نگاهي به وضعيت ارتش سرخ قبل از سفر به هند
پرسپوليس بايد گل بزند
علي ولي‌اللهي
پرسپوليس در آخرين ديدار قبل از عزيمت به هندوستان و حضور در رقابت‌هاي ليگ قهرمانان آسيا پنجشنبه عصر مقابل نساجي مازندران به ميدان رفت و با دو گل به برتري رسيد. سرخ‌ها در اين ديدار هيچ‌كدام از عادات حالا تثبيت‌شده خود در اين فصل را فراموش نكردند. خط دفاعي مستحكم، خلق موقعيت‌هاي زياد و البته بي‌دقتي بازيكنان در زدن ضربات آخر. شاگردان يحيي گل‌محمدي در بازي مقابل نساجي موفق به كلين شيت شدند، 11 بار دروازه حريف را با خطر مواجه كردند و از اين 11 بار حداقل 5 بار موقعيت‌هاي آشكار گلزني را به هدر دادند.
مربيان پرسپوليس از جمله حميد مطهري و بسياري از كارشناسان معتقدند، فرم بازي اين تيم آن‌قدر خوب هست و آن‌قدر خلق موقعيت مي‌كنند كه گل نزدن بازيكنان نبايد چندان نگران‌كننده باشد. اين گزاره تا حد زيادي قابل قبول است. به شرطي كه يك نفر بتواند تضمين كند بالاخره چند تا از توپ‌ها تبديل به گل مي‌شوند، دفاع دچار اشتباه نمي‌شود و ناغافل دروازه تيم فرو نمي‌ريزد. آيا كسي مي‌تواند چنين اطمينان خاطري بدهد؟ بدون شك نه! براي اثبات اين حرف نيازي نيست تمام تاريخ فوتبال را شخم زد. كافي است بازي آخر سرخ‌ها مقابل پديده در مشهد بازبيني شود. جايي كه پرسپوليس با گل نكردن موقعيت‌هاي بي‌شمار دو امتياز ارزشمند را دركورس قهرماني از دست داد. در بازي مقابل نساجي هم زماني كه تيم يك هيچ جلو بود دو موقعيت خطرناك نصيب نساجي‌چي‌ها شد و مي‌رفت همان اتفاق بازي با پديده يك بار ديگر در آزادي رقم بخورد. بالاخره توپ گرد است و هر اتفاقي ممكن است بيفتد.
حال كه پرسپوليس راهي ليگ قهرمانان آسيا مي‌شود اين معضل بزرگ‌تر هم به نظر مي‌رسد. آنجا ديگر خبري از تيم‌هاي ميانه جدولي ليگ برتر ايران نيست. آنجا بازيكناني هستند كه ازكمترين شانس‌ها موقعيت جدي مي‌سازند. در اين شرايط اگر قرار باشد مهاجمين پرسپوليس با بي‌مبالاتي توپ‌ها را يكي پس از ديگري از دست بدهند كار ممكن است بيخ پيدا كند. نماينده كشورمان بايد بداند كه در ليگ قهرمانان فرصت اشتباه كردن ندارد و بايد ازتك‌تك لحظات نهايت استفاده را ببرد. در مسابقاتي در سطح آسيا ثانيه‌ها هستند كه سرنوشت‌ساز مي‌شوند. اين را پرسپوليسي‌هايي كه در فينال ليگ قهرمانان آسياي سال گذشته مقابل اولسان هيونداي بازي كردند به خوبي مي‌دانند.
در بازي مقابل نساجي سرخ‌پوشان چندين بار در موقعيت‌هاي با برتري عددي چشمگير مقابل دروازه حريف قرار گرفتند و نتواستند استفاده كنند. در واقع مثل هميشه وينگرهاي تيم با حركت ازكناره‌ها مهاجمين را در موقعيت گلزني قرار دادند. توپ‌هايي كه فقط احتياج دارند يك نفر آنها را قطع كند تا به تور دروازه برسند. عجيب اينجاست كه مهاجمين پرسپوليس كه مي‌دانند اغلب حملات تيم‌شان به اين شكل است، تمركز كافي در زدن ضربات آخر در چنين وضعتي را ندارند و معمولا يا پاي‌شان خوب به توپ ضربه نمي‌زند يا قاطي مي‌كنند. اين شكل از حمله آن‌قدر در پرسپوليس پرتكرار است و موقعيت‌هاي خوب مي‌سازد كه شايد بتوان گفت اگر مهاجمي صرفا در زدن تك ضربه روي پاس‌هاي كات‌بك و مورب متخصص باشد به راحتي مي‌تواند آقاي گل شود. همچنين پرسپوليس طبق روال هميشگي‌اش بارها با توپ‌گيري در يك سوم دفاعي حريف صاحب موقعيت گلزني شد كه فقدان حركت خوب بازيكنان در فضاي خالي و عجولانه رفتار كردن بازيكن صاحب توپ باعث از دست رفتن موقعيت شد.
سوال اينجاست در مسابقاتي در سطح ليگ قهرمانان آسيا تيم پرسپوليس چند بار مي‌تواند صاحب چنين موقعيت‌هايي شود؟
در فينال ليگ قهرمانان آسيا 2020 تيم پرسپوليس با پرس از جلو و بازپس‌گيري توپ از حريف به گل رسيد. تيم كره‌اي در آن بازي فقط يك بار آن اشتباه را مرتكب شد و مهدي عبدي توانست از همين تك موقعيت نهايت استفاده را ببرد. چنين تمركزي فعلا در تيم يحيي گل‌محمدي نزد مهاجمان ديده نمي‌شود. ممكن است در آسيا به دليل تغيير شرايط ذهنيت مهاجمين عوض شود و ديگر خبري از هدر دادن توپ‌ها نباشد. با اين حال با اطمينان مي‌توان گفت كه اگر قرار باشد در روي همين پاشنه بچرخد، وضعيت سخت خواهد شد.
نماينده كشورمان در حالي راهي هند مي‌شود كه 3 مهاجم تخصصي و 4 عنصر هجومي با كيفيت در تركيب دارد. به ترتيب مهدي عبدي، شهريار مغانلو و عيسي آل‌كثير در خط حمله و مهدي ترابي، اميد عاليشاه، احسان پهلوان و وحيد اميري در فاز تهاجمي. به اين ليست مي‌توان سيامك نعمتي را هم اضافه كرد كه شايد در سمت راست خط دفاعي به كار گرفته شود. آمارگلزني اين بازيكنان نشان مي‌دهد كه آنها بايد تلاش بيشتري به خرج بدهند. آخرين گل شهريار مغانلو مربوط مي‌شود به دي ماه و زماني كه او در ليگ پرتغال بازي مي‌كرد، مهدي عبدي هم آخرين گلش را در دي ماه و مقابل فولاد به ثمر رساند، عيسي آل‌كثير نيز گرچه در بازي مقابل نساجي گل زد اما او هم از محروميتي ۶ ماهه مي‌آيد. در اين بين وضعيت ترابي و اميري و عاليشاه بهتر است اما باز هم ايده‌آل نيست.
حالا هواداران پرسپوليس اميدوارند كه كادر فني تيم در فاصله باقيمانده تا شروع رقابت‌هاي آسيايي روي حل اين مشكل تمركز كنند. با اين حال ناگفته نماند كه گاهي اوقات بسياري از مهاجمين بزرگ دنياي فوتبال هم با چنين شرايطي مواجه مي‌شوند. نمونه‌اش تيمو ورنر در چلسي كه حالا از زدن ضربه آخر حتي مقابل دروازه خالي هم مي‌ترسد.كادر فني پرسپوليس بايد در وهله اول آناليز كند كه مشكل گل نزدن بازيكنان تيم فني است يا روحي- رواني سپس نسبت به رفع آن اقدام كند. البته شايد همين كه مربيان پرسپوليس در كنفرانس‌هاس خبري بازي نسبت به بي‌دقتي مهاجمين سخت‌گيري نمي‌كنند و شرايط را عادي جلوه مي‌دهند يكي از ترفندهاي رواني براي برداشتن فشار از روي بازيكنان موقعيت‌سوز تيم باشد. تهميدي كه بايد ديد جواب مي‌دهد يا خير؟