جنجال بر سر ادعاي اخلال
در جداول بودجه
پس از طرح ادعاي دست بردن در جداول بودجه توسط نماينده خرم‌آباد، رييس مجلس به اين موضوع واكنش نشان داد؛ واكنشي كه مجددا با تذكر اين نماينده مجلس مواجه شد. به گزارش ايسنا، در ابتداي جلسه علني مهرداد ويس‌كرمي، نماينده خرم‌آباد در خلال بررسي طرح تقويت امنيت غذايي كشور در تذكري گفت كه به دليل اتفاقي كه در بودجه افتاده و بدون تصويب صحن ويرايش در بودجه رخ داده، به اعتماد ما به هيأت رييسه آسيب وارد شده است. پس از اين تذكر محمدباقر قاليباف رييس مجلس گفت: متأسفم پشت بلندگو مي‌گوييد در صحن يك چيزي تصويب شده و در متن چيز ديگري است، اين ظلم به مجلس است. حضرت آقا به ما تذكر دادند كه موضوعاتي نگوييد كه بهانه به دست كساني بدهيم كه بخواهند مجلس را تضعيف كنند.بعد از اين صحبت‌هاي قاليباف مجددا ويس‌كرمي با استناد به ماده ۷۵ آيين‌نامه در تذكري اظهار كرد: اشكالي مطرح شد كه هيأت رييسه بعد از تصويب بودجه آن را ويرايش كرده و يا تغييراتي در بودجه اعمال شده است. اين اشكال نه تنها در ذهن بنده كه بلكه در ذهن تعداد ديگري از همكاران هم به وجود آمده كه هنوز هيأت رييسه به آن جواب مستدل و رسمي نداده است. او تأكيد كرد: وظيفه هيأت رييسه و رييس مجلس روشنگري است. منتي بر سر ما نداريد. اصلا ما اشتباه كرديم كه وقتي به آقاي صباغيان جسارت شد سكوت كرديم كه آن هم به خاطر مصالحي بود. حالا اين وضعيت به همه تعميم پيدا مي‌كند. آقاي صباغيان يك جمله‌اي گفت و ما نابودش كرديم. پس كي مي‌شود در اين مجلس حرف حق زد كه تريبونش آزاد است و طبق قانون اساسي نماينده حق اظهار نظر در امور كشور را دارد؟ ويس‌كرمي گفت: خرج كردن از مقام معظم رهبري در امور جزيي اگر سوءاستفاده از جايگاه ايشان نباشد حتما جفا در حق ايشان است. تا كي مي‌خواهيم اين سيد بزرگوار را خرج حرف‌هاي خودمان بكنيم؟ما بايد هر حرفي كه داريم در مجلس بزنيم. آقا جايگاه خود را دارند. لازم است اين را هم بگويم كه ما ارادت‌مان به آقا كمتر از حضرات نيست. او گفت: آنهايي كه به آقاي قاليباف احسنت گفتند، دقت كنند اگر بنا باشد هر انتقادي تضعيف مجلس محسوب شود پس در موارد محال كه انتقادي وارد است، چه بايد كرد؟ آيا بايد سكوت كنيم تا هيأت رييسه هر كاري دلش مي‌خواهد انجام دهد؟ من حتي مي‌توانم به كليت مجلس هم انتقاد كنم. مثلا شايد اين را بگويم كه خوب است در بازنگري قانون اساسي، در وظايف مجلس هم بازنگري شود. اين چه اشكالي دارد؟ كجاي قانون اساسي گفته كه ما اجازه نداريم؟ اگر من به عنوان يك استاد دانشگاه با ۱۷ عنوان كتاب نتوانم اين حرف‌ها را بزنم پس چه كسي مي‌تواند اين حرف‌ها را بگويد؟