مهره گمشده گردشگري
الهام معيني جزني
وقتي جهان از ركود اقتصادي سال ۲۰۰۹ عبور كرد، صنعت گردشگري هم در ادامه آن رشد بيشتري پيدا كرد و در اين‌ميان، مردمان كشورهايي كه رشد اقتصادي بيشتري را نسبت به گذشته‌شان تجربه كردند، به عنوان گردشگران عصر جديد شناخته شدند. در اين سال‌ها، چيني‌ها در صدر اين گردشگران قرار گرفتند و آمار مي‌گويد كه هندي‌ها نيز پس از رسيدن به رشد اقتصادي، كم‌كم جاي خود را در ميان اين ليست باز مي‌كنند. دو‌مليتي كه به عنوان گردشگران ولخرج جاي ويژه‌اي باز كردند و برخي كشورهايي كه دغدغه رشد صنعت گردشگري را دارند، علاوه بر برنامه‌هاي بلندمدت، برنامه‌ريزي‌هاي كوتاه‌مدتي نيز درخصوص جذب ظرفيت‌هاي آزاد اين گردشگران با مليت‌هاي چيني و هندي با توجه به جمعيت بالاي‌شان، انجام داده‌اند.
كاري كه در مورد ايران نيز مي‌تواند عملي شود، اجراي برنامه‌هاي ويژه، جهت آشنايي اين ملل با جاذبه‌هاي كشور از طريق همكاري سازمان گردشگري و وزارت امور خارجه است؛ برنامه‌هايي كه مي‌تواند به‌صورت دوسويه ميان دو‌كشور برگزار شود و موجبات جذب بيشتر گردشگر از اين كشورها شود، به‌خصوص حالا كه پاي چيني‌ها و هندي‌ها در صنايع كشور بيشتر از گذشته باز شده است.
بر اساس آمارهاي جداول سازمان جهاني گردشگري در مورد ايران كه در رديف كشورهاي آسياي جنوبي جاي گرفته است درسال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ گردشگري به ترتيب رشد 2/4 و 4/5 درصدي را نسبت به سال‌هاي پيش از خود نشان مي‌دهد. اما در سال ۲۰۱۶ تعداد توريست‌هاي ورودي به ايران به رقم 942/4 ميليون كاهش پيدا كرد كه نشانگر افت 6/5 درصدي نسبت به سال ۲۰۱۵ است. اين آمارها نشان‌مي‌دهد نبايد فراموش كنيم كه تب اثرات برجام و تحولات سياسي در كشور ممكن است فروكش كند و مسوولان بايد علاوه بر گسترش زيرساخت‌ها، به‌موازات آنها به موارد كوتاه‌مدت نيز توجه داشته باشند.