بلوغ تازه‌واردهاي پارلمان
عليرضا كيانپور|ديدار چند عضو فراكسيون زنان با مراجع براي پيگيري ديه برابر زن و مرد، ورزش زنان و معضل كودك‌همسري، برگزاري جلسه سران قوا به‌منظور بررسي بحران‌هاي تهران در يك‌ماه آتي، پيگيري وضعيت دانشجويان ستاره‌دار در فراكسيون حقوق شهروندي، تشكيل جلسه با دست‌اندركاران فيلم «عصباني نيستم»، برگزاري نخستين جلسه فراكسيون پيشگيري از جرايم و آسيب‌هاي اجتماعي و ده‌ها تذكر كتبي و شفاهي به وزرا و مسوولان اجرايي در انتقاد نسبت به بي‌توجهي به مشكلات معيشتي مردم و عدم رعايت حقوق شهروندي سرخط برخي از مهم‌ترين اخبار سياسي و اجتماعي كشور در حدود 10 روز گذشته است؛ موضوعاتي كه رد پاي چند نماينده مجلس در تمامي آنها ديده مي‌شود و جالب آنكه اين چند نماينده در برخي ويژگي‌ها با يكديگر مشتركند؛ همگي اصلاح‌طلبند و با ليست اميد راهي مجلس شده‌اند و مهم‌تر آنكه عمدتا تا پيش از دوره دهم، حضوري در عرصه كلان مديريتي و سياستگذاري كشور نداشته‌اند. نمايندگاني كه حال در دومين سال نمايندگي‌شان آهسته‌آهسته راه و چاه مجلس را پيدا كرده و رفته‌رفته به بار نشستن تلاش خود را مي‌بينند. اين گروه از مجلس‌دهمي‌ها كه حالا كم‌كم از آب و گل درآمده و اتفاقا متوجه شده‌اند تاثيرگذاري در پارلمان با نفوذ در ميان افكار عمومي يك‌سر متفاوت است، شايد نتيجه ناخواسته يك اختلاف‌نظر انتخاباتي ميان دو جريان اصيل سياسي كشور باشند. زماني كه بحث درباره انتخابات رياست‌جمهوري دهم ميان اصلاح‌طلبان و اصولگرايان، گروه نخست را ناچار به نوعي خانه‌نشيني سياسي كرد و عملا كار به جايي رسيد كه بزرگان و چهره‌هاي صاحب‌نام اين جناح سياسي، نا‌اميد از بازگشت به قدرت صرفا تماشاچي انتخابات مجلس نهم بودند و سال‌هاي پس از 88 تا آستانه انتخابات مجلس دهم را هركدام به شكل و دليلي از عرصه سياست كنار ماندند و پس از آن نيز با تجربه‌اي كه از نحوه بررسي صلاحيت‌ها نامزدهاي انتخاباتي در ادوار قبل داشتند، ترجيح دادند با نوعي سياست كاهش تنش با حاكميت، قيد هرگونه حضور رسمي در انتخابات و اعلام كانديداتوري را بزنند تا مگر با معرفي نيروهاي تازه‌نفس و نوپا، اگر نمي‌توانند خود وارد قدرت شوند، لااقل ايده و نگرش‌شان را راهي ميدان كنند. ايده‌اي كه وقتي منتج به نتيجه شد، اميد به مجلس بازگشت تا در فراكسيوني با همين عنوان، منشأ تحولاتي در نحوه قانونگذاري و نظارت در قوه مقننه باشد. اين گروه تازه‌وارد البته در تمام اين مدت، با انبوهي از انتقادات درون‌گفتماني نيز روبه‌رو بوده و در مقاطعي اوضاع برايش به‌قدري وخيم شد كه ناظران از نااميدي از آنها و برآورده نشدن انتظارات خود سخن گفتند اما حتي همان منتقدان پرتوقع هم بارها زبان به تحسين از اين تازه‌واردها گشود و هربار كه نطق و موضعي با رنگ و بوي مطالبات اصلاح‌طلبانه از تريبون مجلس شنيد، بيش از هرچيز به ياد آورد زماني را كه نمايندگان ملت شعار «مرده‌باد، زنده‌باد» سرمي‌دادند. منتقداني كه يك روز نامه اين تازه‌واردها به رييس‌جمهور در حمايت از نرگس محمدي را در شبكه‌هاي اجتماعي دست به دست مي‌كرد و روز بعد، شجاعت نماينده‌اي كه در صحن علني خواستار شفافيت در حساب‌هاي قوه قضاييه شده بود، تحسين مي‌كرد. حال فارغ از اينكه اين نمايندگان نوپا ادامه راه‌شان در پارلمان را چگونه طي خواهند كرد، توجه به اين مساله حائز اهميت است كه آنها بيش از هر زمان ديگري نيازمند استفاده از تجربيات پشتيبان‌هاي سياسي خود هستند. چراكه اكنون در آستانه بلوغ سياسي، با فرم كار نمايندگي آشنا شده‌اند و بهتر از هر زمان ديگري مي‌توانند ايده‌ها و برنامه‌هاي خود را به مرحله اجرا برسانند. عملياتي كه اجرايش نيازمند برنامه‌اي دقيق و حساب‌شده در 2 سال و نيم باقي مانده از عمر مجلس است.