بحران انساني افغانستان
جان ميليون‌ها نفر را در معرض قحطي و كمبود ارزاق و اجناس قرار داده است .خشم طبيعت توام با خشونت طالبان شرايطي سخت را بر مردم افغانستان مظلوم تحميل و آنان را بيش از هر زمان ديگري به كمك‌هاي جامعه جهاني نيازمند كرده است.
بي‌گمان بحران انساني ناشي از كمبود مواد خوراكي منتج و منجر به مهاجرت ناخواسته ميليون‌ها افغاني مي‌شود، در اين ميان افغان‌ها مايل به مهاجرت به چين نيستند و دولت چين نيز اجازه ورود به آنها را نخواهد داد، پاكستان نيز آنها را در اردوگاه تحت كنترل مي‌آورد كه باب طبع افغاني‌ها نيست از طرف ديگر تاجيكستان، ازبكستان و تركمنستان نيز جاذبه چنداني براي مهاجرين افغان ندارد، لذا با ضرس قاطع مي‌توان گفت كه مرز مشترك بيش از ۹۰۰ كيلومتري و پيوندهاي فرهنگي و زباني، ايران را به پناهگاه ميليون‌ها افغاني مهاجر تبديل و بالطبع مشكلاتي زيادي را براي كشورمان ايجاد خواهد كرد. ايران از چند دهه قبل ميزبان ميليون‌ها افغاني است و از هيچ كمكي نسبت به آنها دريغ نكرده ولي هجوم موج‌هاي جديد ميليوني در اين برهه كه خود با مشكلات اقتصادي داخلي و تحريم‌هاي خارجي مواجه است، مصائب مضاعفي را بر كشورمان تحميل مي‌كند .
پيشنهاد مي‌شود وزارت امور خارجه كشورمان از هم‌اكنون كارگروه يا كميته ويژه‌اي به منظور جلب توجه جهانيان به بحران انساني در شرف وقوع در افغانستان تشكيل دهد و جامعه جهاني و دولت‌ها و سمن‌ها و خيرين را براي كمك به مردم افغانستان فرا بخواند و زمينه هر گونه كمك انسان‌دوستانه به مردم افغانستان را فراهم كند.نظر به اينكه دولت هند آمادگي خود براي ارسال محموله ۵۰ هزارتني گندم به مردم افغانستان را اعلام كرده و از پاكستان نيز خواسته كه كوتاه‌ترين مسير را براي ترانزيت اين محموله اختصاص بدهد، با توجه به اينكه مركز تامين گندم هند در ايالت پنجاب در مجاورت پاكستان است و از مرز واگه (بين هند و پاكستان) تا مرز تورخم (بين پاكستان و افغانستان) تنها حدود ۶۰۰ كيلومتر فاصله دارد كه كوتاه‌ترين مسير دستيابي به افغانستان است، مناسب است كه پاكستان از منظر بشردوستانه به اين خواسته هند بنگرد و مقدمات ورود اين محموله گندم را تسهيل كند.
موقعيت ويژه ايران براي ورود خيل مهاجرين و آوارگان افغاني ايجاب مي‌كند كه ايران به عنوان مبتكر طرح «صرفا انسان‌دوستانه جلب توجه جهانيان» از هم‌اكنون درصدد فراهم آوردن ساز و كار اين اقدام بشردوستانه، مساعي جميله خود را با پاكستان، تركيه، اتحاديه اروپا (بخش عظيمي از مهاجرين به اروپا از طريق تركيه چشم دوخته‌اند) و ساير نهادهاي بين‌المللي، خيرين و غيره جهت كمك به مردم شريف افغانستان به كار بندد و با استناد به فرهنگ غني پارسي و خداوندگار سخن سعدي شيرازي با افتخار به جهانيان گوشزد كند:
«كه مرد ار چه بر ساحل است اي رفيق
نياسايد و دوستانش غريق»
همان فرهنگي كه بني‌آدم را اعضاي يكديگر (يك پيكر) و در آفرينش از يك گوهر مي‌داند و بانك بر مي‌دارد:
«تو كز محنت ديگران بي‌غمي
نشايد كه نامت نهند آدمي»