زندگي كنيم
سپيده سعيدي
چه شد كه اين‌طوري شديم؟ از كي ياد گرفتيم كه بدويم دنبال خبرهاي بد و نااميدكننده؟ يك سال از همه‌گيري ويروس كرونا گذشت، يك سال از عمر همه ما با تغييرات ناگهاني سبك زندگي گذشت و البته در اين يكسال بسياري را هم از دست داديم. حالا به عقب برگرديم و بار ديگر مرور كنيم. هر روز صبح خود را با مرور اخبار مرگ‌ومير و تعداد افراد مبتلا آغاز كرديم. اما باور كنيد كه اگر كرونا هم نبود، يا به دنبال اخبار زلزله بوديم يا اخبار گراني دلار و سكه و نهايتا از آلودگي هوا شكايت مي‌كرديم. يك سال گذشت؛ در اين يك سال نوزادان بسياري به دنيا آمدند، عروس، داماد‌هاي بسياري به خانه بخت رفتند؛ بدون صرف هزينه‌هاي بسيار گزاف، قانع و عاقلانه .
يك سال گذشت .حتي بسياري خانه‌دار شدند، بسياري كرونا را شكست دادند و به سلامتي به آغوش خانواده بازگشتند و حتي باران و برف هم باريد و هوا پاك پاك شد.
گاهي به اين بينديشيم كه آيا راه را اشتباه رفته‌ايم، براي داشتن آينده‌اي رويايي، رسيدن به شهرت و خيلي از آرزوهاي ديگر راه را اشتباه رفته‌ايم. كدام شاعر پرآوازه، فيلسوف و دانشمند غرق در خوشي و نعمت بوده است؟ در كدام دوره بيماري واگير‌دار و درد و ناخوشي نبوده است؟ كدام دوره در تاريخي با كمبود دارو وكمبود تجهيزات بهداشتي مواجه نبوده‌ايم.
فقط يك مرده نمي‌تواند از داشتن نعمت زندگي سپاسگزار باشد؛ سپاسگزار باشيم و لحظات نازنين عمرمان را با تلخي‌ها تلخ‌تر نكنيم .
اين روزها سبك زندگي‌مان، فرهنگ غني‌مان را، باورهاي‌مان، ايمان و اعتقادمان را سپرده‌ايم دست شبكه‌هاي آنطرف آبي. اندكي بيشتر بينديشيم و تامل كنيم. قرار نيست همه ما افراد سياسي باشيم، آيا همه ما تحصيلات سياسي، فيزيك هسته‌اي، پزشكي، داروسازي داريم؟ آيا همه ما فقه و اصول مي‌دانيم؟ كافيست كار را به كاردان بسپاريم و زندگي كنيم؛ فرصت‌ها به سرعت مي‌گذرند.
آنها همان‌هايي هستند كه ته ديگ سيب‌زميني خوشرنگ و خوشمزه را مي‌خورند و به ما مي‌گويند كه نخوريد چرب است و ضرر دارد. زندگي كنيد، با شادي با سپاسگزاري روزافزون از تمام داشته‌هاي‌تان.