فرصت صادرات بنزين

در اين صورت فرصتي براي كشور ايجاد مي‌شود كه از خودروهاي بنزيني به سمت CNG حركت كنيم. نكته ديگر در خصوص امكان افزايش صادرات بنزين است. اگر مصرف بنزين به 80 ميليون ليتر در روز برسد، با فرض توليد 100 ميليون ليتر بنزين در روز، حدود 20 ميليون مازاد مصرف وجود دارد كه امكان ذخيره‌سازي را نمي‌توان براي آن متصور بود. اين ميزان مي‌تواند براي صادرات يا از طريق بورس يا از طريق تعاوني‌هاي مرزنشين در نظر گرفته شود. به‌طور مثال اگر اين ميزان فقط به پاكستان صادر شود‌ حتي با فرض كمترين نرخ متوسط فروش بنزين كه 50 سنت است، روزي 10 ميليون دلار درآمد اضافه ناشي از صادرات به كشور وارد مي‌شود. درآمد ماهانه دولت از محل صادرات بنزين 300 ميليون دلار خواهد بود. اين درآمد در سال 41 هزار ميليارد تومان برآورد مي‌شود. به بيان ديگر عايدي حاصل از صادرات بنزين 30 درصد بيشتر از درآمد حاصل از فروش بنزين در داخل است. هر چند مصرف روزانه بنزين در اين روش كمتر از پيش‌بيني 91 ميليون ليتر است، اما اگر مصرف داخلي كمتر شود، قطعا ميزان عايدي دولت براي كمك به خانوارهاي آسيب‌ديده نيز كمتر خواهد بود. اما بايد به اين نكته توجه كرد كه كاهش بيشتر در مصرف داخلي به منزله صادرات و عايدي بيشتر از آن است. ولي در خصوص درآمدهاي حاصل از صادرات بنزين بايد مطالبه‌گري كرده و از ورود آن به بودجه خودداري كرد؛ همان‌طور كه جناب نوبخت نيز بر آن تاكيد كرد. درآمدها بايد به صورت شفاف صرف توسعه حمل و نقل عمومي و طرح‌هاي بهينه‌سازي مصرف بنزين شود، چراكه گرايش مردم بيشتر به سمت مترو است. دولت‌هاي يك دهه اخير براي تامين اتوبوس و مترو به مردم و شهرداري‌ها بدهكار هستند و هدفمند شدن هزينه‌كرد اين مبالغ مي‌تواند نگراني مردم را از ازدحام و نبود امكانات حمل و نقلي كاهش دهد.

در پايان بايد به اين نكته اشاره كرد كه تغيير مصرف سوخت از بنزين به CNG يعني پتانسيل بيشتر صادرات بنزين براي كشور و كمك به توسعه سوخت پاك و كاهش آلودگي شهرها.