خبرنگاران چله‌نشين‌هاي تلفن همراه شده‌اند
محمد بلوري
آن زمان كه گوشي‌هاي تلفن همراه، اينترنت و شبكه‌هاي همراه نبودند، كار روزنامه‌نگاري خيلي رونق داشت. مطبوعات مورد اعتماد مردم بودند و روزنامه‌ها پربارتر از الان كار مي‌كردند. آن زمان‌ها خبرنگاران به جاي اينكه در دفتر روزنامه بنشينند، با مديران دولتي و... تماس بگيرند و گفت‌وگوهاي ناقصي را منتشر كنند، خبرهاي‌شان را از جامعه تهيه مي‌كردند كه موثق‌تر بود. آنها هر صبح سراغ حوزه‌شان براي گرفتن خبر مي‌رفتند؛ آنهايي كه حوزه‌شان وزارتخانه بود، به ساختمان وزارتخانه‌ها براي مصاحبه با وزرا و سايرين مي‌رفتند و خبرنگاراني كه حوزه‌شان به دادگاه‌ها مربوط بود را فقط مي‌شد در دادگاه‌ها پيدا كرد. همين موضوع باعث مي‌شد خبرنگاران از نزديك با حقايق در ارتباط باشند و از متن موضوع، گزارش و خبر را منتشر كنند. اين را مقايسه كنيد با امروز كه همه و از جمله خبرنگاران اسير سرپنجه اينترنت، موبايل و شبكه‌هاي ماهواره‌اي شده‌اند. متاسفانه در حال حاضر روزنامه‌ها به ناگزير خبرهاي خبرگزاري‌ها را منتشر مي‌كنند و همين باعث مي‌شود يك روز عقب‌تر از حوادث و رويدادها باشند.
يكي از مزايايي كه درباره تلفن‌هاي همراه ذكر مي‌كنند، ارتباط گسترده‌تر با افراد در اقصي نقاط كشور است. اين گزاره از جهتي درست است و با تلفن‌هاي همراه مي‌توان خبرها را به شكل جسته و گريخته از نقاط مختلف تهيه كرد، اما اين شيوه خبرنگاري با آن سبك گذشته كه خبرنگار زمان مفصلي براي گفت‌وگو اختصاص مي‌داد كاملا متفاوت است. نمي‌شود با چهار سوال تلفني، خبرنگاري كرد آن هم وقتي خبرنگار نمي‌داند مصاحبه‌شونده در چه وضعيت فكري و... قرار دارد كه باعث مي‌شود چندان نتوان به خبر استناد كرد.
از سوي ديگر گرچه تلفن‌هاي همراه ارتباط با روستاييان را در دورترين نقاط فراهم كرده اما بايد توجه داشت كه كار روزنامه كاملا متفاوت است و بايد فراتر از آن چيزي باشد كه از موبايل‌ها مي‌توان دريافت. خبرنگاران در حوزه‌هاي مختلف بايد رفته و كسب خبر كنند، شبكه‌ها با تنگنايي كه دارند به شكل خلاصه مطالب را منتقل مي‌كنند اما خبرنگار ابعاد مختلف يك موضوع را كشف كرده و آن را به شكل يكپارچه مي‌بيند. به نظر من موبايل‌ها در كنار تمام محاسني كه دارد، در حوزه رسانه، خبرنگاران را چله‌نشين خود و آنها را از جامعه دور كرده است.