چرا برگردند؟
شما بگوييد آقاي رييسي!
اگر مي‌خواهيد ايراني‌ها حامي‌تان باشند، از زندگي لذت ببرند، بي‌خيال رفتن شوند و به فكر برگشتن به شهر و وطن بيفتند، اجازه بدهيد خودشان باشند و ببينيد چه كساني سرشان در زندگي مردم است. منابع آزار و رنجش خلق را شناسايي كنيد و از اختياري كه داريد براي تعطيلي و كنترل اين منابع و مراكز بهره ببريد.
آقاي رييسي! گفته‌ايد ايراني‌ها دارايي‌شان را بردارند و به خانه برگردند چون اينجا امن‌ترين كشور دنياست. لابد مي‌دانيد كه در سال‌هاي اخير بسياري از ايراني‌ها داشته و نداشته‌شان را دلار كرده‌اند و دنبال پاسپورتي غيرايراني و خانه‌اي در فراسوي مرزها هستند. لابد مي‌دانيد كه اين سال‌ها، ركورد خريد خانه در تركيه دست هموطنان ما بوده. سرمايه‌هايي كه تبديل به ارز مي‌شوند و از ايران مي‌روند تا ما در داخل فقيرتر و ضعيف‌تر شويم. آقاي رييسي! آوردن سرمايه به داخل كشور سخت است. مي‌خواهد سرمايه‌گذار ايراني باشد يا خارجي. ديديد كه حتي در ماه عسل برجام هم نتوانستيم سرمايه‌گذاران خارجي را جذب كنيم چون تحريم‌هاي سخت اقتصادي اجازه نمي‌داد و بانك‌هاي بين‌المللي اجازه نمي‌دادند، چون ريسك سرمايه‌گذاري در ايران بالا بود. اگر مي‌خواهيد سرمايه‌ها بيايند به فكر اين باشيد كه تحريم‌ها برداشته شوند و بانك‌ها با ما كار كنند و آوردن سرمايه به ايران اين‌قدر پرخطر نباشد. اينها هم با آشتي و زبان نرم و دنيافهم ممكن مي‌شود. مي‌گويند شما برخلاف ظاهر سخت‌تان دنبال راهگشايي هستيد و به عقلا تكيه مي‌كنيد و از آنها مشورت مي‌گيريد. اگر خودتان دنبال آن آرامش و توسعه و پيشرفتي هستيد كه مي‌گوييد، اگر واقعا راست است كه دل‌تان مي‌خواهد مردم رفاه داشته باشند، اينها راهش معلوم است و با شعارها و بددلي‌ها و ستيزه‌جويي‌هاي بعضي تندرو ها نمي‌شود. اگر همان‌طور كه دوستان‌تان ادعا مي‌كنند، به دنبال بستن باز هم بيشتر شبكه‌هاي ارتباطي باشيد و اگر در سوداي خودكفايي اقتصادي، چشم به بازمانده محيط‌زيست و آب كشور داشته باشيد و اگر در هنر و فرهنگ هماني را دنبال مي‌كنيد كه عوامل ستاد انتخاباتي‌تان آدرس مي‌دادند، مقصد جاي ديگري است. اين‌طوري كدام ايراني حاضر مي‌شود زندگي‌اش را در كشوري آرام و مرفه رها كند و برگردد. اما اگر مي‌گوييد همه آن رفاه و اميد و عدالت براي‌تان مهم است، در اولين قدم ببينيد ايراني‌ها، هموطنان‌تان به دنبال چه از وطن مي‌روند. پاي حرف دل‌شان بنشينيد و براي حل مشكل چاره‌اي بينديشيد. شايد اين كار حتي بر بازگرداندن آنها كه رفته‌اند اولويت داشته باشد. آقاي رييسي! همين حالا كه اينها را مي‌خوانيد بسياري در كلاس‌هاي زبان و در دفاتر مشاوره حقوقي در روياي رفتن‌اند. شما براي‌شان بگوييد كه چرا نبايد بروند كه اگر بمانند چه روزهايي انتظارشان را مي‌كشد. شما از روياي ايران فردا براي‌شان بگوييد. آقاي رييسي! راهي كه آمده‌ايم ما را به نقطه مطلوبي نرسانده. بارها دارند بسته مي‌شوند. شما از نقطه مطلوب بگوييد و زندگي را نشان‌مان بدهيد. همه بارها را باز مي‌كنند و آرام خواهند گرفت. بسياري از رفته‌ها برخواهند گشت. كيست كه زندگي و اميد را پس بزند آقاي رييسي. اما حالا شماييد كه مي‌توانيد سرنوشت خلقي را بنويسيد. براي ما چه در چنته داريد آقاي رييسي؟