به حقوق ضايع شده سينماگران توجه كنيد
سيدضيا ءهاشمي
۲۱ شهريور ماه، روزي كه هر سال از آن به عنوان روز سينما ياد مي‌شود و روزي كه در تقويم كشور با افت و خيزهايي بالاخره ثبت شد. اين روز به طور ويژه‌تري به سينما توجه مي‌شود و چند سالي است كه سينما در اين روز بليت نيم‌بها دراختيار مردم قرار مي‌دهد تا اين روز با حضور در سالن جشن بگيرند. سينما يك رسانه ديداري و شنيداري است كه با فناوري ارتباطي تنگاتنگ دارد و مي‌تواند يكي از جنبه‌هاي اقتصادي هر كشور باشد. پايه‌هاي اوليه اين صنعت در سال 1985 بنيانگذاري شد و بعد از آن گسترش پيدا كرد و جالب است كه بدانيم در ابتداي پيدايش سينما آن را پديده‌اي علمي صنعتي مي‌دانستند اما در سال‌هاي جنگ جهاني اول، سينما به عنوان يك وسيله نمايشي و سرگرمي رونق تجاري يافت. سينماي ايران طي تاريخ صدساله‌اي كه فراز و فرودهايي داشته و فيلم‌هاي موفقي قبل و بعد از انقلاب توسط هنرمندان اين عرصه خلق شده، در مجامع بين‌المللي شناخته شده است. در اين روز آمارهايي درباره تعداد سينماها و ميزان استفاده مردم از سينما در اين روز ارايه مي‌شود و از افت و خيزهاي چند ساله سينما در جذب مخاطب صحبت مي‌شود اما اي كاش در اين شرايط كه كرونا بيداد مي‌كند كمي به فكر خالقان و دست‌اندركاران اين هنر صنعت باشيم. اي كاش مجلس شوراي اسلامي يك‌بار ديگر به وضعيت سينما توجه كند و همكاران ما در اين صنف مظلوم را معاف از ماليات بدارد. صنعتي كه هميشه و در طول سال‌هايي كه بازده خوبي داشته هم ضررده بوده است و هيچ‌گاه تراز مالي مثبت نداشته و به طور كل ورشكسته بوده و هست. با آمار دقيقي كه وجود دارد بهتر است، مجلس و دولت بار ديگر با كارشناسي و همفكري و ديد عميق‌تري به سراغ اين هنر صنعت رفته و ماليات هنرمندان را طبق بند ل ماده ۱۳۹ اصلاحي قانون ماليات‌هاي مستقيم مصوب ۲۷ بهمن ۱۳۸۰ محاسبه كنند و فعاليت‌هاي هنري و به طور ويژه سينمايي و درآمدهاي حاصل از فعاليت‌هاي فردي و جمعي در اين بخش را از پرداخت ماليات معاف نمايند تا اين نارضايتي از شرايط پيش آمده برچيده شود. اي كاش در اين روز يك‌بار ديگر حقوق ضايع شده سينماگران مورد توجه قرار مي‌گرفت در شرايطي كه كرونا اجازه فعاليت در حوزه سينما را به سينماگران نمي‌دهد شبكه نمايش خانگي رونق بهتر و بيشتري دارد اما با تفسير غلط از «صوت و تصوير فراگير» اين رسانه مهم را كه در واقع ويديو درخواستي به تلويزيون سپرد. عملكرد غلط ساترا و واسپاري شبكه نمايش خانگي به اين مجموعه (ساترا) اشتباهي فاحش و عملكردي غلط بود. در شرايطي كه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي طبق مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي متولي تمام فعاليت‌هاي هنري در حوزه نمايش و تصوير است به يك‌باره مجموعه ساترا با عملكرد غلط ضربه‌هاي جبران‌ناپذيري را به هنر تصوير و سينماي كشور وارد آورد. اين سازمان (ساترا) به عنوان يك سازمان تنظيم‌گر وارد حوزه شبكه نمايش خانگي شد اما تا به امروز مصوبه قانوني ندارد. بهتر است كار اين مجموعه به همين سال (1400) و بودجه دريافتي ختم شود و كار وزارت ارشاد را در اوضاع فعلي (فراگيري كرونا) كه عملا فعاليت چنداني ندارند به ركود و شايد بهتر بتوان گفت به تعطيلي نكشانند. به نظر مي‌رسد با نحوه عملكرد ساترا به اين مهم مي‌رسيم، مبناي اساسي‌اش در مواجهه با توليدات نمايش خانگي مبتني بر «تقابل» تعريف شده است؛ در حالي كه در آغاز راه بهتر بود اين تاكتيك براساس «تعامل» تعريف مي‌شد. بيشتر قضاوت اين سازمان تنظيم مقررات در مواجهه با آثار اين شبكه، احساسي و ضربتي عمل مي‌كند در حالي كه وزارت ارشاد باتوجه به سبقه فعاليت در عرصه تصوير و كارشناساني كه در آن حضور دارند، مي‌توانست عقلاني و تعاملي با هنرمندان برخورد كرده و موفق‌تر عمل كند، زيرا جنس فعاليت در اين حوزه را مي‌شناختند و با شناخت كامل از نوع رفتار هنرمندان با آثارشان برخورد مي‌كردند. اي كاش در دوره و زماني روز ملي سينما را جشن بگيريم كه ويروس كرونا از جهان برچيده شده باشد و سينما بار ديگر مامن و محفلي براي جمع خانواده‌ها و فراهم آوردن اوقات خوشي براي جامعه باشد. اي كاش سينما را در روز ملي به دور از سياست بازي و سياسي‌كاري جشن بگيريم و سايه سياست از اين هنر صنعت برچيده شده و هنرمندان با فراغ بال بهتري به رونق سينما كمك كنند و اجازه تخيل و روياپردازي را هرچه بهتر به تماشاگران بدهند.