خطر اثرزدايي از...
جعفر گلابي
نمي‌دانم كدام شير پاك‌خورده‌اي اين باور را در ميان ايرانيان جا انداخته است كه ما ملت متفاوتي هستيم و از بسياري از قوانين طبيعت مبراييم و آسمان با ما عقد اخوت بسته است و اگر هيچ كار نكنيم آسوده بنشينيم باز هم سرنوشت نيكويي خواهيم داشت؟! خوب كه بنگريم از صغير تا كبيرمان به نوعي به اين عارضه مبتلاييم و در هر زمينه و حوزه‌اي آثار اين باور مخرب هويداست. يكي از بهترين نمونه‌ها و شواهد اين معناي توهم‌آميز نوع برخوردمان با موضوع كروناست كه در يكي از مقاطع كرونايي رييس‌جمهور وقت هم به آن تصريح كرد كه در مواجهه با اين اپيدمي ما نه مثل برخي كشورها محدوديت‌هاي سخت را اعمال كرديم و نه موضوع را رها ساختيم، ما روش خودمان را در پيش گرفتيم! آري ما روش خاص خودمان را درپيش گرفتيم و با محدوديت‌هاي نيم‌بند و شل كن و سفت كن‌هاي مداوم هنوز درگير آنيم و به نسبت جمعيت خود در رده‌هاي اول جدول كشورهاي كرونا زده جهان هستيم و ظاهرا دولت جديد هم نه‌تنها روش‌هاي پيشين را وانگذاشت كه وعده برداشتن محدوديت‌ها و حتي جشن تمام شدن كرونا را مي‌دهد! واقعا آيا اين عيب و حتي كودكانه نيست كه به محض كاهش نسبي آمار ابتلا و مرگ و مير به سرعت همه چيز را فراموش مي‌كنيم و دست به دست مي‌دهيم كه پيك جديدي راه بيندازيم؟! با اصرار و فشار به دولت عراق در سطح بالا رقم زائران اربعين را افزايش دادند و با عدم اعمال قاطع محدوديت‌ها در تعطيلات، سفرهاي ميليوني ركورد زد و حالا دوباره رقم فوتي‌ها كه از 200 پايين‌تر آمده بود به بالاتر از آن صعود و شمار مبتلايان هم كه تا 7 هزار نفر در روز كاهش پيدا كرده بود تا 13 هزار نفر افزايش يافت و حالا رعايت شيوه‌نامه‌هاي بهداشتي به 46درصد تنزل پيدا كرده است! واي بر اين همه بي‌مبالاتي و افسوس از فرصت‌سوزي‌ها؛ خدا كند كه اين روند ادامه نداشته باشد. اما ماجراي واكسن هم داستان عجيبي داشته و دارد و خطري بزرگ در آن نهفته است كه در ادامه خواهد آمد. سزاوار بود و ضرورت داشت كه از ابتداي شيوع كرونا ما جزو كشورهاي فعال در خريد واكسن كرونا باشيم و ديديم كه راه متفاوتي در پيش گرفتيم و عقب افتاديم و هزينه‌اش عزادار شدن خانواده‌هاي زيادي شد. اكنون به نظر مي‌رسد با سرعت گرفتن روند واكسيناسيون گويا قرار است به آن اكتفا شود و به اين انتظار دامن زده شود كه واكسن زدن آخر كار است و حتي مي‌توان به‌زودي جشن شكست آن را گرفت! به عبارت ديگر خطر افتادن از آن طرف بام كاملا حس مي‌شود و اين خطر بسيار بزرگ و فاجعه‌ساز خواهد بود. اگر واكسيناسيون در سطح گسترده انجام شود و با ندانم‌كاري و تعجيل‌هاي بي‌مورد و آسان نمايي و عادي‌سازي‌ها دوباره شاهد شيوع و گسترش بيماري شويم همه اميدهايي كه متوجه خاتمه اپيدمي است كم‌رنگ مي‌شود و اين نقطه ميخكوب‌كننده‌اي خواهد بود.
بدتر از شيوع عادي كرونا شيوع آن پس از واكسيناسيون است خصوصا آنكه در كشور ما از واكسن‌هاي درجه يك با قابليت جلو‌گيري بالا از ابتلا استفاده نشده است. مسلما به جز آنها كه با بي‌مسووليتي در اين مدت ملال‌انگيز با عدم رعايت پروتكل‌ها و انجام مسافرت‌ها و دورهمي‌ها و مراسم مختلف عامل ماندگاري اين ويروس كشنده شدند مردم لحظه‌شماري مي‌كنند تا واكسن كار خود را بكند و با احتياط به زندگي عادي برگرديم. اين اميد درست و لحظه‌شماري صادقانه و هدف مقدس را با بن‌بست روبه‌رو نكنيم. با تلخي بيش از اين از كرونا خارج نشويم. كرونا همان‌طور كه تاكنون ثابت كرده است تعارف ندارد و هر آن با كوچك‌ترين بي‌احتياطي ممكن است دوباره طغيان كند. در كنار واكسيناسيون گسترده كه بعضا دچار افت هم مي‌شود و از سرعتي كه مدتي پيدا كرده بود عقب‌نشيني كرده است همچنان نياز مبرم اعمال قاطع محدوديت‌هاست و حداقل براي خروج از اين اپيدمي بازهم نياز است كه براي مدتي برنامه‌اي اعمال شود و آمار ابتلا و مرگ و مير افت متوالي پيدا كند و از حدود خطرناك هرگز بالاتر نرود. به هوش باشيم كه اگر خداي ناكرده واكسيناسيون نتايج فيصله بخش نداشته باشد ديگر وسيله‌اي براي پايان كرونا متصور نيست و حتي ممكن است اين شائبه به وجود بيايد كه برخي نمي‌خواهند مردم ايران از اين بلاي جانكاه خارج شوند!