به دلواپسان دوچرخه‌سواري دختران
سيدمحمدعلي ابطحي
در هفته‌هاي اخير يكي از نمايندگان مجلس خبرگان و نيز امام جمعه موقت اصفهان، علنا و در رسانه‌ها، از دوچرخه‌سواري خانم‌ها ابراز ناراحتي كردند.
تا اينجاي كار مي‌تواند عادي باشد و هر كسي ممكن است از چيزي خوشش نيايد؛ يكي از دوچرخه‌سواري، يكي از رانندگي، يكي از فلان رنگ و لباس و... مثلا من و شما هم مي‌دانيم خيلي‌ها فارغ از فكر و انديشه، از لباس آخوندي من و شما خوش‌شان نمي‌آيد و اين را ديگر هر آخوندي لمس كرده است؛ انسان است و علاقه‌هاي شخصي مختلف.
حالا پاسخ اين كار هم روشن است و كسي كه از دوچرخه‌سواري خانم‌ها خوشش نمي‌آيد به محل سوار شدن آنها نرود و اصلا چشم برگرداند. يا آنها كه از لباس روحانيت خوش‌شان نمي‌آيد لازم نيست جلوي مدرسه و حوزه علميه قدم بزنند و خودشان را ناراحت كنند.
اما مشكل اين علاقه‌هاي شخصي نيست. مشكل كار اين است كه اين علايق شحصي را به دين و خدا و اسلام نسبت مي‌دهند. اين خطرناك‌ترين اتفاق فرهنگي و از بزرگ‌ترين گناهان لايغفر است. زيرا:
۱- هيچ فقيه و دين‌‌شناسي تا به حال استفاده از مركب را نه تنها ممنوع نكرده، بلكه تشويق هم كرده است؛ روزي اسب سوار، روزي كجاوه و شتر و روزي اتومبيل و هواپيما و هر وسيله انتقال. دوچرخه هم يكي از آنها است. به همين سادگي. دوچرخه وسيله‌اي است كه مي‌تواند خانم يا آقايي را از نقطه‌اي به جايي ببرد. به خدا همين است. بي‌سوادي محض است كه صرف سوار دوچرخه شدن را خلاف شرع و مخالف قانون تلقي‌كنيد. نوع پوشش البته قوانيني دارد كه روي دوچرخه يا كشتي يا هواپيما مقررات واحدي دارد.
۲- انتساب يك علاقه شخصي به دين خدا اولا راه را باز مي‌كند كه همه چنين كنند و در نتيجه دين يك شير بي‌يال و دم و اشكمي مي‌شود كه خدا هم چنين ديني نيافريده؛ همچنان كه در بسياري از موارد دين به اين آفت مبتلا شده است.
ثانيا اينكه خيلي‌ها كه از خدا و دين گريزان نيستند به دليل اينكه ممكن است باور نمايند اينها كه نماينده خبرگان و امام جمعه مي‌گويد جزيي از دين باشد عطاي دين را به لقايش مي‌بخشند و گناه بزرگ اين دين گريزي به عهده آنها است كه علايق شخصي خود را آن هم از رسانه‌ها به مردم منتقل مي‌كنند.
۳- و البته نكته بسيار مهم‌تر: در همان قرآن و اسلام يك‌سري گناه مسلم وجود دارد. خيلي از اين گناهان مشترك در همه اديان است. دروغگويي، تهمت زدن، آدم كشتن، شكنجه، بردن آبروي مردم و ستم و ظلم از مشهورترين گناهان است.
عالمان ديني هميشه در تاريخ معزز بوده‌اند چون ملجا و مرجع مردم براي مبارزه با ظلم و ستم بوده‌اند. سكوت در برابر اين گناهان است كه حرف‌هاي خيلي‌ها شنيده نمي‌شود.
براي سلايق خودتان دست از سر مردم بداريد و ته مانده دين مردم را با سلايق خود نابود نكنيد.