خاطرات سفر و حضر (52)

«لطفا تا توقف كامل هواپيما، باز شدن درها و خاموش شدن چراغ كمربندها در جاي خود بمانيد.»
كساني كه با هواپيما سفر مي‌كنند حتما ده‌ها و صدها و نيز هزاران بار اين پيام را به محض رسيدن به مقصد شنيده‌اند ولي چند درصد از مردم اين دستور را به راستي رعايت مي‌كنند؟ 
بارها ديده‌ام كه هواپيما هنوز در حركت بوده كه مسافران از جاي خود برخاسته‌اند! 
آن جلوها نشسته بودم. يك نفر صحبت مي‌كرد. ميدان را در دست گرفته بود. از 13 بار سفر به مكه، كربلا و ديدار فرزندانش در اروپا و امريكا، سخن گفت و يادگار NASA كه پسرش در آن كار مي‌كرد نشان ما داد. هواپيما به مقصد رسيد، فرودگاه شلوغ بود. هواپيما شروع به دور زدن كرد. همان دوردور خودمان و بالاخره ارتفاع را كم كرد و روي زمين نشست. كتاب ركوردهاي گينس، فاصله زماني يك‌دهم ثانيه را بر اساس سرعت نشستن اين هموطن بعد از لمس چرخ‌هاي طياره با باند فرود تعيين كرده‌. مهماندار، دوان آمد و مرد را سر جايش نشاند. بعد از اين همه سفر، داخل و خارج، بي‌توجهي به يك خواهش نوبر است. عيب از كجاست؟ هنگام خروج يك خانم خارجي را ديدم با دو فرزند كوچك تا آخرين نفر نشستند. الحق العلم في الصغر كالنقش في الحجر!