غمنامه پياده‌ها در پارك پرديسان
حميد ابراهيم‌زاده
در تهران راه‌رفتن هم كار سختي است چه برسد به دويدن و دوچرخه‌سواري كردن. از نگاه شهرسازي، تهران شهري دوستدار خودرو است و پياده‌ها و آدم‌ها در آن روزگار سختي دارند. با وجود شعارهاي مديران شهر كه حداقل در چهار سال گذشته از اولويت‌دادن به پياده‌ها گفته بودند همچنان دست‌درازي خيابان به پياده‌رو ادامه دارد و هر روز قسمتي از پياده‌راه‌ها و فضاي سبز اطراف آنها قرباني عريض‌تر شدن خيابان‌ها مي‌شوند.
در همين حال چند سالي است كه دويدن و دوچرخه‌سواري به يكي از محبوب‌ترين ورزش‌هاي شهروندان تهراني تبديل شده است. سادگي و كم‌خرج‌بودن اين ورزش‌ها به محبوبيت آنها افزوده است و هر روز بر تعداد كساني كه دويدن و دوچرخه‌سواري را به عنوان ورزش انتخاب مي‌كنند
اضافه مي‌شود.
تناقض شهري پر از خودرو و خيابان‌هاي شلوغ و پر استرس و پر از اضطراب با ورزش‌هايي مانند دويدن و دوچرخه‌سواري باعث شده بسياري از شهروندان تهراني پارك‌ها و بوستان‌هاي شهر را براي ورزش‌كردن انتخاب كنند. جايي كه مي‌شود حداقل براي چند ساعت از شر و مزاحمت خودروها و بوق‌هاي مكرر و خطر برخورد با آنها خلاص شد.
در اين ميان پارك پرديسان با توجه به وسعت و طراحي خاصي كه دارد مورد توجه تعداد زيادي از دوندگان و دوچرخه‌سواران تهراني قرار گرفته است. اما حالا حتي در همين پارك هم رفت و آمد خودروها باعث مزاحمت شده است. ساختمان سازمان حفاظت محيط زيست در اين پارك قرار دارد و خودروهاي كارمندان و مراجعان به اين سازمان بايد از درون پارك پرديسان بگذرند.
رفت و آمد اين خودروها در مسيرهاي پياده‌روي و دوچرخه‌سواري اين پارك مي‌تواند به حادثه‌هاي دلخراشي تبديل شود، به ويژه اينكه اين خودروها اغلب با سرعت زيادي هم حركت مي‌كنند. اين موضوع باعث شده صدها نفر از افرادي كه از محيط پارك پرديسان استفاده مي‌كنند با راه‌اندازي كارزاري از رييس سازمان حفاظت محيط زيست بخواهند با توجه به اينكه مسير ديگري هم براي رفت و آمد خودروها وجود دارد مسير حركت خودروها را تغيير دهد.
آنها در بيانيه اين كارزار نوشته‌اند: «مستحضر هستيد كه پارك پرديسان يكي از مناطق پرطرفدار خانواده‌ها و ورزشكاران است. خصوصا در دوران كرونا كه حضور در محيط‌هاي سربسته داراي محدوديت بوده، اين اقبال بيش از پيش نيز شده است. همچنين گروه‌هاي مختلف ورزشكاران در ساعات مختلف روز از اين محيط استفاده مي‌كنند.
هم‌مسيري خودروهاي عبوري سازمان و محل عبور و مرور استفاده‌كنندگان از پارك، بارها تا مرز ايجاد خطرات جدي پيش رفته است. عمده اين خطرات متوجه كودكان و ورزشكاران است كه به لطف خدا تاكنون و جز موارد معدود به حادثه‌اي جدي نينجاميده است. بسياري از خودروهاي گذري از اين مسير با سرعت‌هاي بسيار بالا حركت مي‌كنند كه در صورت دويدن يك كودك يا تغيير مسير يك ورزشكار به فاجعه‌اي غم انگيز تبديل خواهد شد.
با توجه به اينكه به موازات اين مسير، يك مسير ديگر براي استفاده خودروهاي سازمان وجود دارد، تقاضامنديم دستور فرماييد تا با تغيير مسير عبوري خودروهاي سازمان به مسير موازي و ممنوع كردن ورود خودروهاي سازمان به مسير اصلي از بروز هرگونه حادثه و نيز مشاجرات غيرضروري جلوگيري به عمل آيد.
قطعا يكي از بزرگ‌ترين حاميان محيط زيست، ورزشكارانند و تعامل با سازمان حفاظت محيط زيست آنها را در اين حمايت دلگرم‌تر خواهد كرد.»
سازمان حفاظت محيط زيست هنوز واكنشي به اين درخواست نشان نداده است اما شايد بهتر از مسوولان اين سازمان پيش از آسيب‌رسيدن به يكي از ورزشكاران يا كودكاني كه در اين پارك بازي مي‌كنند، به سرعت به خواسته اين كارزار پاسخ مثبت بدهند.
برخلاف آنچه بسياري از مديران شهري تصور مي‌كنند شهرها به خيابان‌ها و ساختمان‌هاي بركشيده زنده نيستند. شهرها با آدم‌هاي‌شان و فضاهاي توقف و آرامش و مكان‌هايي كه براي تعامل انسان‌ها مي‌سازند، زنده‌اند. پارك پرديسان يكي از معدود مكان‌هايي در تهران است كه اين فضا را براي شهروندان ايجاد كرده و گرفتن اين فضا از آدم‌هاي شهر جفا در حق مردمان شهري است كه حتي نفس‌كشيدن در آن سخت است.