نقشه راه مفيد
ابراهيم عمران
... اينكه رهبر انقلاب در ديدار با عوامل فيلم «شيار 143» از لزوم پرداخت بيشتر به موضوع دفاع مقدس حتي طي 50 سال مي‌نمايند؛ في النفسه مي‌تواند رويدادي تامل و تفكر برانگيز باشد. بعد از سال‌ها از جنگ جهاني اول و دوم و ساختن هزاران فيلم در آن باره، امري كه جلب‌توجه مي‌كند؛ امتنان و عنايتي است كه مخاطبان به مقوله جنگ كشورهاي‌شان دارند. حال اگر در اين ميان جذابيت بصري و فيلمنامه‌اي را دو عنصر تاثيرگذار بدانيم، رابطه اين دو گزاره در سينماي كشورمان چيست؟ بر اهالي فن سينما آشكار است كه اگر فيلمنامه‌اي به درستي چفت و بست اساسي داشته باشد و كارگردان هم از قدرت بالايي در بازي گرفتن برخوردار باشد، لامحاله آن اثر در يادها مي‌ماند... به راستي اگر از مخاطبان حرفه‌اي سينما پرسيده شود چه تعداد از فيلم‌هاي دفاع مقدس در خاطرشان مانده، چه جوابي را بايد شاهد بود؟! اينكه رهبر انقلاب با نگاه حرفه‌اي به مقوله جزييات جنگ از جمله «نقش مادران» و «مخالفت و موافقت والدين و مدرسه يا تشييع جنازه شهدا» خواستار آن هستند روي اين سوژه‌ها كار شود، بايد نگاه سازندگان هم به اين صورت تبيين شود. هرچند شايد به اين موارد در سينما و تلويزيون پرداخته شده بود ولي آيا تاثيرگذاري‌اش به اندازه‌اي بود كه بشود، مثال زد؟ يا اينكه «افسانه جومونگ» شاهد آورده مي‌شود و قيد افسانه مورد توجه قرار مي‌گيرد نه واقعيت، نمي‌تواند تلنگري به نويسندگان و سازندگان وارد كند؟! هر چند به قول ايشان «قصور» بزرگي اتفاق افتاده ولي اميد است اين راه به فرجام نيكي منتهي شود و جزييات جنگ نابرابر نه فقط در توپ و تانك بلكه در ساير موارد مهم‌تر مورد مداقه قرار گيرد كه شاهد آن باشيم سينماي دفاع مقدس‌مان هم حرفي براي گفتن در جشنواره‌هاي جهاني داشته باشد كه هم عيار ما سنجيده شود و هم آنان كه اين خود مقوله‌اي است ديگر...