محسن رفيق‌دوست:
امام مي‌گفت روحانيت مناصب اجرايي نداشته باشند
«امام علاقه‌مند بودند روحانيت مناصب اجرايي نداشته باشند.» اين بخشي از اظهارات مردي است كه از سال 61 تا 67، وزير سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در دولت‌هاي اول و دوم ميرحسين موسوي بود و پس از آن، تا سال 78 رداي رياست بنياد مستضعفان را بر تن كرد اما اين عبارت، نه براي نخستين‌بار است كه مطرح مي‌شود و احتمالا نه واپسين‌نوبت. پيش از او نيز آيت‌الله مصطفي اشرفي شاهرودي، استاد برجسته درس خارج حوزه علميه خراسان و از شاگردان برجسته و متشكل در امام خميني در نجف اشرف در اظهاراتي كه شفقنا آن را منتشر كرده بود، با بيان مخالفت امام با حضور روحانيون در مناصب اجرايي از چرايي عدم‌تحقق اين مهم و ورود روحانيون به عرصه اجرا سخن به زبان آورد. او گفته بود: «به ياد مي‌آورم مرحوم آيت‌الله مهدوي‌كني به بنده گفت كه مرحوم امام نظرشان اين بوده كه روحانيت تقريبا نظارت داشته باشند و امور اجرايي را افراد معتمد ديگري به دست بگيرند. مرحوم آقاي مهدوي‌كني مي‌گفت: من و آيت‌الله هاشمي رفسنجاني، امام خميني (ره) را قانع كرديم كه اجراي حكومت به دست روحانيت هم باشد؛ به هر حال اين امر انجام شد.» نكته جالب اما اينجاست كه اين استاد برجسته حوزه علميه در باب چرايي ورود روحانيون به عرصه اجرا از بزرگاني چون آيات كني و هاشمي نام برده بود ولي حالا او گفته: «امام علاقه داشت روحانيون به عنوان ناظر و پشتوانه ايفاي وظيفه كنند اما جريان‌هاي ابتداي انقلاب و بني‌صدر موجب شد ايشان نظر ديگري پيدا كنند، حتي بعدا در قانون، برخي مناصب مختص روحانيون و فقها اختصاص يافت؛ مثلا رييس قوه قضاييه، رهبري، دادستان كل و وزير اطلاعات بايد از ميان روحانيان و فقها انتخاب شوند.» اينكه نظر حقيقي بنيانگذار جمهوري اسلامي درباره روحانيون چه بوده، حداقل در گذار از اين اظهارنظرهاي يك‌سر متناقض با يكديگر، چندان عملي نيست اما آنچه با اين حال، آشكار است، حضور مداوم روحانيون است در مناصب اجرايي و غيراجرايي؛ آن‌هم چه در دوران حيات امام و چه پس از آن.
با اين حال رفيق‌دوست در بخش ديگري از اظهارات خود كه ايسنا آن را منتشر كرده، همزمان با تعريف از اقدامات اقتصادي ديروز و امروز خود، به وضعيت مالي‌اش نيز اشاره مي‌كند. او كه چندي پيش در صداوسيماي جمهوري اسلامي صراحتا از حقوق «19 ميليون توماني»اش سخن گفته بود و بعدها به دليل تكرار همين اظهارات از مهدي صدرالساداتي، روحاني اينستاگرامي معروف اين روزها به دادگاه ويژه روحانيت شكايت كرد و حتي براي محكوميت او حكمي هم گرفت و در جريان اين گفت‌وگوي اخير نيز نكاتي را درباره وضعيت مالي‌اش به زبان مي‌آورد. رفيق‌دوست مي‌گويد: «قبل از انقلاب بنز سوار مي‌شدم حالا هم لكسوس شاسي‌بلند كه به درد تردد در فاصله‌هاي طولاني رفت و آمد مي‌خورد، سوار مي‌شوم. اين ماشين مدت‌ها پيش از گراني‌هاي سال گذشته به مبلغ ۸۰ ميليون تومان خريداري شد كه البته عمرش را كرده و پير شده و درصورت بهبود وضعيت مالي، عوضش مي‌كنم. منزلم در خيابان فرمانيه است كه سال ۱۳۷۳ خودم ساختم و حدود ۵۵ ميليون تومان برايم تمام شد و به آقا هم اعلام كردم. براي فردي مثل بنده كه كار اقتصادي مي‌كند و كارش دايما با ريسك همراه است، بايد حتما پشتوانه مالي وجود داشته باشد و اين منزل به عنوان پشتوانه مالي‌ام است. به بنده ربطي ندارد كه تورم امروز قيمت اين خانه را خيلي بالا برده است.»
او كه حالا دوباره همچون محسن رضايي لباس سپاه به تن كرده، از برنامه‌اش براي دوران بازنشستگي نيز سخن به ميان آورده و مي‌گويد: «تصميم دارم پس از فراغت و بازنشستگي از سپاه پاسداران كه در آستانه آن قرار دارم، با همراهي جمعي از دوستان و ياران قديمي، مدل اقتصادي را در حوزه كشاورزي و دامپروري به اجرا دربياورم كه بدون حمايت‌ها و منابع دولتي طي يك دوره 5 ساله، حداقل ۵۰ رسته شغلي مشابه آنچه در آستانه راه‌اندازي آن در سطح استان تهران هستم، اجرايي شود.»