آغازي ديگر براي كشاورزي
اگر سير روابط بسياري از نمايندگان با متوليان بخش كشاورزي را در چند دهه اخير بازخواني كنيم از حساسيت بسياري از آنان به صيانت از منابع و انفال و يا كاهش بهره‌وري كمتر نشاني مي‌بينيم. شايد به همين دليل در روند تخريب بيش از نيمي از عرصه‌هاي پربازده شمال در سه دهه اخير از اكثر نمايندگان اين خطه جز سكوت و بي تفاوتي مشاهده نشد. در مقاطعي از بحران و كمبود در بازار، نمايندگان از فرصت‌هاي پيش از دستور براي اعتراض و نقد‌هاي احساسي از وزارت جهاد كشاورزي استفاده مي‌كردند. دستگاه اجرايي نيز به دليل ماهيت زمان بر توليد، ناگزير تن به موافقت واردات مي‌داد. نتيجه‌اي‌گر چه به سود حلقه‌هاي واردكننده اما تيشه به ريشه توليد و توليدكنندگان مي‌زد و هنوز هم مي‌زند.
اكنون كه آغاز به كار وزير جديد جهاد كشاورزي با افتتاح مجلس يازدهم همزمان شده است انتظار مي‌رود كه درشيوه پايش مجلس از بخش كشاورزي طرحي نو، متناسب با الزامات و مبتني بر واقع‌گرايي به وجود آيد. اين طرح بايد با آگاهي از آسيب و ظرفيت‌هاي نهفته در منابع توليد و در قالب ارزيابي از بهره‌وري پايدار و با همت و هدايت كميسيون كشاورزي و محيط زيست مجلس و نيز مشاركت حداكثري صاحب نظران تدوين شود. كميسيون بر اساس چنين طرحي مي‌تواند تمامي مساعي خودرا براي نظارت واقع‌گرايانه مجلس از بخش كشاورزي و به‌صورتي فراجناحي و دور ازگرايشات حزبي به‌كار بگيرد. از آن‌سو هم مديريت كشاورزي و در راس آن وزير محترم تنها به كارنامه توليدات در بخش كشاورزي و با زينت ارقام بالاتر از گذشته اكتفا نكند. وزارت جهاد كشاورزي بايد تلاش‌هاي همكاران خودرا در صيانت از پايداري منابع و عرصه‌هاي طبيعي به‌منزله دستاورد‌هايي درخشان‌تر ازتوليدات ناپايدار به نمايندگان مجلس ارايه داده و از بيان واقعيت‌هاي محدودكننده هر چند تلخ ابايي نداشته باشد.