مرگ اوليور هاردي
مرتضي ميرحسيني
هرچند 64 سال از مرگش مي‌گذرد بعيد به نظر مي‌رسد كه كسي چهره‌اش را نشناسد و دست‌كم دقايقي از يكي از فيلم‌هايش را نديده باشد. اوليور هاردي بازيگري را از سال 1914 شروع كرد اما با مجموعه فيلم‌هاي لورل و هاردي به شهرت و محبوبيت رسيد. مجموعه فيلم‌هايي كه از 1927 تا 1951 ساخته شدند و تعدادشان به 106 فيلم مي‌رسد، 24 فيلم صامت، 45 فيلم كوتاه، 27 فيلم بلند. همه اين فيلم‌ها كمدي‌اند، هرچند داستان‌هاي مختلفي را - از خانوادگي و جنگي گرفته تا ترسناك - روايت مي‌كنند. اوليور هاردي زمستان 1892 در هارلم ايالت جورجيا متولد شد. پدرش كهنه‌سرباز جنگ داخلي و يكي از سربازان جبهه تجزيه‌طلبان (ائتلاف ايلات‌هاي جنوبي) بود و حتي زخمي از آن جنگ را روي بدنش داشت. بعد از جنگ در اداره دارايي همان منطقه مشغول به كار شد و جز اوليور 4 فرزند ديگر هم داشت. سال 1893 براي نجات يكي از پسرانش كه در رودخانه افتاده بود به آب زد و هرچند نجاتش داد، خودش حريف جريان رود نشد و زير آب رفت. اينچنين بود كه زندگي اوليور هاردي با تراژدي شروع و او بي‌پدر بزرگ شد. پسر مشكل‌سازي بود و مدام در خانه و مدرسه دردسر درست مي‌كرد. نه از تحصيل در مدرسه نظامي به بچه‌اي مطيع تبديل شد و نه آموزش رسمي او را سر به راه كرد. به تئاتر و موسيقي علاقه داشت و سرانجام مادرش او را در هنرستاني در آتلانتا ثبت‌نام كرد. از اواخر نوجواني تئاتر برايش جدي شد و همان دوره براي گذران زندگي در يكي از سالن‌هاي نمايش فيلم شغلي براي خودش دست و پا كرد.
كارش آنجا فروش بليت و جارو زدن سالن و راهروها بود. همانجا هم بود كه جذب سينما شد، تئاتر را كنار گذاشت و بازيگري جلوي دوربين را مسير زندگي‌اش كرد. كمي اين در و آن در زد و بعد با چند واسطه و كمي جسارت و سرسختي راهي براي رسيدن به هدفش پيدا كرد و اولين‌بار سال 1914 جلوي دوربين رفت.
هرچند به خاطر اضافه‌وزن از خدمت در ارتش معاف يا منع شد در هنر چيزي سد راهش نمي‌شد. بازيگر بااستعدادي بود و مي‌گويند فرصت‌ها را مي‌شناخت و از دست‌شان نمي‌داد. گام به گام در اين حرفه پيش رفت تا اينكه سال 1921 در فيلم «سگ خوش‌شانس» با استن لورل همبازي شد و تا 1927 در چند پروژه مختلف ديگر هم با او همكاري كرد (استن لورل آن زمان از اوليور هاردي كمي سرشناس‌تر بود و حتي تجربه كارگرداني را هم در كارنامه كاري‌اش داشت).
سرانجام فصل طولاني و مهم زندگي‌اش با فيلم «شلوار پوشيدن فيليپ» - كه او و لورل بازيگران اصلي‌اش بودند – شروع شد. تماشاگران از فيلم و از تضاد دو شخصيت محوري آن استقبال كردند و همين موفقيت هم بود كه اين دو را به ساختن فيلم‌هاي بعدي به همين سبك و سياق تحريك كرد. اوليور هاردي سال 1957 در چنين روزي در هاليوود از دنيا رفت. چند سال آخر عمرش هميشه بيمار و رنجور بود و ماه‌هاي منتهي به مرگ را روي تخت سپري كرد. بعد از سكته تابستان 1956 زمين‌گير و بستري شده بود و نمي‌توانست حرف بزند. حتي براي انجام ضروري‌ترين كارهاي شخصي به كمك همسرش نياز داشت. در همين شرايط بد، باز دوبار سكته كرد و بعد از سكته دوم به كما رفت و چند روز بعد هم تسليم مرگ شد.