مرتضي مكي، كارشناس مسائل اروپا بررسي كرد
فلسطين و سياست متناقض ملت‌ها و دولت‌هاي اروپايي
گروه جهان
جهان در يك هفته گذشته شاهد اعتراض‌هاي مردمي از پايتخت كشورهاي اسلامي تا پاريس و لندن در نكوهش حملات رژيم اسراييل به غزه و كشتار زنان و كودكان در سايه حمله به اماكن غيرنظامي در اين منطقه بود. اعتراض‌هاي خياباني در برخي پايتخت‌هاي كشورهاي اروپايي با مخالفت دولت‌ها و سركوب از سوي نيروهاي امنيتي همراه شد. در خيابان‌هاي پاريس، نيروهاي امنيتي و پليس براي متفرق كردن معترضان كه تنها پلاكاردهايي در حمايت از فلسطين در دست داشتند و شعارهايي در انتقاد از رژيم اسراييل سر مي‌دادند از آبپاش استفاده كردند. تصاوير جواناني كه پرچم فلسطين را مقابل نيروهاي امنيتي فرانسوي بالا برده بودند به عكس‌هاي خبري روز تبديل شد. در كشوري مانند اتريش نيز دولت به جاي تقبيح كودك‌كشي توسط رژيم اسراييل به نشانه همدردي با اين رژيم پرچم آن را بر فراز ساختمان نهادهاي دولتي نصب كرد. اقدامي كه منجر به لغو شدن سفر محمدجواد ظريف، وزير خارجه به وين در قالب تور اروپايي او شد. مهم‌ترين پرسش اين است كه چرا دولتمردان غربي در برابر رژيم اسراييل تا اين اندازه سكوت كرده‌اند و اين در حالي است كه سكوت آنها به كارت سبزي براي سركوب‌هاي بيشتر از سوي اسراييل تبديل شده است. سايت شوراي راهبردي روابط خارجي اين پرسش را از مرتضي مكي، كارشناس ارشد مسائل اروپا پرسيده است.
مرتضي مكي در بخش‌هايي از پاسخ به اين سوال مي‌گويد: «تحولات اخير فلسطين و واكنش دولت‌هاي اروپايي و امريكا نسبت به تجاوزهاي اسراييلي‌ها عليه نوار غزه، روي ديگر سياست‌هاي بشردوستانه امريكايي‌ها و دولت‌هاي اروپايي را نشان داد كه تاچه حد حاضر هستند كه در حمايت از سياست‌هاي اشغالگرانه و تجاوزگرانه اسراييل، چشم خود را روي جنايات اين رژيم ببندند. اين اقدامات دولت‌هاي اروپا و امريكا براي ايجاد محدوديت و ممنوعيت در اعتراض به اشغالگري‌هاي اسراييلي‌ها به نوعي به يك رسوايي براي آنها تبديل شده است.» او درباره اعتراض‌هاي مردمي در خيابان‌هاي شهرهاي اروپا و امريكا در حمايت از فلسطينيان گفت: «قبلا كمتر چنين تجمعات و اعتراضات گسترده‌اي را از سوي ملت‌هاي غربي در حمايت از مردم مظلوم فلسطين شاهد بوديم؛ آن‌هم در شرايطي كه اغلب كشورهاي اروپايي با محدوديت‌هاي كرونايي مواجه هستند، ولي با اين وجود، به‌رغم سخت‌گيري‌هاي پليس آنها به خيابان‌ها آمده و در حمايت از فلسطيني‌ها و محكوميت جنايات رژيم صهيونيستي اعتراض مي‌كنند.»
مكي با اشاره به واكنش دولت‌هاي اروپايي در ايجاد محدوديت بر سر اعتراضات حمايتي از فلسطينيان افزود: «اين واكنش از يك طرف بيانگر نفوذ لابي صهيونيسم در ميان دولت‌هاي غربي است و از طرف ديگر استيصال و الزام اين دولت‌ها را در حمايت از رژيم اسراييل نشان مي‌دهد كه حاضر هستند يكي از مهم‌ترين ابزارها در سياست خارجي‌شان كه همان موضوع حمايت از حقوق بشر است را ناديده بگيرند و در اين خصوص يك سياست كاملا متناقض را از سوي اين دولت‌ها شاهد هستيم. بدون شك اين نوع رفتارهاي متناقض در قبال حقوق بشر و مساله فلسطين بر روند تحولات سياسي كشورهاي خاورميانه اثر خواهد گذاشت و ملت‌هاي منطقه اين رفتارها را از ياد نخواهند برد.» او در تبيين تحولات فلسطين گفت: «گروه‌هاي مقاومت نشان دادند كه موقعيت صهيونيست‌ها ديگر مانند گذشته نيست كه هر زمان بخواهند حمله كنند و پاسخي دريافت نكنند. درواقع موشك‌هاي نقطه‌زن گروه‌هاي مقاومت در نوار غزه و هدف قرار دادن تل‌آويو و مراكز مهم و استراتژيك فلسطين اشغالي نشان‌دهنده تغييرات سنگيني در صحنه ميداني فلسطين است كه مي‌تواند در روند تحولات آينده اين سرزمين بسيار اثرگذار و تعيين‌كننده باشد.» مكي در پاسخ به اين سوال كه چرا تا بدين حد دولت‌هاي اروپايي در دفاع از رژيم اسراييل برآمده‌اند، گفت: «به هر حال اسراييل زاييده سياست‌هاي دولت‌هاي اروپايي است و هر يك از اين دولت‌ها خود را وامدار يهوديان سرزمين‌هاي اشغالي مي‌دانند. به هر حال آنچه به عنوان هولوكاست در جنگ جهاني دوم اتفاق افتاد ابزاري براي مظلوم‌نمايي صهيونيست‌ها با هدف ايجاد كشوري در فلسطين شد و از آن پس هر يك از دولت‌هاي اروپايي چه فرانسه، چه انگليس و چه آلمان و چه ديگر كشورهاي اروپايي خود را متعهد به حمايت از اسراييلي‌ها مي‌دانند.» مكي با بيان اينكه پيوستگي و تنيدگي زيادي از جنبه اقتصادي، سياسي و امنيتي بين رژيم اسراييل و دولت‌هاي اروپايي وجود دارد، گفت: «همين تنيدگي و حمايت‌هاي گسترده از رژيم صهيونيستي باعث شده تا اين دولت‌ها نتوانند يك نقش بي‌طرف و فعالانه‌اي را در جهت آنچه خودشان مذاكرات صلح مي‌نامند به پيش ببرند و با وجود اينكه بيش از سه دهه از زمان مذاكرات سازش مي‌گذرد اما ما شاهد هيچ‌گونه پيشرفتي در روند صلح و آشتي ميان فلسطينيان و يهوديان نيستيم؛ بالعكس اين مذاكرات بهانه‌اي در اختيار يهوديان شد تا به سياست‌هاي اشغالگرانه خود در قبال فلسطين مشروعيت ببخشند.» مرتضي مكي درباره چشم‌انداز تحولات و نگاه كشورهاي اروپايي به مساله فلسطين نيز گفت: «به نظر نمي‌رسد در آينده نزديك شاهد تغيير نوع نگرش دولت‌هاي اروپايي به موضوع فلسطين باشيم اما قطعا تحولات بنياديني در صحنه جوامع مدني كشورهاي غربي در رابطه با اين اتفاقات در راه خواهد بود كه اين امر مي‌تواند فشار مضاعفي را به دولت‌هاي اروپايي در جهت تحديد مواضع حمايت‌گرايانه‌شان از رژيم صهيونيستي به همراه داشته باشد.»