مريم آموسا
«رنگ و رينگ» عنوان دومين نمايشگاه انفرادي مجسمه سپيده نوري است. مجسمه‌ساز جواني كه بزرگ‌ترين و تنها معلمش را تاريخ هنر مي‌داند. او قصد دارد تمركزش را در عرصه مجسمه‌سازي تنها بر مسائل مرتبط با موضوعات روابط انساني در مفهوم عام آن بگذارد چرا كه معتقد است اين موضوعات اگر براي بسياري عادي شده‌اند اما همين موضوعات هستند كه نه‌تنها مرزهاي انساني بلكه مرزهاي سياسي را نيز در عرصه بين‌المللي تعيين مي‌كند.
اين مجسمه‌ساز كه در عرصه‌هاي مختلف هنري تاكنون فعاليت كرده است درباره نحوه مجسمه‌ساز شدنش گفت: «من در دانشگاه در رشته گرافيك تحصيل كردم و جزو آخرين گروهي هستم كه آموزش‌هاي‌مان به صورت تمرين و اتودهاي دستي بود اما پس از فارغ التحصيلي ما تمام كارهاي گرافيك كامپيوتري شد از اين رو من هرگز نتوانستم وارد بازار كار در رشته خود شوم.»
او افزود: «پس از آن وارد عرصه فيلمسازي شدم و بخشي از تمركزم را معطوف به ساخت فيلم كوتاه كردم و به عنوان منشي صحنه با گروه‌هاي سينمايي متعددي كاركردم اما چون هيچ‌يك از اين‌كارهاي گروهي من را راضي نمي‌كرد و تمايلم به كارهاي انفرادي بود و مجسمه‌سازي را دوست داشتم و تصور مي‌كردم كه مجسمه‌سازي تنها شيوه‌اي است كه مي‌توانم ايده‌هايم را بيان كنم تصميم گرفتم در اين عرصه آموزش ببينم و به‌صورت حرفه‌اي فعاليت كنم.»
به گفته اين هنرمند،مجسمه‌سازي از اين نظر داراي اهميت است كه هنرمند مي‌تواند تنها همان لحظه‌اي كه مدنظرش است را به مخاطبش نشان بدهد و هرگونه تصوير اضافه در مجسمه‌سازي جايي ندارد.
نوري درباره اينكه آيا براي شروع مجموعه‌هاي آتي‌اش از پيش تصميم مي‌گيرد يا در جريان كار مجموعه شكل مي‌گيرد، گفت: «سال‌هاست كه تصميم گرفته‌ام تمركزم را روي موضوع روابط انساني بگذارم. روابط انساني موضوعي است كه براي هر مخاطبي در دنيا ملموس است.»
او مي‌گويد: «رسيدن به زبان بين‌المللي در آثارم از مهم‌ترين دغدغه‌هايم بود و مجسمه‌هاي من جدا از اينكه از موضوعي جهان‌شمول حرف مي‌زنند، جنسيت ندارند و از انسان جدا از زن يا مرد بودنش حرف مي‌زنند. در هيچ كجاي دنياي نمي‌توانيد ادعا كنيد كه روابط انساني‌ات كامل و بدون نقص است. مجسمه‌هاي اين مجموعه از موضوعي انساني حرف مي‌زنند و در جنگ‌هاي تن‌به‌تن هيچ ابزار دفاعي نمي‌بينيد و هر يك از طرفين اين جنگ تن‌به‌تن از نظر فيزيك و سن از موقعيت برابر برخوردار هستند.»
نوري افزود: «رنگ و رينگ دومين نمايشگاه انفرادي من است و آثاري كه در اين نمايشگاه در معرض ديد علاقه‌مندان قرارگرفته‌اند، به‌نوعي در ادامه نمايشگاه پيشين خلق شده‌اند. در نمايشگاه كابوس مسلح من به موضوع جنگ در مقياس جهاني پرداخته بودم؛ در اين نمايشگاه نيز موضوع همچنان جنگ است اما اين‌بار اين جنگ را تن‌به‌تن مي‌بينيم. »
به گفته اين مجسمه‌ساز از صبح كه از خواب بيدار مي‌شويم به‌نوعي وارد مبارزه مي‌شويم و حريف‌هاي ما پيوسته تغيير مي‌كنند. اين مبارزه يا چالش ممكن است بين زن و شوهر، مادر و فرزند، دو همكار، راننده تاكسي و مسافر اتفاق بيفتد و در اين مبارزه هر يك به‌نوعي از ديگري رنگ مي‌پذيريم. به‌نوعي بازنده و برنده هر يك روي‌هم تاثير گذاشته‌اند.
اين مجسمه‌ساز ادامه داد: «در اين نمايشگاه ۱۴ مجسمه با تكنيك برنز و ميكس‌مديا به نمايش گذاشته مي‌شوند و در اين مجموعه شاهد مجسمه‌هايي با فيگور كشتي، كشتي كج و بوكس هستيم. مجسمه‌هاي اين مجموعه در ابعاد ۶۰ سانتيمتر خلق شده‌اند و دليل اصلي من براي ساختن اين مجموعه در ابعاد كوچك‌تر از يك متر اين است كه مخاطب بتواند از بالا به اين مجسمه‌ها نگاه كند.»
او درباره چرايي عدم ساخت مجسمه‌هايش در ابعاد يك‌به‌يك گفت: «در اين مجموعه تلاش كردم مجسمه‌ها را در ابعادي بسازم كه مخاطب كاملا به آنها مسلط باشد و خودش ببيند كه اگر تنش و جنگي وجود دارد اين موضوع دوطرفه است. با اينكه در ساخت مجسمه‌هاي رنگي از رنگ‌هاي شاد استفاده كردم اما به اين نكته هم در ساخت مجسمه‌ها توجه داشتم كه جنگ جز تباهي چيزي از خود باقي نمي‌گذارد.
نوري درباره حضور رنگ در برخي از مجسمه‌هايش گفت: در اين مجموعه شاهد فروريزي مرز ميان نقاشي و مجسمه هستيم و اين رويكردم بازهم ريشه در تاريخ هنر دارد. رنگ‌هايي كه براي ساخت اين مجسمه‌ها استفاده كرده‌ام از رنگ‌هاي اصلي هستند و با گذشت زمان نيز از درخشاني اين رنگ‌ها كاسته نمي‌شود.
اين مجسمه‌ساز درباره چرايي پرداختنش به موضوع جنگ در آثارش گفت: «خشونت براي نسل من كه در جنگ به دنيا آمده‌ايم و فشارها و آسيب‌هاي مختلف و تبعيض‌هاي جنسيتي و اجتماعي را از سر گذرانده‌ايم به يك وضع عادي و البته ارگانيك تبديل‌شده است. همه ما در مسير زندگي همواره به مبارزه و ستيز بي‌پايان سرگرم هستيم و روابط انساني يك ميدان بزن‌وبكوب تمام‌عيار شده است.»
او ادامه داد: «مجموعه رنگ و رينگ، تجسم عيني تجربه‌هايم از چهار دهه زندگي است. يك واقع‌گرايي صرف، بدون ايماواشاره. ما از هم‌رنگ مي‌گيريم و به هم رنگ مي‌دهيم. چنگ به تن هم مي‌كشيم و رده‌هايي روي‌هم مي‌اندازيم كه پاك ناشدني است. بي‌شك زندگي‌مان تماما جنگ است، حتي درنهايت صلح و آرامش. عريان و بدون تعارف، برنده و بازنده هر دو يك‌چيز مشترك را باخته‌اند و آن عمر است.»
نوري درباره پروسه ساخت مجموعه رنگ و رينگ گفت: «مجسمه‌هاي اين مجموعه را در دو سال اخير خلق كرده‌ام و با وجود تجربيات متعددي كه در عرصه هنر دارم به نظرم حجم بهترين ابزار بيان است. من تاكنون تكنيك و متريال‌هاي مختلفي را براي ساخت مجسمه تجربه كرده‌ام اما چون روابط انساني موضوعي است كه اگر ۱۰۰ سال ديگر هم بگذارد همچنان ذهن انسان‌ها را درگير خود مي‌كند ازاين‌رو به فراخور موضوع از برنز به عنوان يك متريال ماندگار استفاده كردم.»
او درباره پروسه ساخت مجسمه‌هاي اين مجموعه گفت: «سال‌هاست كه خودم را ملزم به نوشتن كرده‌ام. وقتي مي‌نويسي روي خودت تمركز بيشتري مي‌كني و همين موضوع موجب مي‌شود كه به رنج‌ها و شادي‌هايم بيشتر فكر كنم و مسائل انساني همواره ذهن من را درگير خودش مي‌كند. پس از اينكه تمركزم را روي اين موضوع گذاشتم در زمينه آن مطالعه كردم و براي ساخت مجسمه‌هاي اين مجموعه تصاوير متعددي را ديدم و بعد دست‌به‌كار شدم.
سپيده نوري متولد ۱۳۶۰ تهران و دانش‌آموخته هنر است. او مجسمه‌سازي را به‌صورت حرفه‌اي در كلاس‌هاي آزاد دنبال كرده است و تاكنون آثارش را در دو نمايشگاه انفرادي و ۱۴ نمايشگاه گروهي در ايران و خارج از كشور به نمايش گذاشته است.
او مهم‌ترين استادش را تاريخ هنر معرفي مي‌كند و مي‌گويد: «تاريخ هنر مسير را براي من مشخص كرد. به نظر من هيچ‌چيزي جز خواندن راه را براي هنرمند روشن نمي‌كند و البته مطالعاتم را تنها معطوف به تاريخ هنر نكرده‌ام بلكه زيبايي‌شناسي و فمينيست هم خوانده‌ام. مطالعه تاريخ هنر و آشنايي با سبك‌ها و آثار هنرمندان مختلف اين امكان را براي هنرمند فراهم مي‌كند كه مثلا بداند تا به امروز چه اتفاقاتي در هنر افتاده و تكرار سبك‌ها يا تقليد چه آسيبي مي‌تواند به كار يك هنرمند بزند.»
نمايشگاه مجسمه‌هاي سپيده نوري با عنوان رنگ و رينگ تا ۲۸ فروردين در گالري اعتماد واقع در خيابان هفت‌تير، مفتح جنوبي، بن‌بست شيرودي پلاك ۲۵ ميزبان علاقه‌مندان خواهد بود. گالري اعتماد در ايام نوروز باز است.