تظاهرات در عراق
وجود بحران‌هاي مختلف از جمله فروپاشي ساختارهاي اقتصادي، ضعف‌هاي امنيتي، بحران گسترده بيكاري، عدم سرمايه‌گذاري خارجي، رشد فساد سيستماتيك قانوني در كشور از 10 سال گذشته موجب بروز اعتراض‌هايي شده است. بدهي‌هاي خارجي عراق از مبلغ 73.1 ميليارد دلار در شش سال گذشته به رقم 125 ميليارد دلار رسيده و روز به روز در حال افزايش است. در چنين وضعيت اسف‌بار اقتصادي و علي‌رغم درآمد 80 ميليارد دلاري نفت، شهروندان عراقي با فساد رو به گسترش قانوني و غيرقانوني روبه‌رو هستند. تظاهرات اخير شهروندان عراقي در غياب احزاب سياسي و رهبري آنها به تدريج از مساله مخالفت با فساد و اختلاس به شعارهاي وطن‌پرستي تند، بروز احساسات ضد ايراني با طعم تشيع افراطي و ناسيوناليسم عربي در برخي موارد تغيير جهت داده و موجب حمله به كنسولگري‌هاي ايران شد. خشم مهار نشده جوانان عراقي فرصت مناسبي به دست مخالفان روابط مسالمت‌آميز ايران و عراق داد. كشورما نقشي در نظام اقتصادي، تعيين حقوق‌هاي نجومي و اختلاس‌ها و فساد سازمان يافته در اين كشور ندارد. عراقي‌ها براي حل مساله اختلاس و فساد بايد به دنبال راهكارهاي قانوني حل مساله و از جمله تظاهرات مدني و يافتن راهكارهاي داخلي باشند. مقصر دانستن ايران راحت‌ترين و در عين حال احمقانه‌ترين روش است. با اين كار هم اصل و جهت‌گيري مطالبات فراموش مي‌شود و هم ميدان به عناصر افراطي سپرده مي‌شود. حمله به كنسولگري‌ها تلاش براي ايجاد تصويري منفي از ايران و بازگشت به ناسيوناليسم عربي يا افراطي‌گري ديني و تخريب روابط دو كشوراست. جامعه عراق در شرايط آغاز توسعه سياسي و غلبه احساسات كنترل نشده قرار دارد. برخي شهروندان عراق هنوز بازيچه گروه‌ها و جريان‌هاي خاص ضد ايراني‌اند. حضور سياسي و نظامي ايران در عراق با دعوت رسمي مقامات اين كشور و براي مبارزه با داعش و القاعده بود و بعد پيروزي بر داعش، با برنامه‌ريزي زمانبندي شده از حضور نظامي كشورمان كاسته مي‌شود. جوانان عراقي بايد لحظه شهادت 1300 نفر از هم‌سن و سال‌‌هاي خود را توسط داعش به ياد بياورند. صحنه‌هاي قتل‌عام داعش و بمب‌گذاري‌ها در مناطق مختلف را از ياد نبرند. بدون كمك ايران، عراق امروز بيشتر شبيه به افغانستان بود و داعش مسلما 70 يا 80 درصد خاك عراق را در اختيار خود داشت. جوانان خشمگين عراقي تا كي مي‌خواهند اسير ذهنيت‌هاي ناسيوناليستي و گرفتار تفكر صدامي، داعش، القاعده و شيوخ عربي و فريفته تصويرسازي امريكايي از ايران باشند كه كشورشان را به تلي از ويرانه تبديل كرده است؟