ميزانس‌هاي جديد را براي گروه بزرگ و پرجمعيت حركت توضيح مي‌دهد و صداي سازها كه آماده نواختن نت‌هاي اوليور هستند، شنيده مي‌شود. موسيقي و آوازي كه در سالن در حال اجرا است نمونه‌اي از موسيقي‌اي است كه در فيلم موزيكال اوليور ساخته «كارول ريد» كارگردان انگليسي وجود دارد اما دسترسي به اين موسيقي و اجراي آن كار ساده‌اي نبوده است چرا كه به گفته برديا كيارس نتي از موسيقي اين فيلم وجود نداشته و اين گروه در جست‌وجوهايي كه داشته‌اند تنها توانسته‌اند به يك نسخه نمايشي از موسيقي اين فيلم دسترسي پيدا كنند؛ نسخه نمايشي‌اي كه هرچند كمك‌كننده به اجراي موسيقي اين نمايش بوده اما باز هم به نسبت آنچه رهبر اركستر و كارگردان در نظر داشته‌اند تفاوت‌هاي اساسي داشته است ولي نهايتا قطعه ديگري از موسيقي اين فيلم را پيدا مي‌كنند كه براي سازهاي بادي نوشته شده بود و به گفته برديا كيارس نزديك‌تر به موسيقي فيلم كارول ريد بوده است و همين نسخه با جلسات و صحبت‌هاي زياد در گروه موسيقي و كارگرداني و جابه‌جايي‌هايي كه در قطعات آن انجام مي‌گيرد به موسيقي اين نمايش موزيكال شكل مي‌دهد.
بازيگرهاي كوچك نوانخانه ترانه‌هايي را كه بايد بخوانند و ديالوگ‌هايي را كه بايد بگويند در گوشه و كنار سالن زمزمه مي‌كنند كيارس تجربه كارگروه موسيقي زنده با نمايش را آن هم طي دو ماهي كه نمايش اوليور روي صحنه است، تجربه‌اي هيجان‌انگيز و البته سخت مي‌داند چرا كه به گفته او همان طور كه اعضاي گروه نمايش انسان هستند و در هر شب از نمايش ممكن است يكي از آنها افت و خيزي در بازي خود داشته باشد، اعضاي گروه موسيقي هم مي‌توانند شامل همين احوال شوند و براي اينكه مشكلي پيش نيايد هر دو گروه بايد بتوانند هم به‌طور مجزا و هم در ارتباط با همديگر اين افت و خيزها را مديريت كنند. صداي موسيقي دوباره در سالن اوج مي‌گيرد، اعضاي گروه حركت كه در گروه‌هاي پنج و شش نفره قرار گرفته‌اند، آماده مي‌شوند و با اشاره سرپرست گروه از ميان صف‌ها هم مي‌گذرند، در آسماني كه خيالش را مي‌كنند، مي‌پرند و دوباره بر زميني كه بوده‌اند، فرود مي‌آيند و در همين زمان است كه حركت و موسيقي كم‌كم و در ادامه تمرين‌هاي سخت و زياد به هم گره مي‌خورند تا نخستين گام‌هاي تجربه كار مشترك موسيقي و نمايش در ابعادي بزرگ شكل بگيرد.