فينال جام جهاني 1970
مرتضي ميرحسيني
برزيلي‌ها آن بازي را بردند، با نتيجه 4 به 1. چنين روزي از سال 1970 بود، فينال جام جهاني فوتبال در مكزيك و بازي هم در استوديو آزتكا مكزيكوسيتي، در حضور بيشتر از 107 هزار تماشاچي برگزار مي‌شد. ايتاليايي‌ها هم تيم بسيار آماده‌اي بودند كه اگر نبودند نه به فينال مي‌رسيدند و نه دو سال قبل از آن قهرمان جام ملت‌هاي اروپا مي‌شدند.
حتي آن روز هم انصافا خوب بازي كردند، اما حريف سرعت و خلاقيت برزيلي‌ها نبودند، باختند و قهرماني را از دست دادند. هر دو تيم، هم ايتاليا و هم برزيل تا آن زمان دو قهرماني را در جام‌هاي جهاني كسب كرده بودند. ايتاليا سال‌هاي 1934 و 1938 به اين موفقيت رسيده بود، اما قهرماني‌هاي برزيل به نسبت تازه‌تر بود و به سال‌هاي 1958 و 1962 برمي‌گشت. از اين‌رو فينال جام جهاني 1970 مكزيك، به نوعي رقابت دو غول براي تصاحب سومين قهرماني در جام جهاني بود كه با پيروزي برزيل به
پايان رسيد.
به اين ترتيب برزيل به موفق‌ترين تيم در تاريخ جام‌هاي جهاني فوتبال تبديل شد و هم از رقيبش ايتاليا و هم از اروگوئه كه آن هم قبلا دو قهرماني كسب كرده بود جلو افتاد. البته ناگفته نماند كه برزيل در رسيدن به اين قهرماني سوم، هم از سد همين اروگوئه گذشت و هم مدافع عنوان قهرماني يعني انگليس را از سر راه برداشت (انگليس قهرمان جام جهاني
1966 شده بود).
چون برزيل سومين قهرماني‌اش را به دست آورده بود تنديس ژول ريمه را براي هميشه به خانه برد و فيفا دور بعد رقابت‌ها، از تنديس ديگري رونمايي كرد. جالب – و خب به دلايل زيادي ناراحت‌كننده – اينكه سال 1983 اين تنديس را در ريودوژانيرو دزديدند و بعد هم هيچ نشاني از آن پيدا نشد. مي‌گويند احتمالا دزدها همان زمان آن را ذوب كردند و طلاهايش
را فروختند. اما از حواشي ديگر اين فينال تاريخي يكي اينكه ماريو زاگالو سرمربي برزيل، قبلا به عنوان بازيكن دو قهرماني جهان را به دست آورده بود و حالا در مقام سرمربي اين موفقيت را تكرار مي‌كرد. ستاره برزيلي‌ها – و يكي از چند غول بزرگ تاريخ ورزش فوتبال – يعني پله كه نقش بسيار مهمي در قهرماني تيمش ايفا كرده و در همين بازي هم اولين گل را در هجدهمين دقيقه زده بود، بعد از اين بازي براي هميشه از بازي‌هاي ملي خداحافظي كرد.
او اكنون 80 ساله است و آن زمان تنها فوتباليستي بود كه در سه جام جهاني به عنوان بازيكن، قهرماني را تجربه مي‌كرد (اين ركود او احتمالا دست‌نيافتني بماند و هرگز شكسته نشود). اما مرحله نهايي جام جهاني 1970 مكزيك با شركت 16 تيم برگزار شد كه 14 كشور از انتخابي قاره خودشان را بالا كشيدند و دو تيم مكزيك (ميزبان) و انگليس (قهرمان دوره قبل) نيز از پيش جزو تيم‌هاي نهايي بودند. جز فلسطين اشغالي كه آن زمان عضو اي‌اف‌سي محسوب مي‌شد و نيز مراكش كه به نمايندگي از آفريقا به مكزيك رفت، ساير تيم‌ها همگي يا اروپايي بودند يا امريكايي. تازه همين مراكش هم فهرست 22تايي بازيكنانش را تكميل نكرد و فقط با 19 بازيكن به آن رقابت‌ها
قدم گذاشت.
پله برزيلي نيز تنها ستاره جام جهاني 1970 مكزيك نبود و ديگراني مثل لو ياشين، سپ ماير، گرد مولر، فرانك بكن‌بائر، دينو زوف و بابي چارلتون هم در آن حضور داشتند. همچنين اين جام جهاني، اولين جام جهاني فوتبالي بود كه بازي‌هاي آن از تلويزيون سراسري برخي كشورها زنده - و در چند كشور رنگي - پخش شد.