پشت‌پرده يك اتفاق مهم
علي عالي
راه‌هاي فرار در حال بسته شدن است. مديراني كه با لابي، فشار، توصيه و «دستور از بالا» با وجود منع قانوني و بازنشستگي به فعاليت ادامه مي‌دادند، حالا بايد بپذيرند دوران‌شان تمام شده است. دوران مديريت سنتي. دوران حفظ وضع موجود به‌جاي مديريت و پيشرفت. دوران استفاده از ظرفيت رفقا به‌جاي استفاده از نگاه علمي و به‌روز. وزير ورزش و جوانان پيشرو است. مسعود سلطاني‌فر به‌بهترين شكل در حال استفاده از اين «فرصت تاريخي» است. دور شدن از پر كردن صندلي‌ها و مناصب ورزشي از بستگان و خودي‌ها. پاره‌شدن حلقه‌هاي زنجير به‌هم قفل‌شده مديراني كه سال‌هاست به صندلي چسبيده‌اند و به‌دليل ريشه داشتن در فدراسيون‌ها، از اعضاي مجمع تا ديگر اركان را به‌دلخواه خود چيده‌اند. حالا فرصت شده است تا جوانگرايي از شعار به عمل برسد و فرصتي شود تا انديشه‌هاي نوگرايانه به ورزش بيايد. سال‌هايي كه ورزش كشور، خانوادگي، سالمندگرا و درصدد حفظ فرصت براي افكار كهنه بود. حالا دست وزير ورزش باز شده است. خودش اعتقاد به جوانگرايي دارد. زمزمه حضور فرهاد مجيدي در استقلال و مهدي مهدوي‌كيا و وحيد هاشميان در هيات‌مديره پرسپوليس بخشي از اين پروژه است. نظر رييس‌جمهور روحاني و بخشنامه‌شدن آن براي جوان‌شدن سن مديريتي هم سند مهمي است. از آن مهم‌تر قانون بازنشستگي و استعفاي بازنشسته‌هاست. فضاي پرتنش ماه‌هاي اول مديريت سلطاني‌فر باعث شد او خيلي‌ها را بشناسد. عيار افراد برايش مشخص شود. او امروز ديگر تحت‌تاثير معاون‌هايش همانند وزير قبلي نيست كه چشم‌بسته گزينه‌اي با نام «سياسي» را به مديرعاملي پرسپوليس برساند و بيشترين آسيب را به باشگاه وارد كند. او حالا براي رسيدن به اهداف مدنظرش موانع سختي پيشرو ندارد. سياست‌هايي كه نياز به افرادي خوشفكر و خوش‌نام دارد، مديراني تكنوكرات مي‌خواهد و براي وزارتخانه‌اش ايده‌آل و مناسب است. قانون براي اون نعمت است. اتفاقي كه در بسياري از كشورها افتاده است و شاهد جوانگرايي حتي در ساختار سياسي كشورهايي نظير فرانسه، كانادا، اتريش و ايتاليا هستيم. فرصت همگاني تازه‌اي براي ورزش ايران ساخته شده است كه بايد قدرش را دانست؛ فرصتي براي شفافيت‌هاي مالي و مديريتي در ساختار فرسوده ورزش ايران. اين راه منتج به به دست آوردن ارزش افزوده بيشتر در كسب‌وكار ورزش خواهد شد و به ايجاد زيرساخت‌ها و ارتقاي شاخص‌هاي استعداديابي و مستعدسازي كمك خواهد كرد. البته كه اين رنسانس مديريتي يك شبه محقق نخواهد شد اما همه «ما» بايد به اين روند كمك كنيم.