كو آن گشايش نزديكت؟

خدايا براي اين از تو تشكر مي‌كنم كه همه‌ چيز من را ميداني و باز به پاي من صبر مي‌كني.
قدرت عقوبتم را داري ولي مي‌بخشي. 
ميداني چرا جرات مي‌كنم گناه كنم؟ به خاطر همين صبر تو است.
همين گذشتت باعث شده اين‌قدر در پيشگاه تو بي‌حيا باشم.
اصلا چون مي‌دانم اين همه رحمت گسترده داري و به اين راحتي عفوم مي‌كني، گناه مي‌كنم.
يا حليم، يا كريم، يا حي، يا قيوم.
اي خدا مي‌دانم كه گناهانم را مي‌بخشي. توبه‌ام را قبول مي‌كني. منت سرم مي‌گذاري.
خب، حالا پس: 
كو پرده‌پوشي‌هاي قشنگت؟
كو بخشش پرشكوهت
كو آن گشايش نزديكت؟
كو آن فريادرسي سريعت؟
كو آن رحمت واسعت؟
كو آن همه عطاهاي تميزت
كو آن موهبت‌هاي گوارايت؟
كو آن هداياي گران‌قيمتت؟
فضل و بخشش بزرگت، نعمت‌هاي درشتت، احسان و محبت قديمي‌ات، كرامتت كجاست يا كريم؟
به خاطر همان كرامتت نجاتم بده. به خاطر رحمتت، از غصه‌ها رهايم كن.
يا محسن يا مجمل يا منعم يا مفضل.
خودت مي‌داني كه براي نجات از عقوبت تو نمي‌توانم به رفتارم تكيه كنم.
تنها لطف تو كه اهل تقول و بخشش هستي قابل اتكا است
به رويم نمي‌آوري ولي من كه مي‌دانم تو قبل ازاينكه من از تو درخواست كنم شروع به بخشيدن من مي‌كني.
به خاطر كرمت، هنوز نگفته، عفوم مي‌كني.
خلاصه اينكه خدا آمده‌ام در خانه‌ات.