سرمستي
گر بيدل و بي‌دستم وز عشق تو پابستم بس بند كه بشكستم، آهسته كه سرمستم
در مجلس حيراني، جاني است مرا جاني زان شد كه تو مي‌داني، آهسته كه سرمستم
پيش آي دمي جانم، زين بيش مرنجانم اي دلبر خندانم، آهسته كه سرمستم
ساقي مي جانان بگذر ز گران جانان دزديده ز رهبانان، آهسته كه سرمستم
مولانا