اندر احوالات دانشگاه و ماجراي 16 آذرهاي تعطيل
آيا هنوز اثري از جنبش دانشجويي باقي است؟
احمدصالح صفار| روز شانزدهم آذر، همواره نماد دانشگاه و جنبش دانشجويي بوده است اما برخي اتفاقات پيش‌بيني شده و... برخي از شانزدهم‌آذرها را به تعطيلي كشانده است. اما همواره به همت دانشجويان و اساتيد، حتي زودتر از موعد (مانند امسال)، مراسم نمادين شانزدهم آذر برگزار مي‌شود. فارغ از حاشيه‌هاي سياسي، پاسخ به اين پرسش ضروري مي‌نمايد كه آيا مانند 16 آذرماه‌هاي تعطيل، جنبش دانشجويي نيز تعطيل مانده است؟! برخلاف عده‌اي كه بارها سخن از مرگ جنبش دانشجويي مي‌كنند، جنبش دانشجويي به حقيقت زنده است. هدف جنبش، آگاهي‌بخشي و جلب مشاركت سياسي و اجتماعي جوانان دانشجو بوده و هست. امروز همان باور و هدف اما به شكل و شمايل جديد ادامه حيات مي‌دهد. نبايد از اين نكته نيز غافل شد كه طي چندين سال، جنبش دانشجويي متحمل شديدترين ضربات سياسي در داخل و بيرون از دانشگاه (فضاي آشكار جامعه) بوده است. امروز در حالي كه هنوز در اين دولت هم، حال و روز دانشگاه خوب نشده اما مي‌توان از ادامه حيات جنبش سخن گفت. برخلاف صحنه‌هاي منولوگ در ساليان گذشته، اكنون ديالوگ‌هاي مجازي، خواست جنبش را تا اعماق نهان جامعه مي‌برند. شبكه‌هاي اجتماعي، با پيوند زدن تئوري‌هاي داخل دانشگاه و تجلي آن در واقعيت بيروني جامعه، به افزايش فهم سياسي جوانان و جذب مشاركت اثربخش آنها در برهه‌هاي حساس اخير كمك بسياري كرده‌اند. امروز اعضاي جنبش دانشجويي فقط محدود به دانشجويان فعال دانشگاه‌هاي علامه، تهران، اميركبير و... نمي‌شود، بلكه به جرات مي‌توان از گستره‌اي عظيم به وسعت جمعيت انبوهي از جوانان فعال و خاموش در شبكه‌هاي اجتماعي سخن گفت كه همگي اهدافي مشترك دارند. اشكال جديد كنشگري سياسي مجازي جوانان نيز محصول پيوند فكري داخل دانشگاه با واقعيت بيروني آن يعني جامعه به شكلي جديد است. بنابراين به جاي اينكه دايما آرزوي مرگ دانشگاه و دانشجو را كنند، خوب است فكري به حال پايگاه اجتماعي خود در جامعه آشكار كنند كه امروز در محاصره راي ميليوني جوانان در جامعه مجازي است. پايگاه رايي به وسعتي فراتر از بيست ميليون نفر. جامعه‌شناس