خبر ديپلماسي
رايزني نماينده ويژه گوترش در امور يمن با خاجي
مردم يمن تصميم‌گير نهايي درباره سرنوشت‌شان هستند
مشاور ارشد وزير امور خارجه در ديدار نماينده ويژه دبيركل سازمان ملل در امور يمن، مردم يمن را تصميم‌گير نهايي درباره سرنوشت‌شان خواند و رفع محاصره ظالمانه را مقدمه حل‌وفصل سياسي بحران اين كشور برشمرد. «هانس گروندبرگ» نماينده ويژه دبير كل سازمان ملل در امور يمن كه به تهران سفر كرده است، روز دوشنبه با «علي‌اصغر خاجي» مشاور ارشد وزير امور خارجه در امور ويژه سياسي ملاقات و درباره مسائل و ابعاد مختلف بحران يمن و آخرين تحولات به بحث و گفت‌وگو پرداخت. اين نخستين سفير گروندبرگ بعد از تصدي اين سمت است. پيش از وي «مارتين گريفيتس» نماينده ويژه دبير كل سازمان ملل در امور يمن بود. در اين ديدار، مشاور ارشد وزير امور خارجه كشورمان با بيان اينكه تصميم‌گيرنده نهايي در مورد سرنوشت يمن، مردم اين كشور هستند، رفع محاصره ظالمانه را مقدمه حل‌وفصل سياسي بحران يمن عنوان كرد. وي همچنين با ارزيابي نقش سازمان ملل در بحران يمن، بي‌اعتمادي ايجادشده را حلقه مفقوده پيشرفت مذاكرات خواند و تاكيد كرد: بازسازي اعتماد بايد با اقدامات عملي به ويژه در زمينه امور بشردوستانه همراه باشد. خاجي حمايت جمهوري اسلامي ايران را از هرگونه تلاش عادلانه سازمان ملل در حل بحران يمن اعلام كرد. نماينده ويژه دبير كل سازمان ملل در امور يمن نيز با تاييد اينكه مردم يمن تصميم‌گيرندگان نهايي خواهند بود، نقش كشورهاي منطقه را براي حمايت از فرآيند صلح بسيار مهم ارزيابي كرد و در اين زمينه حمايت جمهوري اسلامي ايران را مهم برشمرد. وي همچنين تاكيد كرد: اكنون در مرحله ارزيابي نقطه‌نظرات مختلف است و درصدد است نگراني گروه‌هاي مختلف يمن را در برنامه‌هاي آتي خود در نظر بگيرد و در عين حال اولويت‌هاي كوتاه‌مدت خود را در چارچوب اهداف بلندمدت به پيش ببرد. فرستاده جديد سازمان ملل اواسط مهرماه نيز به عدن سفر كرد. «ابراهيم محمد الديلمي» سفير يمن در تهران نيز ۲۵ مهرماه با «علي‌اصغر خاجي» مشاور ارشد وزير امور خارجه جمهوري اسلامي ايران در امور ويژه سياسي ديدار و گفت‌وگو كرده بود.
سفير ايران در هند: اميرعبداللهيان به هند مي‌آيد
«علي چگني» سفير جمهوري اسلامي ايران در مصاحبه با روزنامه «پرينت» هند گفت روابط دو كشور ايران و هند در زمان رياست‌جمهوري سيد ابراهيم رييسي در آستانه رسيدن به سطحي جديد است. وي افزود: حسين اميرعبداللهيان وزير امور خارجه ايران قصد دارد اواخر ماه ميلادي جاري (نوامبر) براي حضور در كميسيون مشترك اقتصادي هند و ايران به دهلي نو سفر كند كه نويد‌دهنده عصر جديدي براي دو كشور است. چگني در بخش ديگري از سخنانش گفت: ما هيچ محدوديتي، ممنوعيتي، هيچ مانعي براي توسعه روابط خود با هند نداريم... هند مشتري بزرگ نفت ما بود و ما اولين كشوري بوديم كه نفت را براساس روپيه به هند صادر كرديم. اين به رسميت شناختن روپيه به عنوان پول بين‌المللي بود، به جاي استفاده از دلار يا ارز ديگر. ما اين كار را براي خريد كالا از هند نيز انجام داديم. وي تصريح كرد: در خصوص نفت، انتظار داريم هند شروع به (خريد) كند. البته، ما از طرف دوستان هندي خود تصميم نمي‌گيريم؛ اين مقامات هندي هستند كه بايد اين كار را انجام دهند. اما از طرف ما مشكلي براي صادرات نفت و گاز، پتروشيمي و حتي كالاهاي غيرنفتي وجود ندارد. ظرفيت زيادي وجود دارد. به گفته چگني، تجارت دوطرفه بين هند و ايران كه در سال 19-2018 از مرز ۱۷ ميليارد دلار گذشته بود، درصورتي‌كه واردات نفت توسط هند متوقف نشده بود، پتانسيل آن را داشت كه تا اين سال مالي به ۳۰ تا ۳۵ ميليارد دلار برسد. او گفت اگر هند شروع به وارد كردن نفت، گاز و ساير اقلام از ايران كند، هر دو طرف مي‌توانند تجارت متعادلي داشته باشند. طبق اين گزارش، دهلي‌نو در ماه مه ۲۰۱۹، تحت فشار تحريم‌هاي اقتصادي شديد دولت ترامپ، واردات نفت از تهران را به صفر رساند.
مقام پيشين كاخ سفيد:
فكر نمي‌كنم ايالات متحده پشت حمله سايبري اخير عليه ايران باشد
فرانك هيپل دستيار پيشين امنيت ملي در دفتر علم و فناوري كاخ سفيد (۱۹۹5 - ۱۹۹3) و استاد روابط بين‌الملل دانشگاه پرينستون در گفت‌وگو با ايلنا به حمله سايبري اخير عليه جايگاه‌هاي سوخت ايران اشاره كرد و گفت: ايالات متحده متحمل حملات بسياري از سوي گروه‌هاي خارجي مستقر در روسيه شده است، آنها براي توقف حملات، باج مي‌خواستند. اما من فكر نمي‌كنم ايالات متحده پشت اين حمله باشد. ممكن است كشوري باشد كه بخواهد ايرانيان را عليه دولت خود برانگيزد. متاسفانه ايران دشمنان خارجي زيادي دارد. حدس من اين است كه اين حمله در راستاي توقف مذاكرات برجامي و ابراز مخالفت با نشست وزراي خارجه افغانستان نباشد. البته اين تنها يك حدس است. او همچنين درباره افغانستان اظهار داشت: من فكر مي‌كنم كه يك بحران بشردوستانه در افغانستان در حال شكل‌گيري است. سرمايه‌هاي افغانستان توسط امريكا مسدود شده است. گروه‌هاي كمك‌رسان غيردولتي براي تامين غذا بسيج مي‌شوند، اما فكر نمي‌كنم كاري كه مي‌توانند انجام دهند كافي باشد. اگر راه‌حلي پيدا نشود، پناهجويان نااميد بيشتري به كشورهاي همسايه سرازير مي‌شوند؛ مانند اتفاقي كه در سوريه رخ داد. سوال اين است كه آيا همسايگان افغانستان مي‌توانند روي يك استراتژي مشترك توافق كنند؟ اگر اين كار را انجام دهند، استراتژي مشترك مي‌تواند بسيار قدرتمند باشد و به حل بحران در افغانستان كمك كند.