به نام دوست
كه هر آنچه هست از اوست
اگر دغدغه تعارض منافع، كمبود امكانات مدارس دولتي داريد، عليكم به لايحه بودجه.
اگر دغدغه كتب درسي، كتب به اصطلاح كمك درسي، تشكيلات مختلف ناهماهنگ هزينه‌بر، شوراها و مراكز متعدد موازي، مازاد، مزاحم و... داريد، عليكم به لايحه بودجه.
استحضار داريد نمايندگان محترم مجلس خصوصا كميسيون آموزش ان‌شاءالله اكثريت به خاطر فرهنگيان و آينده‌سازان و شايد برخي هم به خاطر آينده سياسي خودشان، نه‌تنها با پيشنهاد دولت براي بهبود وضعيت آموزش و پرورش مخالفت نمي‌كنند، بلكه همراهي هم خواهند داشت و شوراي محترم نگهبان به جهت عدم مخالفت با اسلام و قانون اساسي خصوصا اصل هفتاد و پنجي نبودن و در راستاي اصول مترقي قانون اساسي ازجمله اصل سوم براي رفع تبعيض نابرابر و همچنين تحقق سند تحول بنيادين آموزش و پرورش ان‌شاءالله مورد تاييد قرار مي‌دهند.
فلذا پيشنهاد مي‌شود در اين موقعيت حساس وقت خود را هدر ندهيد و از عزل و نصب‌هاي اكثرا غيرمفيد به حال فرهنگيان پرهيز كنيد، چراكه تجربه نشان مي‌دهد با اين نوع اقدامات غير از متزلزل ساختن مدارس، مناطق، استان‌ها و ستاد معجزه‌اي اتفاق نمي‌افتد.
آخر سخن اينكه باتوجه به ظرفيت‌هاي فراواني كه در تبصره‌هاي مختلف بودجه سالانه در كشور ما وجود دارد كه خيلي از آنها براي آموزش و پرورش ما ناشناخته بوده و در زمان پيشنهاد لايحه بودجه مورد توجه كارشناسان مربوطه قرار نمي‌گيرد، فلذا همان‌طوري كه در تغييرات فصول سال معمولا پاييز زمان كاشت، زمستان زمان داشت و بهار و تابستان آينده زمان برداشت محصول است در نظام اداري و بودجه‌ريزي كشور ما هم تا اواخر پاييز زمان كاشت در دولت، در زمستان زمان داشت مستمر در مجلس و پس از تصويب نهايي و قانون شدن در سال بعد زمان برداشت و بهره‌برداري است.
اميدوارم با توجه به تجارب ارزشمندتان در صف و ستاد خصوصا در حوزه بودجه اين فرصت تاريخي از دست نرود كه فردا خيلي دير است.
مطمئن باشيد اگر تكليف برنامه‌هاي اصلي، وعده‌هاي داده شده و دغدغه‌هاي اولويت‌دار فرهنگيان شاغل و بازنشسته در لايحه بودجه مشخص شود، فرصت مناسبي خواهد بود جهت پرداختن به وظايف اصلي تعليم و تربيتي كه در اين صورت نه نيازي به تجمعات صنفي آنها خواهد بود و نه گرفتن وقت دولت و مجلس، بلكه كارشناسان و فرهنگيان و معلمان متخصص و متعهد به رسالت واقعي خود در داخل آموزش و پرورش اهتمام لازم را براي كيفيت‌بخشي معمول خواهند كرد و نيازي نيست دغدغه مسوولان به جاي معيشت و رفاه عمومي و توسعه كشور مسائل تخصصي آموزش و پرورش براي تربيت آينده‌سازان وطن باشد.
در پايان با صراحت مجدد تاكيد مي‌كنم اگر مشكل آموزش و پرورش امروز در لايحه بودجه سالانه و فردا در لايحه برنامه پنج‌ساله هفتم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي به صورت اساسي حل نشود راه سختي در پيش خواهد بود.